فضایی که هنوز المپیکی نیست 

کمتر از یک ماه دیگر به آغاز بزرگ‌ترین رویداد ورزشی دنیا زمان باقی است، اما فضای ورزش ایران هنوز المپیکی نیست. حال آنکه ایران قرار است با ۳۷ ورزشکار در ۱۲ رشته ورزشی در این رویداد حضور پیدا کند، ولی درست در شرایطی که اکثر کشور‌های راه‌یافته به المپیک در تکاپوی استفاده بهینه از اندک فرصت باقیمانده برای حضوری پرقدرت در این رویداد مهم ورزشی هستند، در ایران همه حواس‌ها متوجه فوتبال است و حواشی آن، خصوصاً این روز‌ها که جدید‌ترین پرونده فساد حسابی سروصدا به پا کرده و هر روز چشمه‌ای تازه رو می‌کند و کمتر کسی در این وانفسا به صرافت رصد المپیکی‌های ایران می‌افتد. 
البته پیگیری پرونده فساد در فوتبال یکی از وظایف وزارت ورزش است و پوشش خبری آن توسط رسانه‌ها می‌تواند کمک شایانی به برچیده شدن بساط این ناهنجاری در ورزش کشور کند، اما رسیدگی به پرونده فساد و پوشش خبری و پیگیری‌های آن دلیل خوبی نیست برای فراموش کردن اندک زمان باقیمانده تا المپیک. زمانی که به سرعت در حال سپری شدن است، بدون آنکه هیچ استفاده بهینه‌ای از آن شود. 
این روز‌ها در لابه‌لای اخبار رسانه‌ها به ندرت می‌توان خبری در خصوص ورزشکاران المپیکی ایران، شرایط و نیاز‌های آن‌ها تا آغاز رسمی بزرگ‌ترین رویداد ورزشی دنیا یافت. احجافی که هیچ توجیهی ندارد، اما بدتر از بی‌توجهی رسانه‌ها که بدون شک می‌توانند در المپیکی کردن فضای کشور نقشی پررنگ و قابل توجه داشته باشند، بی‌توجهی مسئولان به این مورد مهم است. مسئولانی که بدون شک در طول یک ماه باقیمانده تا المپیک پاریس باید ششدانگ حواس‌شان به نماینده‌های ایران در این رویداد بزرگ باشد، اما در عین ناباوری هیچ تکاپویی از آقایان مسئول در این راستا دیده نمی‌شود، آن‌هم در شرایطی که اندک توجهی از سوی مسئولان در زمان باقیمانده می‌تواند تأثیر بسزایی در روحیه و انگیزه المپیکی‌های ایران برای کسب موفقیت در پاریس داشته باشد، ولی دغدغه اصلی مسئولان هم مانند اصحاب رسانه در این شرایط تنها فوتبال است و حواشی ریز و درشت آن، فوتبالی که هر روز برگی تازه از فساد آن رو می‌شود. 
اینکه رسانه‌ها دنبال اخبار جنجالی فوتبال و حاشیه‌هایش باشند اتفاق عجیبی نیست، اما اینکه دغدغه مسئولان هم صرفاً فوتبال باشد، قابل قبول نیست. مسئولانی که بدون شک متولی کل ورزش کشور هستند، نه فقط فوتبال. با وجود این وقتی در اندک زمان باقیمانده تا المپیک هیچ تکاپویی از آن‌ها دیده نمی‌شود، یعنی سایر رشته‌ها برایشان به اندازه فوتبال اهمیت ندارد که اگر داشت باید این روز‌ها اخباری در خصوص تلاش آن‌ها برای رتق و فتق امور المپیکی‌های ایران دیده می‌شد. اما هیچ خبری در این زمینه وجود ندارد، شاید، چون حاشیه‌های پرتعداد فوتبال فرصتی برای آقایان مسئول باقی نگذاشته تا اندکی از زمان خود را صرف المپیکی‌های کشور کنند. المپیکی‌هایی که بی‌تردید در فاصله یک ماه مانده تا بزرگ‌ترین رویداد ورزشی دنیا بیش از هر زمان دیگری به حمایت‌های مادی و معنوی مسئولان نیاز دارند، حمایت‌هایی که می‌تواند روحیه و انگیزه آن‌ها را برای حضوری پرقدرت در پاریس بالا ببرد، ولی این روز‌ها هیچ خبری از پیگیری وضعیت ورزشکاران المپیکی توسط مسئولان مخابره نمی‌شود، به‌طوری‌که گویی آقایان هنوز نگاهی به تقویم خود نکرده و نمی‌دانند که فاصله زیادی تا پنجم مرداد‌ماه که المپیک پاریس رسماً آغاز می‌شود زمان باقی نمانده است. المپیکی که کسب نتیجه در آن برای هر کشور و ورزشکاری اهمیت بسیار دارد، به همین دلیل هم هست که انتظار می‌رود در این یک ماه باقیمانده تا المپیک، مسئولان برنامه‌های متنوعی برای ورزشکاران المپیکی کشور داشته باشند تا آن‌ها را با روحیه و انگیزه‌ای دوچندان روانه پاریس کنند، اما علی‌الحساب که ششدانگ حواس آقایان مسئول تنها به فوتبال است و بس. فوتبالی که جز حاشیه برای ورزش کشور هیچ دستاورد دیگری نداشته است. درست برخلاف سایر رشته‌ها!
اما کاش آغاز روزشمار المپیک تلنگری باشد برای آقایان مسئول که به تکاپو افتاده و از اندک فرصت باقیمانده جهت توجه بیشتر به ورزشکاران المپیکی ایران استفاده کنند. ورزشکارانی که این روز‌ها بیش از هر زمان دیگری به حمایت‌های معنوی و روحی و روانی مسئولان نیاز دارند، حمایت‌هایی که می‌تواند به موفقیت‌های آن‌ها در پاریس بینجامد، اما آیا این مورد حائز اهمیت می‌تواند لابه‌لای حواشی فوتبال اندکی هم که شده نظر مسئولان را به خود جلب کند.