همه چیز فدای فوتبال فاسد

در روز‌هایی که شاهد افزایش چندین میلیاردی قرارداد‌های فوتبالی‌ها هستیم و به‌وضوح می‌بینیم که قرارداد‌های ۱۰، ۱۵ میلیاردی فصل گذشته بی‌خاصیت‌ترین ورزشکاران کشور که تنها هنرنمایی‌شان شکست دادن یکدیگر و فساد مالی و بی‌اخلاقی‌های دیگر است به مبالغ ۴۰ تا ۶۰ میلیارد افزایش پیدا کرده، شنیدن درد‌دل‌های بهترین بازیکن فوتسال آسیا بسیار جالب توجه است. 
سال‌هاست که فدراسیون فوتبال به افتخارات کسب شده در فوتسال (آقایان و بانوان) و فوتبال ساحلی می‌نازد. سال‌هاست که از این افتخارات بین‌المللی برای خودش ستاره درست می‌کند، اما دریغ از ذره‌ای توجه و رسیدگی. سال‌هاست که همه خوب می‌دانیم فوتسال و فوتبال ساحلی بچه‌های سرراهی فدراسیون هستند. این تیم‌ها موظفند بروند و قهرمان شوند، اما توقع دریافت پاداش نداشته باشند، چون تمام پول‌ها فقط و فقط برای بیت‌المال‌خواران فاسد فوتبال باشگاهی است. 
دردآور است که ببینیم بازیکنان آماتور فوتبال به اسم حرفه‌ای بودن از قرارداد‌های دلاری حرف بزنند، اما برترین بازیکن فوتسال آسیا همچنان چشم به راه دریافت پاداشی باشد که فدراسیون بعد از کسب عنوان قهرمانی در آسیا قولش را داده بود. دردآور است که قرارداد‌های چندده میلیاردی فوتبالی‌ها با دور زدن و نیشخند زدن به قانون ثبت شود، اما سرمربی تیم ملی فوتسال در آستانه حضور در جام جهانی فوتسال همچنان منتظر فدراسیون باشد تا شاید روزی تصمیم بگیرد قراردادی با او ثبت کند!
تیم ملی فوتسال باید برود جام جهانی، جایی کاملاً متفاوت با جام جهانی فوتبال، یعنی هر چقدر در جام جهانی فوتبال تحقیر شده، می‌شویم و احتمال قریب به یقین خواهیم شد، اینجا جایی است برای افتخار‌آفرینی، چون جهان روی فوتسال ایران حساب جداگانه‌ای باز می‌کند. چون ستاره‌های فوتسال ایران برای جهانیان شناخته شده هستند. چون فوتسال ایران برخلاف فوتبالش، سومی جام جهانی را در کارنامه دارد، اما .... 


همین، اما کار را خراب کرده، در حالی که جهان فوتسال و فوتبال ساحلی ایران را تحسین می‌کند، فدراسیون فوتبال تمام هم و غم خود را گذاشته پای فوتبال عزیزکرده، بیت‌المال‌خور و فاسدش که هیچ‌کس یادش نمی‌آید آخرین بار کی و کجا برای ایران افتخارآفرین بوده است. فدراسیون تنها کاری که برای فوتسال و فوتبال ساحلی کرده، فقط و فقط این بوده که حاصل زحمات آن‌ها را به پای خودش بنویسد، از قهرمانی آن‌ها برای خودش ستاره بسازد و پول را سرازیر جیب شکست خورده‌های فوتبال کند. 
امروز بیشتر از هر زمان دیگری می‌توان تأسف خورد. تأسف بابت اینکه پول مردم و بیت‌المال حتی به اسم خصوصی شدن چگونه میلیاردی به جیب فوتبال فاسد سرازیر می‌شود و فدراسیون فوتبال که البته خودش کم فساد و آدم فاسد هم ندارد در سکوت محض فقط نگاه می‌کند. امروز خبر‌های قرارداد‌های ۴۰ و ۶۰ میلیاردی فوتبالی‌ها بیشتر از همیشه خنجر به جان ورزش ایران و قهرمانان افتخارآفرین و مدال‌آور آن می‌زند، چون مثل همیشه قرار نیست هیچ برخوردی صورت گیرد. 
واقعیت این است که فوتسال و فوتبال ساحلی باید بروند و برنده شوند. تیم ملی فوتسال برود جام جهانی و افتخار‌آفرینی کند، آن هم با بازیکنانی که هنوز پاداش قهرمانی آسیا را نگرفته‌اند و با مربی که هنوز قرارداد ندارد. تیم ملی فوتسال بانوان هم باید برود و برای سومین بار قهرمان آسیا شود، همان تیمی که بعد از دو قهرمانی و نگرفتن پاداش تعطیل شد، چون برای فدراسیون، فوتبال فاسد مهم‌تر بود و فوتبال ساحلی هم باید برود و دنیا را شگفت‌زده کند بدون اینکه توقع توجه داشته باشد. چرا؟ چون همه چیز باید فدای فوتبال فاسد شود.