روزنامه جوان
1403/04/18
بار روانی المپیک واقعیتی که نباید بهانه شود
زمان زیادی تا روشن شدن مشعل بازی‌های المپیک باقی نمانده و ورزشکاران آخرین تلاش‌ها و تمرینات‌شان را انجام می‌دهند. در این بین کنترل احساسات و فشار روانی بازی‌ها، دغدغه همه تیم‌هاست، اما نباید با بزرگ‌نمایی این مسئله از هم‌اکنون برای ناکامی‌های احتمالی در پاریس بهانه‌تراشی کرد.تأثیر مسائل روحی و روانی روی عملکرد ورزشکار در ورزش قهرمانی، واقعیتی انکارناپذیر است و حتی ورزش ما بار‌ها از بابت بی‌توجهی به این مقوله مهم متضرر شده است. در فاصله اندک باقیمانده تا اعزام کاروان ایران به پاریس ۲۰۲۴ ششدانگ حواس مسئولان، مدیران، رؤسا و مربیان باید به روح و روان نمایندگان اعزامی باشد تا در میدان نبرد ورزشکارانمان با کمترین دغدغه ذهنی و بالاترین روحیه حضور پیدا کنند. منتها برخی اظهارنظر‌ها در روز‌ها و هفته‌های اخیر این شبهه را ایجاد می‌کند که گویا عده‌ای با مستمسک قرار دادن موضوع فوق از هم‌اکنون پروژه بهانه‌تراشی و فرار رو به جلو را آغاز کرده‌اند.
المپیک آوردگاهی نیست که هر ورزشکاری از آن سربلند بیرون بیاید. بهترین‌های جهان در تمامی رشته‌ها به این میدان بزرگ می‌آیند و هدف‌شان نیز کسب بهترین نتیجه است. سرمایه‌گذاری کشور‌ها برای موفقیت در المپیک هر دوره بیشتر و بیشتر میشود و قاعدتاً رقابت نیز تنگاتنگ‌تر از گذشته ادامه پیدا می‌کند. برای درخشش در این جنگ ورزشی، ورزشکاران ما نیز باید تا دندان مسلح باشند؛ بهترین امکانات، تمرینات، اردوها، بدنسازی، دیدار تدارکاتی، تغذیه و روانشناس می‌تواند یک ورزشکار یا تیم را به سمت موفقیت سوق دهد. در بحث دور نگه داشتن المپیکی‌ها از دغدغه‌های ذهنی، همواره تأکید میشود که نباید سطح انتظارات و توقعات را بالا برد. این نکته کاملاً درست و مهم است، اما باز هم دلیل نمی‌شود که مقابل هرگونه خواسته بحقی موضع‌گیری کنند. به عنوان مثال دبیر، رئیس فدراسیون کشتی اخیراً باز هم روی مواضع قبلی‌اش تأکید کرده و از همه خواسته بار کشتی را سنگین‌تر نکنند. ضمن اینکه به گفته او از کسب تنها یک مدال کشتی در المپیک پاریس نیز باید خوشحال و راضی شویم و انتظار بیشتری نداشته باشیم!
عجیب است که فدراسیون و مربیان تیم‌ملی در رشته کشتی این روز‌ها به شدت روی سخت بودن رقابت در المپیک و کار سخت ملی‌پوشان تأکید می‌کنند. درحالی‌که المپیک همیشه سخت بوده و تنها به این دوره خلاصه نمی‌شود. جمع شدن برترین ورزشکاران در یک رویداد، حساسیت مسابقات را دوچندان می‌کند، ولی کشتی ورزش اول ایران است و این واقعیت را نمی‌توان کمرنگ جلوه داد. کشتی همواره امید اول‌مان برای کسب مدال در المپیک و حتی بازی‌های آسیایی بوده است. حالا در آستانه المپیک باز هم همه نگاه‌ها به کشتی است و مردم منتظر کشتی‌گیرانمان در پاریس هستند. با توجه به شرایط، امکانات و بودجه‌ای که فدراسیون کشتی در سال‌های گذشته داشته و با در نظر گرفتن مدیریت علیرضا دبیر در فدراسیون، این حق ایرانی‌هاست که روی مدال‌های کشتی حساب باز کنند. درست است که حرف زدن از مدال و رنگ آن استرس و دغدغه ملی‌پوشان را افزایش می‌دهد، ولی بی‌خیالی نسبت به این مسئله و همچنین پایین آوردن عملکرد کشتی‌گیران در حد کسب تنها یک مدال نیز راهکار مناسبی برای کنترل فشار‌های روحی نیست.
سایر اخبار این روزنامه
چرا احساس‌شکست نداریم؟!
رئیس این سه جمع جمهور
ستودنی و الگو مثل دولت رئیسی
راه اقتصادی شهید‌جمهور پیش روی رئیس‌جمهور منتخب
رئیسی مجموعه‌ای از فضائل فکری، قلبی و عملی بود
اصلی‌ترین دلیل کاهش ازدواج کاهش جمعیت است!
بار روانی المپیک واقعیتی که نباید بهانه شود
حساب نذری قلابی مجرمان را شارژ نکنید
۱۰ دستاورد مهم انتخابات
ما از اوناش نیستیم!
