روزنامه خراسان
1402/11/01
فقیر مثل آموزش و پرورش!
صادق غفوریان-آیا می توان تصور کرد موضوعی مهم تر از «آموزش و پرورش» در کشور وجود دارد؟ به ویژه در شرایط کنونی و پای لنگ نهادهای فرهنگی که هر آن چه تا امروز در چنته داشتند، نتیجه اش همین شرایط و وضعیت امروز شده است که همه در جامعه شاهد آن هستیم. امروز نهادها و متولیان فرهنگی نمی توانند ادعا کنند در انجام مسئولیت‌شان در چند دهه گذشته موفق و کارآمد بوده اند؛ بی شک برخی واکنش‌های فرهنگی و اجتماعی نسل جوان و نوجوان در حوادث سال قبل که به مذاق بسیاری از متولیان فرهنگی خوش نیامد، نتیجه اقدامات و نوع عملکرد مسئولان و نهادهای فرهنگی، آموزشی و تربیتی در تمامی این سال هاست. آموزش و پرورش؛ قلب نهادهای آموزشی و تربیتی با این اوصاف و احوال، تردیدی وجود ندارد که نهاد «آموزش و پرورش» مهم‌ترین و راهبردی ترین نهاد تربیتی پس از خانواده است. البته که «خانواده» با تمام جایگاه و شکوهی که در فرهنگ ایرانی دارد، اما امروز نمی توان آن را خالی از آسیب و چالش دانست. حضور پررنگ رسانه های جدید در بستر ارتباطات فردی، فقر گفت وگو در محیط خانواده و چالش های معیشتی که ذهن و ضمیر والدین را به خود معطوف کرده، همه از این آسیب حکایت می‌کند که خانواده ها بخشی از وظایف فرهنگی و تربیتی خود را به «مدرسه» واگذار کرده‌اند.حال، آیا نهاد «مدرسه» و آموزش و پرورش، تمام قد، با همه توان و امکانات به عرصه آموزش و پرورش فرزندان مان گام نهاده است؟ بدون تردید، پاسخ این پرسش «خیر» است؛ امروز نمی توان این «مدرسه» و این آموزش و پرورش را نهادی تمام ساحتی بنا بر تکالیف «سند تحول آموزش و پرورش» متولی تربیت و تعالی فرزندان این سرزمین دانست. چگونه می توان، از نهادی که خود پر از مشکل و کمبود و کاستی است، انتظار تربیت و تعالی جسم و جان دانش آموزان را انتظار داشت؟ مرکز پژوهش ها: آموزش و پرورش پول ندارد نمونه این باور توأم با واقعیت و حقیقت را در گزارش جدید مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی می توان دید که تصریح کرده است: «در این گزارش بیان میشود که این وضعیت گویای آن است که تقریباً هر آنچه که بودجه به وزارت آموزش‌وپرورش تخصیص داده شده، صرف پرداخت حقوق و دستمزد شده و عملاً به پروژه‌های تحولی یا ساخت‌وساز مدارس بودجه‌ای که حلال مشکلات باشد، اختصاص نیافته است.» بی مایه فطیر است! در شرایطی که آموزش و پرورش از نیاز بودجه‌ای چندهزار میلیاردی برای اجرای «سند تحول بنیادین آموزش و پرورش» مورد تاکید رهبر انقلاب، سخن می گوید، گزارش عملکرد بودجه وزارت آموزش و پرورش می گوید: « تا پایان آبان‌ماه امسال از کل اعتبارات هزینه‌ای عمومی وزارت آموزش‌وپرورش که ۱۹۶ هزار میلیارد تومان بوده ، ۶۷.۵ درصد، یعنی معادل ۱۳۱ هزار میلیارد تومان تخصیص یافته که از این مبلغ ۹۰.۱۱ درصد صرف پرداخت حقوق و دستمزد شده است.» این عدد و رقم یعنی، آموزش و پرورش هیچ منبع و بودجه ای برای اقدامات فرهنگی و تربیتی مطابق «سند تحول» ندارد که بی مایه نیز فطیر است. کوهی از کاستی ها در مدرسه به تازگی پای درد دل های یکی از مدیران آموزش و پرورش نشسته بودیم که اگر برای این غصه ها خون می گریستیم، کم بود که چگونه فرزندان ما بهترین دوران آموزش پذیری و تربیت را در بستر کمبودها و مشکلات ابتدایی می گذرانند. یک نمونه غم انگیز و مستند را اجازه بدهید به نقل از یک مادر، با هم مرور کنیم: «ظهر شد، پسرم از مدرسه به خانه بازگشت، اما ناراحت و دمق بود. علت را جویا شدم و پسرم تعریف کرد که امروز مدیر مدرسه به کلاس ما آمد و گفت، دیروز دو بلندگوی کامپیوتر در کلاس شما گم شده، من همه شما را دزد می بینم، بلندگوها را باید بر گردانید و گرنه هر کدام باید 20 هزار تومان به مدرسه پرداخت کنید که پول آن جبران شود. بعد از این اتفاق و رفتار سخیف آن مدیر، موضوع به رئیس آن ناحیه آموزش و پرورش گزارش و از دانش آموزان کلاس عذرخواهی شد، اما بعید است این خاطره از ذهن دانش آموزان پاک شود که چگونه مدیر مدرسه به آن ها تهمت دزدی زد...!» این هم وضعیت آموزشی اگر وضعیت تربیتی در آموزش و پرورش آن طور که باید تمام ساحتی نیست و دور از ساحت های سند تحول است، در بخش آموزشی نیز با چالش های جدی مواجه است. کمبود محیط آموزشی و معلم خود از مهم ترین دلایل کیفیت آموزشی به ویژه در مدارس «بی پناه» دولتی است. گزارش آموزش و پرورش از میانگین کشوری نمرات دانش آموزان پایه دوازدهم در امتحانات نهایی سال تحصیلی قبل را از یاد نمی بریم که خود نمونه ای از وضعیت نامطلوب آموزشی است: «میانگین کشوری نمرات دانش‌آموزان در امتحانات نهایی خرداد ۱۴۰۲ در رشته تجربی ۱۱.۲۳، رشته ریاضی ۱۰.۷۹، رشته انسانی ۸.۷۵ و در رشته معارف ۱۰.۵۶ بوده است.»(ایسنا – 25 دی) نوسازی و مقاوم سازی هم در محاق وضعیت آموزش و پرورش در بخش نوسازی و مقاوم سازی چگونه است؟ برای یافتن پاسخ به این گزارش مرکز پژوهش ها مراجعه می‌کنیم که در نتیجه گیری این طور آورده است: «وضعیت اعتبارات تملک دارایی های سرمایه‌ای سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز کشور نیز نشان می دهد که عملا با تخصیص اندک به این سازمان، (حدود ۲۵ درصد از کل مبلغ تخصیص داده شده) پروژه های مهم مدرسه سازی یا بازسازی و مقاوم سازی مدارس در وضعیت بحرانی قرار دارند.» آموزش و پرورش در اولویت نیست! این اظهار نظر که «آموزش و پرورش اولویت برنامه ریزان کشور نیست»، تاکنون موضوع صحبت و انتقاد بسیاری از دلسوزان بوده است. ما با یک مسئول سابق در سطوح بالای وزارتخانه آموزش و پرورش همکلام می شویم که اگرچه علاقه ای به گفت وگو ذکر نامش ندارد، اما می گوید: «اهمیت ندادن به آموزش و پرورش متاسفانه از چالش هایی است که ارتباطی به این دولت و آن دولت هم ندارد. تا زمانی که این نهاد اولویت مسئولان تصمیم گیر و برنامه ریز نباشد، بودجه اش همین وضعیت نامناسب را خواهد داشت. برخی مسئولان، آموزش و پرورش را یک وزارتخانه مصرفی می‌دانند همان گونه هم به شکل «مصرفی» با آن برخورد می کنند. اگر باور داشته باشند که آموزش و پرورش مبنای توسعه کشور است، قطعا متناسب با برنامه های توسعه ای کشور برای این نهاد برنامه‌ریزی و بودجه‌ریزی می کنند»
سایر اخبار این روزنامه
زنگ خطر افت شدید گازی تا 1420
آغاز همکاری های بی سابقه ایران و پاکستان برای پاسداشت زبان فارسی
ماهواره «ثریا» توسط ماهواره بر سوخت جامد سه مرحله‌ای «قائم 100» نیروی هوافضای سپاه با موفقیت به فضا پرتاب شد. این ماهواره در مدار 750 کیلومتری قرار گرفته و رکورد جدیدی را ثبت کرده است
دلتنگ روزهای برفی
معادله انتقام
"عین الاسد" زیر ضرب راکت های مقاومت
باخت ژاپن، استرس یا تغییر تاکتیک؟
بلای روان 40 درصد سالمندان
آمار ناقص و ناقص دیدن واقعیت های اقتصاد ایران
دستور ویژه رئیس جمهور برای کنترل آلودگی هوای مشهد
فقیر مثل آموزش و پرورش!
خطر بازگشت «کارتهای بازرگانی بی محل»!
ماجراهای باور نکردنی 3 هم بندی !
