بازگشت برنام هساز «جوکر » و عصار رقیب محسن کیایی

بازگشت برنامه‌ساز محبوب با خنده‌های «جوکر» احسان علیخانی پس از موفقیت‌هایش در تلویزیون و نمایش خانگی، با فصل دوم مسابقه محبوب در راه است     مائده کاشیان-سال‌ها پیش اوایل دهه 80، زمانی که احسان علیخانی اجرای برنامه صبحگاهی شبکه سه را برعهده داشت، آینده حرفه‌ای او چندان قابل پیش‌بینی نبود؛ اما علیخانی گام به گام پیش رفت، حضور تاثیرگذاری در تلویزیون داشت و به یکی از برنامه‌سازان موفق رسانه ملی تبدیل شد. او در این مسیر چالش‌ها و فرودهایی را نیز تجربه کرد، اما در مجموع کفه موفقیت‌های کارنامه این مجری و برنامه‌ساز سنگین‌تر است. علیخانی پس از پایان فصل اول مسابقه «جوکر»، فعالیت‌های خود را در سکوت خبری پیش برد، تا این‎که فروردین امسال با انتشار پستی تولید «جوکر 2» را تایید کرد و توضیح داد که پس ازاین مسابقه، قصد دارد یک فیلم سینمایی و سریال که نگارش فیلم‎نامه آن‌ها را برعهده داشته، تولید کند. روز دوشنبه پلتفرم فیلیمو، تبلیغات «جوکر 2؛ طبقه بیست و یک» را منتشر و اعلام کرد که این مسابقه به زودی روزهای چهارشنبه‌ به نمایش خانگی می‌آید. به همین بهانه مروری داشتیم بر مسیر موفقیت‌های احسان علیخانی در تلویزیون و نمایش خانگی.   پربیننده و جریان‌ساز مثل «ماه عسل» اولین نقطه عطف در کارنامه احسان علیخانی با برنامه پربیننده «ماه عسل» رقم خورد. این برنامه اولین‌بار رمضان 1386 روی آنتن رفت و سپس به برنامه رمضانی ثابت در شبکه سه تبدیل شد. سال 87 محسن افشانی مدت کوتاهی اجرای این برنامه را تجربه کرد و در سال‌های 89 و 91 نیز زنده‌یاد حسن جوهرچی و علی ضیا سکان اجرای برنامه را در دست گرفتند، اما هیچ‎کدام از آن‌ها نتوانستند جای علیخانی را پر کنند و در نهایت از سال 92 تا 97 علیخانی به عنوان مجری ثابت در این برنامه حضور داشت. «ماه عسل» طی سال‌هایی که پخش شد، میزبان مهمانان مردمی مختلف و معدود چهره‌های مشهوری بود. گفت‌وگو درباره مسیر تحول افراد و روایت اتفاقات عجیب و خاصی که مهمانان برنامه در زندگی خود تجربه کرده بودند، چارچوب اصلی برنامه را شکل می‌داد. «ماه عسل» تبدیل به یکی از برندهای تلویزیون شد و پس از پایان آن نیز تلویزیون با الگو گرفتن از این برنامه همچنان ویژه برنامه‌های مختلفی را تولید کرد، اما هیچ‎کدام جایگاه «ماه عسل» را به دست نیاوردند. در اثبات موفقیت و محبوبیت این برنامه همین بس که مخاطبان هنوز نام و قصه بعضی مهمانان شاخص آن را به یاد دارند و همچنان تیتراژهای برنامه نیز ماندگار و شنیدنی هستند.   عصر جدیدی در کارنامه علیخانی برنامه «ماه عسل» تقریبا یک دهه روی آنتن بود، بنابراین فصل‌های پایانی برنامه جذابیت و تازگی سابق را نداشتند، به همین دلیل احسان علیخانی از سال 98 دیگر تولید این برنامه را ادامه نداد و در عوض سراغ ساخت یک برنامه استعدادیابی به نام «عصر جدید» رفت. این مسابقه از نظر ساختار و محتوا به کلی با «ماه عسل» متفاوت بود و تولید بسیار سخت و پیچیده‌ای داشت. فصل اول «عصر جدید» بهمن 97 روی آنتن رفت و مورد استقبال قرار گرفت. تنوع رشته‌ها، اجرای جذاب شرکت‌کنندگان، ترکیب موفق داوران با حضور امین حیایی، رویا نونهالی، آریا عظیمی‌نژاد و بشیر حسینی، دست به دست هم دادند تا نتیجه‌ای که باید، حاصل شود. به گواه آمار، «عصر جدید» نوروز و مرداد 98 به عنوان پربیننده‌ترین برنامه تلویزیون صدرنشین بود. بنابراین مسابقه در سال 98 و 1401 به فصل دوم و سوم رسید. «عصر جدید 2» نوروز، تیرماه و زمستان 99 در میان پربیننده‌ترین‌های تلویزیون جایگاه اول را داشت. فصل سوم این مسابقه نیز در مناسبت نوروز و خردادماه در صدر پربیننده‌ها بود.   خنده‌های شیرین «جوکر» احسان علیخانی سال 1401 پس از فصل سوم، در یک تصمیم به‎موقع و به‌جا، پرونده «عصر جدید» را بست. او با آگاهی نسبت به کیفیت مسابقه پس از سه فصل، تولید «عصر جدید 4» را مشروط به میزبانی از رشته‌های متنوع‌تر و کمتر شدن محدودیت‌ها دانست. علیخانی پس از «عصر جدید 3» به نمایش خانگی کوچ کرد و نسخه ایرانی یک مسابقه ژاپنی را تولید کرد. احسان علیخانی این‌بار کاملا چراغ خاموش پیش رفت و تا قبل از موفقیت «جوکر»، به دلیل نگرانی علیخانی و گروهش نسبت به نتیجه کارشان، از نام او به عنوان کارگردان «جوکر» رونمایی نشد.  ابتدا سِمت علیخانی در «جوکر»، «مشاور پروژه» بود، پس از موفقیت مسابقه این عنوان در قسمت دوم به «مدیر پروژه و مدیر هنری» تغییر کرد و سپس در اخبار رکوردزنی برنامه و تیتراژ، نام علیخانی به عنوان یکی از کارگردانان مسابقه مطرح شد. مسابقه «جوکر» میزبان پنج گروه از کمدین‌ها بود و فینال آن طی دو فصل تولید شد. بعضی بازیگران کمدی و چهره‌ها مانند غلامرضا نیکخواه، عباس جمشیدی‌فر، یوسف صیادی، یوسف تیموری، سیروس میمنت و حامد آهنگی، موفق شدند با طنازی‌های خود همه را بخندانند و ستاره‌های این مسابقه لقب بگیرند. همان‎طور که مسابقه «مافیا» محبوبیت خاصی را برای بعضی چهره‌ها رقم زد، «جوکر» نیز باعث شد بعضی شرکت‌کنندگان آن به واسطه شوخی‌های بامزه و خلاقانه یا ظرفیت پذیرش‌شان برای شوخی، مورد توجه قرار بگیرند. طبیعتا همه گروه‌های «جوکر» موفق نبودند، اما به صورت کلی این مسابقه مورد استقبال قرار گرفت.    و حالا چالش «جوکر 2» اکنون پس از گذشت دو سال از پایان «جوکر»، احسان علیخانی با فصل دوم این مسابقه در راه بازگشت به نمایش خانگی است. با توجه به توضیحاتی که درباره فصل دوم منتشر شده، احسان علیخانی در «جوکر 2» به عنوان مجری و گرداننده نیز حضور دارد. علیخانی از همان ابتدا و در فصل اول تصمیم داشت که مسابقه را اجرا کند، اما این اجازه به او داده نشد. احسان علیخانی دی‌ماه 1400 این موضوع را مطرح کرد و گفت با وجود تصمیم خود و موافقت گروه سازنده، این اتفاق رخ نداد و با یک توضیح کوتاه گفت اجازه اجرای او صادر نشد. حالا در فصل دوم، احسان علیخانی تصمیم قبلی برای اجرای برنامه را عملی کرده و جلوی دوربین آمده است. این مجری و برنامه‌ساز پیشتر در «عصر جدید» به واسطه شوخی‌های خود با شرکت‌کنندگان و داوران، وجهه بامزه و طناز شخصیت خود را نشان داده بود، اکنون باید دید علیخانی چطور از موقعیت «جوکر» استفاده کرده است. «جوکر 2» موفقیت فصل پیشین را با خود به همراه دارد و از حضور علیخانی به عنوان چهره‌ای پرطرفدار و موفق بهره برده است، بنابراین جایگاه مسابقه اکنون نسبت به فصل اول متفاوت است. «جوکر 2» یک چالش مهم نیز پیش رو دارد، پیش از این در فصل اول بسیاری از کمدین‌ها به مسابقه آمدند حالا باید دید سازندگان «جوکر 2» سراغ کدام چهره‌ها رفته‌اند. دیروز از بهرنگ علوی به عنوان اولین شرکت‌کننده این مسابقه رونمایی شد. آیا «جوکر 2؛ طبقه بیست و یک» تجربه موفقیت‌آمیز دیگری را برای احسان علیخانی به ارمغان می‌آورد یا خیر. فعلا که انتظارات از علیخانی و گروه او بالاست.  
 
-------------------------------------------
 


 
عصار و دوستان،رقیب محسن کیایی و رفقا   مروری بر کارنامه تعدادی از برنامه‌های موسیقی‌محور شبکه نمایش خانگی از جمله «صداتو»، «آوای جادویی»  و «بندبازی» به مناسبت آغاز پخش تازه‌ترین برنامه موسیقایی این شبکه به نام «کنسرتینو» از امروز، نهم خرداد   الهه آرانیان- از امروز، نهم خرداد یک برنامه‌ موسیقی‌محور جدید راهی شبکه نمایش خانگی می‌شود؛ برنامه‌ای به نام «کنسرتینو» با اجرای علیرضا عصار، خواننده کهنه‌کار. از امروز، «صداتو» که فصل دومش از فیلیمو در حال پخش است، یک رقیب پیدا خواهد کرد. از سال 1400 تاکنون شبکه نمایش خانگی، هر سال یک برنامه موسیقی‌محور در جدول پخش خود داشته‌است؛ سال 1400، مخاطبان با مسابقه استعدادیابی «بندبازی» همراه بودند؛ در اواخر سال 1401، مسابقه «آوای جادویی» و در سال 1402، فصل اول «صداتو» پخش شد. از آغاز سال 1403، فصل دوم «صداتو» میزبان مخاطبان است و از امروز هم «کنسرتینو» اضافه می‌شود. در این سال‌ها هر کدام از این برنامه‌ها با ساختار و قالب خاص خودشان سعی کرده‌اند حال و هوایی تازه به فضای موسیقی کشور بدهند و بعضی از آن‌ها موفق بوده‌اند و بعضی هم نه. در ادامه، از چهار برنامه موسیقی‌محور شبکه نمایش خانگی در سال‌های اخیر نوشته‌ایم.   علیرضا عصار علیه پلی‌بک! تازه‌ترین برنامه موسیقی‌محور نمایش خانگی از امروز در دسترس مخاطبان است. میلاد رحیمی، بازیگر سینما و تلویزیون، کارگردان این برنامه و محسن خباز، تهیه‌کننده آن است. علیرضا عصار، مجری «کنسرتینو» در ویدئویی درباره قالب برنامه این‌طور توضیح می‌دهد: «برنامه ما مسابقه نیست. تلنت‌شو(استعدادیابی) نیست. اصل برنامه هم بر گفت‌وگو نیست. اصل دیدن و شنیدن و اجرای موسیقی است. در این راستا هم قوانینی داریم که خط قرمز برنامه‌مان است. اصلی‌ترینش پلی‌بک(لب زدن با میکروفون خاموش) است. در برنامه ما خواننده و سازهای اصلی تحت هیچ شرایطی پلی‌بک نیستند و نخواهند بود». هنرمندان پیش کسوت و شاخص موسیقی در کنار هنرمندان جوان و تازه‌نفس در «کنسرتینو» و اجرای زنده آن‌ها از نکات جالب‌توجه این برنامه است. باید منتظر ماند و دید حضور علیرضا عصار به عنوان مجری و میزبان موفق خواهد بود یا مانند حضورش در مسابقه استعدادیابی «بندبازی»، مخاطبان را با خود همراه نخواهد کرد.   هیجان «صداتو» با ساختار معمایی فصل اول رئالیتی‌شو یا مستندمسابقه «صداتو» سال گذشته در 12 قسمت پخش شد و به دلیل ساختار متفاوت و جدیدش مورد استقبال مخاطبان قرار گرفت. امسال هم فصل دوم این مستندمسابقه از فیلیمو به کارگردانی و تهیه‌کنندگی حامد جوادزاده در حال پخش است. محسن کیایی، اجرای این برنامه را به عهده دارد و شبنم مقدمی، محمد بحرانی، امیرمهدی ژوله و محسن شریفیان، همیارِ تنها شرکت‌کننده مسابقه در تشخیص خواننده واقعی هستند. شرکت‌کننده این مسابقه باید از میان افراد مختلف که هرکدام با یک شغل و حرفه خاص معرفی می‌شوند و به اجرای یک قطعه موسیقی می‌پردازند، تشخیص بدهد که کدام خواننده است و کدام خواننده نیست. هر قسمت «صداتو» حداقل یک و حداکثر 4، 5 خواننده واقعی دارد؛ خواننده‌هایی که هرکدام می‌توانند استعدادهای آینده موسیقی ایران باشند. ساختار معمایی به هیجان بیشتر برنامه کمک می‌کند. تنوع موسیقایی «صداتو» از جمله نقاط قوت این برنامه است و تقریباً می‌توان گفت همه نوع موسیقی از پاپ، سنتی و تلفیقی در آن اجرا می‌شود. از دیگر جذابیت‌های «صداتو» بده‌بستان‌های به‌موقع و به‌اندازه چهار هنرمند با مجری است.   موفقیت نسبی «آوای جادویی» اسفند 1401 پای یک مسابقه استعدادیابی در حوزه موسیقی به شبکه نمایش خانگی باز شد؛ مسابقه‌ای به نام «آوای جادویی» که از همان آغاز تولیدش تا زمانی که به مرحله پخش رسید، با حواشی زیادی همراه بود. محمد طهرانی، کارگردانی و تهیه‌کنندگی مسابقه «آوای جادویی» را به عهده داشت. علی اوجی، مجری و چهار خواننده کشورمان از جمله محمد معتمدی، رضا یزدانی، محمد اصفهانی و رضا صادقی هم داوران این برنامه بودند. این چهار خواننده پس از اتمام مرحله مقدماتی مسابقه در نقش راهنما و استاد شرکت‌کننده‌ها هم ظاهر شدند. هدف «آوای جادویی» یک رقابت صرف در عرصه خوانندگی نبود و سعی کرد از برگزیده‌های جوان و بااستعداد خود حمایت مادی و معنوی کند. برای نمونه، علیرضا افکاری، آهنگ ساز برجسته که مدیریت هنری شرکت‌کننده‌ها را در طول برنامه به عهده داشت، به فینالیست‌های «آوای جادویی» یک قطعه موسیقی با آهنگ سازی خودش هدیه داد. از منفعل بودن مجری برنامه و  تسلط نداشتن او به موسیقی و همین‌طور، تعارف تکه‌پاره‌کردن‌های داوران در تعریف یا نقد خواننده‌های مستعد که بگذریم، باید بگوییم «آوای جادویی» حداقل  میان مخاطبان خاص موسیقی کارنامه‌ای نسبتاً موفق داشت.   «بندبازی»، حوصله‌سربر و بی‌نظم «بندبازی» در سال 1400 این‌طور خودش را معرفی کرد: «بزرگ‌ترین مسابقه استعدادیابی بندهای موسیقی ایران در ژانر پاپ و پاپ تلفیقی». نیما بانک، کارگردان «بندبازی» بود و چهار چهره سرشناس هنر و موسیقی، از جمله مهراوه شریفی‌نیا، امید نعمتی، علیرضا عصار و بهروز صفاریان داوری این مسابقه را به عهده داشتند. امید حاجیلی، خواننده موسیقی پاپ هم مجری «بندبازی» بود. این مسابقه که آن را می‌توان اولین مسابقه استعدادیابی موسیقی در شبکه نمایش خانگی دانست، نتوانست در حد و اندازه‌های یک مسابقه استاندارد و کم‌ایراد ظاهر شود. هرچند که «بندبازی» با هدف مهم معرفی گروه‌های بااستعداد موسیقی از نواحی مختلف ایران ساخته شده بود، اما به دلیل نداشتن جذابیت، حوصله‌سر بر بودن و همچنین آشفتگی و بی‌نظمی آیتم‌های برنامه و ضعف اجرا و کارگردانی، بسیاری از مخاطبان آن در همان قسمت‌های ابتدایی از تماشایش صرف‌نظر کردند. «بندبازی» به موفقیت چندانی نرسید، اما توانست راه را برای ساخت و تولید برنامه‌های موسیقی‌محور در شبکه نمایش خانگی هموار کند.‌