برقراری ثبات و امنیت میان دو کشور همسایه

محسن روحی‌صفت | کارشناس شبه‌قاره| کشور ما و پاکستان دو همسایه‌ای هستند که سابقه دوستی دیرینه دارند. این در حالی است که دو کشور همیشه در شرایط سخت پشتیبان هم بوده‌اند و ما بارها توانسته‌ایم روی کمک پاکستان حساب باز کنیم. باید این نکته را نیز اضافه کرد که ایران عمق استراتژیک پاکستان بوده و همیشه ثبات و امنیت در پاکستان، ثبات و امنیت در ایران بوده است.
البته نباید از نظر دور داشت که هم‌اکنون اتفاقات متقابل مثبتی در دو کشور رخ داده و قرار است سفرا نیز تا ششم بهمن‌ماه به کشورهای مقصد برگردند. در واقع، با گفت‌وگوهای سازنده، مشکلات بین دو کشور تا حدود زیادی رفع شده است و افکار عمومی در دو کشور می‌تواند تأثیرات ژرفی در امنیت و ثبات کشور دیگر داشته باشد و باید به این موضوع مهم نیز توجه داشت.
هم‌اکنون گفت‌وگوها بین مقامات دو کشور در جریان است و هر دو طرف تمرکزشان را بر موضوع تروریست‌ها قرار داده‌اند، چرا که با بروز اختلافات کوچک بین این دو کشور، روز شادی تروریست‌ها فرا می‌رسید و آنها به خیال خود توانسته بودند بین دو کشور کدورت ایجاد کنند. اکنون باید خلأ موجود در مناسبات دو کشور پر شود و وقتی تمرکز بر از بین بردن آتش‌افروزی ترویست‌ها باشد، قطعا به توافق‌ها و نقاط مشترک زیادی خواهند رسید.
این مهم را  نیز باید در نظر داشت که از وقتی طالبان در افغانستان روی کار آمده‌اند، گروه‌های افراطی و تندرو میدان بیشتری برای اقدامات خود پیدا کرده‌اند. پاکستان و ایران باید روی نقاط قوت خود تمرکز کنند و عرصه را بر فعالیت گروه‌های تروریستی تنگ کنند. در این میان باید توجه به افغانستان هم کمرنگ نشود؛ شاید گفت‌وگوی دو طرف با افغانستان بتواند نگرانی‌ها را کمتر کند و با کشف مامن گروه‌های تروریستی‌ و سرکوبشان مشکلات را از پیش رو برداشت. به عبارت دیگر، هرقدر میزان این گروه‌ها کمتر شود مشکلات بین دو کشور کاهش پیدا می‌کند و دو کشور به نقاط مشترک بیشتری می‌رسند.



واقعیت این است که در پاکستان، طی دو سال گذشته، حملات انتحاری زیادی رخ داده و این فجایع نسبت به قبل چند برابر شده است. ایران نیز هر از چند گاه شاهد حوادث تروریستی در داخل مرزهایش است، اما باید گفت پاکستان بیش از ایران از گروه‌های تروریستی زخم خورده و گروه تی تی پی در پاکستان عملیات خرابکارانه زیادی انجام داده و زخم‌های متعددی به پیکره این کشور وارد کرده‌اند. البته مشکل یادشده به‌ خود پاکستان برمی‌گردد؛ پاکستان در گذشته از این گروه‌ها حمایت می‌کرده است و وقتی هم ایران چشم‌انداز تاریک مقابل را گوشزد می‌کرد، توجه لازم را نداشت. اکنون اما هرقدر زمان می‌گذرد مشکلات این کشور بیشتر رخ نشان می‌دهد و باعث شده صدای سیاستمداران هم درآید.
در هر حال، عقل حکم می‌کند که فضا به‌سرعت کنترل و این خلأ پر شود و مقامات امنیتی، نظامی و سیاسی دو طرف به گفت‌وگو بنشینند. عدم‌گفت‌وگو چیزی است که گروه‌های تروریست می‌خواهند.