[شهروند] طی روزهای گذشته بود که هاجر صفرزاده با یک رکوردشکنی فوق‌العاده موفق به شکستن رکورد دوی ۲۰۰ متر در مسابقات پاراآسیایی شد و بدین‌ترتیب رکورد بازی‌ها را هم ارتقا داد. به همین بهانه سراغ این ملی‌پوش ۲۵ ساله کشورمان رفتیم و گفت‌وگوی مفصلی با او داشتیم که در ادامه خواهید خواند.

خانم صفرزاده از ابتدا شروع کنیم؛ چطور سراغ این ورزش رفتید؟
من از بچگی ورزش می‌کردم. کمربند مشکی کاراته و کمربند آبی بوکس دارم؛ دوچرخه‌سواری و اسکیت رفتم. خیلی بچه بودم والیبال بازی می‌کردم و به‌طور کلی عاشق ورزش کردن بودم. ۱۳ ساله بودم که دچار مشکل کم‌بینایی شدم اما خب چون مدرسه عادی می‌رفتم، خیلی به این موضوع اهمیت ندادم تا زمانی که وارد دبیرستان شدم و آنجا یکی از معلم‌های دبیرستانم من را با اداره استثنایی آشنا کرد. به آنجا رفتم و یک آقایی گفت تو می‌توانی در دوومیدانی موفق باشی چون فیزیک بدنی تو برای این رشته مناسب است.
در پیست انقلاب اصفهان تست دادم و آنجا موفق شدم به مسابقات دانش‌آموزی راه پیدا کنم و دو طلا در رشته دوی ۱۰۰ متر و پرش طول بگیرم. آنجا به من گفتند نمی‌توانی دو رشته را به‌طور همزمان و حرفه‌ای دنبال کنی، پس کاراته را کنار گذاشتم و تمرکزم را روی دوومیدانی قرار دادم. یک سال بعد از ورودم به دوومیدانی با هزینه خودم به نخستین مسابقات برون مرزی رفتم و آنجا به نخستین دختر کم‌بینا تبدیل شدم که در مسابقات بین‌المللی مدال کسب کردم. بعد از آن دیگر مدال‌های زیادی در مسابقات بسیاری کسب کردم و حتی بعد از رقابت‌های جاکارتا بهترین ورزشکار جوان آسیا شدم. طوری که در امارات از من تجلیل کردند. بعد از آن هم مدال‌های زیادی گرفتم مثل طلای هانگژو و این مسیر همینطور ادامه داشت.

فکر می‌کردی بعد از آسیا، مدال طلای جهانی بگیری؟
اصلا تصورش را هم نداشتم. انقدر برای من بعید بود که به همه بچه‌ها گفتم اگر طلا بگیرم همه، شام میهمان من! دو دوره بود که کمیته ملی المپیک، من را اعزام نمی‌کردند چون می‌گفتند ممکن است مدال نگیری؛ به همین جهت فشار زیادی را در این مسابقات تحمل می‌کردم، اما موفق شدم هم طلا بگیرم هم رکورد آسیا را یک ثانیه افزایش دهم. تبدیل به نخستین دختر طلایی ایران در پارادوومیدانی شدم؛ این واقعا باعث خوشحالی من بود.

بعد از این مدال خیلی دیده شدی.

موفقیت دخترها چه تفاوتی با پسرها دارد؟
با توجه به شرایط ورزشکاران دختر، محدودیت‌ها و مشکلات، به‌نظرم تلاش دختران باید بیشتر از پسرها دیده شود. ما خیلی تلاش می‌کنیم و فکر می‌کنم حتی اگر قهرمان هم نباشیم، این تلاش ستودنی است. به همه دختران سرزمینم افتخار می‌کنم و انتظار دارم که مسئولان هم به ما افتخار کنند و حامی باشند تا نتیجه خوبی بگیریم. من نه اسپانسر دارم و نه توسط هیچ ارگانی حمایت می‌شوم.

بزرگ‌ترین هدفت در آینده چیست؟
از همان بچگی دنبال مدال پاراالمپیک بودم، بسیار سخت است، اما هدفم همین است. قطعا در این مسیر تمام تلاشم را هم خواهم کرد. قول می‌دهم با تمام انرژی‌ای که دارم به پاراالمپیک بروم و چیزی کم نگذارم. این مهم‌ترین هدف زندگی‌ام است.