خیمه عاشورایی بر سر شهر

محرم در ایران بیش از آنکه با سوگ همراه باشد با حماسه همراه بوده است. گرچه در ظاهر جنبه تراژیک عاشورا در اندیشه و ذهن برخی ناظران غلبه دارد، اما حقیقت ماجرا این است که جامعه ایران به عاشورا بیشتر به دید یک حماسه می‌نگرد و این حماسی دیدن اتفاقاً در شمایل‌بندی معابر عمومی خود را نشان می‌دهد. به عبارتی دیگر شمایل شهر‌های ایران با آغاز محرم به سوگ نه بلکه به حماسه سلام می‌کند. بگذار نامحرمان فکر کنند عاشورا برای ما سوگنامه است، اما راز میان ما و کربلا در همین نکته نهفته است. شهر سیاه‌پوش است و محرم آغاز شده است. جامعه ایران یک انتخابات پرشور را پشت سر گذاشته و رئیس‌جمهوری پا به عرصه نهاده که به علی (ع) اقتدا می‌کند و به آن می‌بالد. این درهم‌تنیدگی حوادث و مفاهیم که با اهل بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام پیوندی مشخص خورده، ریشه در تاریخی دارد که با فرهنگ این مردم عجین است. عاشورا با همه مصایبش زیبایی‌های خاص خود را دارد. ما میراث‌دار فرهنگی هستیم که در آن زینب کبری سلام‌الله‌علی‌ها از دل عاشورای آن جز زیبایی نمی‌بیند. این زیبا دیدن از نگاه حماسی بیرون می‌آید و ایرانیان در طول تاریخ همواره کوشیده‌اند به عاشورا زینبی نگاه کنند. ما با عاشورا زنده‌ایم و نفس می‌کشیم و تاریخ را مبتنی بر همین فرهنگ برای خود و آیندگان‌مان می‌سازیم. برکتی را که عاشورا برای ما به ارمغان آورده، نمی‌توان با زبان کمیت‌ها تشریح کرد. خوش به حال ما که زنده‌ایم به عاشورای حسینی.