گره‌گشایی از مشکلات کشور در سایه اعتقاد به مبانی انقلاب

 رهبر معظم انقلاب اسلامی روز گذشته در دیدار مردمی به مناسبت عید سعید غدیر، «اعتقاد به مبانی انقلاب» را نخستین و مهم‌ترین شاخص انتخاب اصلح دانستند و سپس با تأکید بر شاخصه «کارآمدی»، خطاب به نامزد‌های محترم انتخابات به سه نکته مهم اشاره کردند: 
۱. کسان و کارگزاران خود را از کسانی قرار ندهید که ذره‌ای با انقلاب زاویه دارند. 
۲. آن کسی که دلبسته امریکا باشد و تصور کند که بدون لطف امریکا نمی‌شود قدم از قدم برداشت در کشور، برای شما همکار خوبی نخواهد بود. او از ظرفیت‌های کشور استفاده نخواهد کرد و خوب مدیریت نخواهد کرد. 
۳. آن کسی که راهبرد دین و شریعت را مورد بی‌اعتنایی قرار دهد، او با شما همکار خوبی نخواهد بود. 


آنچه معظم‌له در این سه نکته اشاره کرده‌اند، تجلی اعتقاد به مبانی انقلاب اسلامی و لازمه تضمین کارآمدی رئیس‌جمهور منتخب است. در واقع، اگر قرار است که انتخابات و نتیجه آن، «حلال مشکلات» کشور باشد، لازمه این مهم، اعتقاد به مبانی انقلاب اسلامی است، زیرا چنانچه فرد منتخب اعتقاد راسخ به مبانی انقلاب نداشته باشد، قطار حرکت کشور را روی ریل انقلاب حرکت نمی‌دهد. البته همه نامزد‌ها معتقد به مبانی انقلاب هستند، اما هم این اعتقاد در میان نامزد‌ها به یک میزان نیست و هم در این زمینه، تضمینی بابت اطرافیان نامزد‌ها وجود ندارد. 
نکته مهم در این میان آن است که اعتقاد به مبانی انقلاب اسلامی، لازمه دوری گزیدن از کج‌راهه‌هایی، چون اعتماد به امریکا و قرار دادن آن در مقام راه‌حل مشکلات کشور است، زیرا اساس مبانی انقلاب اسلامی مبتنی بر اعتماد به درون، «ما می‌توانیم»، عدم‌هضم در نظام ظالمانه استکباری و جهاد کبیر در برابر استکبار است. درواقع، اعتقاد به مبانی انقلاب اسلامی سبب می‌شود منتخبان ملت، راه‌حل مسائل کشور را در درون کشور و در گرو شکوفاسازی ظرفیت‌های سرشار داخلی تعریف کنند و آن را به اخم و لبخند امریکا و قدرت‌های استکباری گره نزنند. اتفاقاً با اتکا به تجربه‌های گذشته، با اطمینان می‌توان گفت که این امر، لازمه موفقیت دولت و به مثابه تضمینی برای کارآمدی آن خواهد بود.
توجه به این مهم، در برهه کنونی اهمیت مضاعف دارد، زیرا با توجه به تحریم‌های ظالمانه ضدایرانی و مواجهه جبهه استکبار با انقلاب اسلامی در قالب «جنگ ترکیبی»، هرگونه جست‌وجوی راه‌حل مشکلات نزد دشمنان، در حکم ارسال پیام ضعفی از داخل به دشمنان و امیدواری آن‌ها برای به نتیجه رسیدن جنگ ترکیبی‌شان علیه دولت و ملت ایران خواهد بود. تجربه‌های گذشته در این زمینه باز روشنگر است، بدین ترتیب که سیاست «نگاه به خارج» و گره زدن حل مشکلات به رفع تحریم‌های خارجی در دولت‌های یازدهم و دوازدهم، نه تنها آسیب‌های موجود در کشور را رفع نکرد، بلکه بر شدت و دامنه آسیب‌پذیری‌های کشور افزود. بنابراین، راه‌حل مشکلات کشور در گره زدن آن‌ها به لبخند دیگران و منتظر گشایش‌های خارجی ماندن نیست، بلکه در درون‌زایی و همت گماردن به شکوفایی ظرفیت‌های داخل کشور است، اقتضای اعتقاد به مبانی انقلاب نیز همین است. 
فایده یا مزیت این شیوه آن است که ضمن کمک به حل مشکلات و حفظ سیرت و صورت انقلاب اسلامی، ارمغان‌آور استقلال و عزت ملی نیز است، همان کاری که در دولت سیزدهم با راهبری رئیس‌جمهور شهید انجام شد. در پیش گرفتن این شیوه سبب بازتولید دال‌های گفتمانی انقلاب اسلامی می‌شود. حال آنکه در الگوی رقیب، هم مشکلات کشور حل نمی‌شود، هم درجه استقلال و عزت کشور تضعیف می‌شود و هم معادله به ضرر دال‌های گفتمان انقلاب اسلامی تعریف می‌شود، زیرا ضمن ایجاد منازعه در داخل کشور، با حل نشدن مشکلات، هژمونی گفتمان انقلاب اسلامی در جامعه در معرض چالش قرار می‌گیرد.