واکاوی نقش اجتماعی زن از منظر آیت‏الله خامنه‏ای

اندیشه‌ها و رهنمود‌های امام خمینی (ره) تغییرات فراوانی را در وضعیت زنان و نگرش به منزلت اجتماعی آنان در جامعه پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایجاد کرده است. از سویی موقعیت خانواده استحکام بیشتری یافت و مادری به‏ عنوان نقش و مسئولیت اصلی زنان مطرح شد و از سوی دیگر، مشارکت زنان در حوزه‌های اجتماعی و سیاسی فزونی یافت. بررسی اندیشه حضرت آیت‌الله خامنه‏ای به این دلیل اهمیت دارد که ایشان از یک سو رهبری جامعه ایران را برعهده دارند و نظرات‌شان بیش از هر شخص دیگر می‏تواند در امور زنان مؤثر باشد و هم اینکه ایشان یکی از تأثیرگذارترین متفکران مسلمان شیعه در عصر حاضر هستند. حوزه‌های حضور زن در جامعه و ایفای نقش اجتماعی با توجه به بیانات آیت‏الله خامنه‏ای به پنج حوزه تقسیم شده است که عبارتند از: 
۱- تحصیلات 
۲- اشتغال 
۳- نقش‏آفرینی سیاسی


۴- عرصه جهاد 
۵- عرصه ورزش قهرمانی.
ایشان در زمینه تحصیلات، تأیید همراه با تشویق را برای زنان به کار می‏برند و زنان تحصیلکرده را مایه افتخار جامعه اسلامی می‏دانند. تشویق ایشان برای اهتمام زنان به تحصیلات عالی به ‏کرات در سخنان‌شان مشاهده می‏شود، حتی درباره شرایط خانه می‏فرمایند: باید طوری باشد که مانع تحصیلات زن در صورت علاقه او نشود. در حالی که در زمینه اشتغال نظری متفاوت دارند و حضور زنان در آن را به ‏صورت مشروط تأیید می‏کنند، به شرط متناسب‌بودن با ویژگی‏های زنانه و مزاحم نبودن با وظایف خانوادگی زن. ایشان ورود زنان به مشاغل مردانه یا مشاغل اجرایی را مذموم نمی‏دانند، اما آن را افتخاری برای زنان تلقی نمی‏کنند. ایشان بار‌ها زنان تحصیلکرده و مدافع را مایه افتخار جمهوری اسلامی دانسته و از ثمره‌های آن سخن گفته‏اند، اما هیچ‏ کجا چنین تعبیری درباره اشتغال زنان ندارند، مثلاً درباره نشانه‌های موفقیت زنان در جمهوری اسلامی می‏فرمایند: می‏بینید این همسران چه کشیدند، این مادران چه کشیدند، این‌ها فرزندان را فرستادند جبهه‌ها، بسیاری از آن‌ها شهید شدند، جانباز شدند و این اسوه‌های صبر و مقاومت مثل کوه، استوار ایستادند. این در عرصه مسائل معنوی و انسانی. در عرصه مسائل سیاسی و در عرصه مسائل علمی هم کشور بحمدالله پیشرفت فوق‏العاده‏ای داشته است. این ‏همه زنان دانشمند، استاد در رشته‌های مختلف علمی، در علوم حوزوی، در علوم دانشگاهی، همه نشان‏دهنده موفقیت جمهوری اسلامی است، ازاین‏رو، نظر ایشان درباره تحصیلات و اشتغال زنان کاملاً متفاوت است، البته عدم‌تشویق زنان به ورود به حوزه اشتغال از طرف ایشان به این دلیل است که جایگاه و مسئولیت بالاتری از اشتغال برای زنان قائلند، نه به این دلیل که استعداد‌های زنان را در این زمینه ناکافی بدانند. درباره حضور زنان در عرصه سیاسی نه‏ تنها منعی برای زنان بیان نمی‏کنند، بلکه در برخی موارد زنان را به حضور در عرصه سیاسی تشویق می‏کنند و از آن‌ها می‏خواهند جبهه انقلاب را خالی نگذارند. ایشان حضور زنان در عرصه سیاسی را افتخارآمیز می‏دانند. یکی از نکاتی که آیت‏الله خامنه‏ای بار‌ها مطرح کرده‏اند، افتخار به حضور زنان در عرصه مجاهدت و جهاد است. ایشان از نقش زنان در انقلاب و جنگ تحمیلی تقدیر می‏کنند. نکته مهم آن است که علاوه ‏بر تقدیر از نقش زنان در حمایت از مردان و در پشت جبهه‌ها، حضور مستقیم زنان در عرصه جهاد را نیز تأیید می‏کنند که این یکی از تفاوت‏های نظر ایشان با دیگران است. 
ایشان همچنین حضور زنان در عرصه ورزش قهرمانی بین‏المللی را مورد تأیید قرار می‏دهند و البته ارزش آن را در حضور زنان محجبه بر سکوی قهرمانی می‏دانند که این امر نیز یکی دیگر از تفاوت‏های نظر ایشان با برخی اسلام‏شناسان است.
تأکید و تشویق فراوان آیت‏الله خامنه‏ای به تحصیلات زنان، نشانه عقیده ایشان به تعقل زنان است؛ جنبه‏ای که برخی آن را در زنان ضعیف می‏دانند. به ‏طور نمونه در بیانات علامه طباطبایی، ظاهراً دیدگاه‌های ایشان با شهید مطهری مطابقت و همخوانی بیشتری دارد. شهید مطهری، پذیرش فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی از سوی زنان را مغایر با روحیه حساس و نیز حفظ حجاب و عفاف آنان نمی‏داند و تضادی بین نقش اجتماعی و خانوادگی زن مشاهده نمی‏کند. 
 امام خمینی (ره) بر فعالیت اجتماعی زنان تأکید دارند، به‏ طوری که فرموده‏اند از وظایف زن است که در امور جامعه دخالت کند. این امر شاید به‏ دلیل شرایط خاص جامعه و اقتضائات سیاسی و اجتماعی بعد از انقلاب و دوران دفاع باشد. در این زمان مردان بیشتر مشغول جنگ و دفاع از کشور بودند و نیاز به تلاش بیشتر از جانب همه افراد جامعه برای بازسازی کشور احساس می‏شد. 
نقطه آغاز تلاش فمینیست‏ها که در قالب فمینیسم‌لیبرال صورت گرفت، تأکید بر جوهره مشترک انسانی و تلاش برای کسب برابری‏های اجتماعی مانند حق رأی، حق اشتغال و ... برای زنان بود که اسلام در هزارو ۴۰۰ سال پیش بر آن قائل بود و آیت‏الله خامنه‏ای نیز دراین‏باره می‏فرمایند: نگاه اسلام نسبت به زن و مرد، نگاه انسان است. در مسئله انسانیت، سیر مقامات معنوی، استعداد‌های فراوان فکری و علمی هیچ تفاوتی نیست، ولی قالب‏ها دو قالب است. اما ایشان در مقایسه با آرای فمینیسم‌لیبرال، محدودیت‏هایی را به‏ویژه در زمینه اشتغال برای زنان قائلند. نظریه‏پردازان فمینیست، اشتغال زن را یگانه‏راه رهایی و آزادی وی از بند ظلم و ستم می‏دانند و هرگونه شغلی را به‏شرط درآمدزابودن برای زن ضروری می‏دانند، اما ایشان اول اینکه هر نوع اشتغال را مناسب زنان نمی‏دانند و دوم اینکه نقش زن در خانواده را دارای اولویت می‏دانند. طرفداران فمینیسم رادیکال با تمرکز بیشتر بر ظلم به زن در عرصه خصوصی به‏ دنبال تحولی انقلابی هستند. آن‌ها براندازی خانواده به‏ عنوان محل ستم بر زنان را طلب می‏کنند. در مقابل آیت‏الله خامنه‏ای خانواده را بسیار مهم و پربرکت می‏دانند، اگرچه ظلم به زن در خانواده را مسئله و بحرانی جدی می‏دانند؛ «مردانی که از اخلاق خوب برخوردار بودند و پایبندی‏های شرعی داشتند، ملاحظاتی کردند، اما در مواردی که این خصوصیات نبوده، این ملاحظات نشده، به زن در داخل خانواده ظلم شده، البته این جور نیست که ما فکر کنیم غربی‏ها در این زمینه از ما جلو هستند، ابداً. بنده آمار‌های زیادی دارم، وضع داخلی خانواده‌های غربی به ‏لحاظ مظلومیت زن و عدم رعایت حقوق زن، از وضع خانواده‌های اسلامی و ایرانی و شرقی یقیناً بدتر است، بهتر نیست، اگر بدتر نباشد، در مواردی حتماً بدتر است. ما به آن‌ها که نگاه نمی‏کنیم، آن‌ها که الگوی ما نیستند. ما در محیط خانواده کمبود‌های زیادی داریم؛ احتیاج دارد به پشتوانه قانونی، به تضمین قانونی، به تضمین اجرایی و این باید تحقق پیدا کند. این مسئله از جمله عرصه‌ها و میدان‏هایی است که در داخل کشور در این زمینه کم کار شده و باید کار شود.»