دغدغه‌ها و کمبود‌های اولیه  بلای جان المپیکی‌ها!

حضور وزیر ورزش در اردوی تیم‌های المپیکی و گوش دادن به درددل‌های آن‌ها اقدامی قابل تحسین است و بخشی از انتظارات اهالی ورزش را برآورده می‌کند، اما باید دید این حضور تا چه اندازه می‌تواند کمبود‌ها و خواسته‌های اولیه و بحق ورزشکاران اعزامی را برطرف کند. 
زمان به سرعت سپری می‌شود و همه ورزشکاران المپیکی در سراسر جهان آخرین تلاش‌هایشان را برای موفقیت در پاریس انجام می‌دهند. در روز‌هایی که رقبا با بهترین امکانات مهیای اعزام به المپیک می‌شوند، بسیاری از المپیکی‌های ما همچنان از بی‌توجهی و کمبود‌ها گلایه دارند. تنها رکابزن ایرانی در پاریس ۲۰۲۴ کماکان اسیر بی‌مهری مسئولان شهرش است، درحالی‌که استان او تنها دو المپیکی دارد! از سوی دیگر ملی‌پوشان تنیس‌روی میز با حداقل امکانات تمرین می‌کنند. بسیار دردناک است که بانوی المپیکی در سومین حضورش در این رویداد بزرگ و در حضور وزیر ورزش از نداشتن حقوق بگوید و اینکه ماهانه ۱۶ میلیون تومان بابت تعویض راکت پرداخت می‌کند. با اینکه بار‌ها در مورد حل مشکل استخدام ورزشکاران صحبت شده یا بهتر است بگوییم شعار داده شده، اما همچنان بیکاری و نداشتن درآمد دغدغه اساسی ملی‌پوشان و حتی مربیانشان است. 
کیومرث هاشمی این روز‌ها زمان زیادی را برای رفتن به اردوی تیم‌های ملی مختلف می‌گذارد و از نزدیک شرایط نفرات و تیم‌های اعزامی را نظاره می‌کند. منتها همانطور که گفته شد به غیر از تأثیر روحی و روانی، خیلی نمی‌توان سر زدن وزیر ورزش به المپیکی‌ها را تأثیرگذار خواند. سال‌ها برای رفع کمبود‌های سخت‌افزاری و مشکلات اصلی ورزشکاران وقت داشتیم، ولی مسئولان با بی‌تفاوتی و بی‌توجهی از کنار این موضوع رد شدند و هر بار بهانه بی‌پولی آوردند و تقصیر را گردن نفر قبلی انداختند. تنیس روی‌میز سه سهمیه ارزشمند در المپیک پاریس دارد و با درخششی که از ملی‌پوشان این رشته در بازی‌های آسیایی دیدیم، باز هم می‌توانیم روی درخشش آن‌ها حساب کنیم. ضمن اینکه در این دوره برای نخستین‌بار یکی از سهمیه‌ها از طریق رنکینگ جهانی کسب شده و این خودش یک موفقیت جداگانه محسوب می‌شود. همه این‌ها را در نظر داشته باشید؛ در این شرایط قاعدتاً سطح دغدغه‌ها باید به موفقیت هرچه بیشتر در عرصه بین‌المللی افزایش یابد، ولی متأسفانه اوضاع طوری است که یکی از خواسته‌های مهم رئیس فدراسیون از وزیر ورزش، تعمیر سالن آکادمی تنیس روی‌میز بود! گویا یک ماه پیش سقف سالن فرو ریخت و باید خوشحال باشیم که کسی آسیب ندید. 
هاشمی در صحبت‌های رودررو با المپیکی‌ها تأکید کرده هر کمکی از دستش برآید دریغ نخواهد کرد؛ از اصلاح قانون سربازقهرمان گرفته تا پرداخت کمک‌هزینه به المپیکی‌ها. ولی همانطور که خودش گفته درخواست میز پینگ‌پنگ قطعاً تا قبل از المپیک محقق نخواهد شد و مثل همیشه وعده خریدن در آینده نامعلوم را داده است. این‌ها معضلاتی است که نباید اجازه می‌دادند تا دم بازی‌های المپیک باقی بمانند. این کمبود‌های سخت‌افزاری تأثیر مستقیمی روی عملکرد ملی‌پوشان می‌گذارد و با این شرایط چطور می‌توانیم از بچه‌ها انتظار رقابت با بهترین نفرات جهان را داشته باشیم. خرید میز استاندارد، راکت‌های نو و تعمیر سالن باید زودتر از این‌ها انجام می‌شد تا المپیکی‌ها با روحیه‌ای مضاعف آماده شوند و دیگر ورزشکاران این رشته نیز برای موفقیت بیشتر با قدرت تلاش کنند. شرایط بسیاری از رشته‌ها همین‌طور است و وزیر با سر زدن به اردو‌ها فقط می‌تواند شنونده حرف‌های ورزشکاران باشد، وگرنه دیگر زمانی برای جبران مافات باقی نمانده است. ضمن اینکه احتمالاً به زودی وزارت ورزش نیز دستخوش تغییرات خواهد شد و همه این حرف‌ها، گلایه‌ها و انتقاد‌ها دوباره باید تکرار شوند.