نتیجه تفکر جریمه‌اش را می‌دهیم!

حیف و میل بیت‌المال و هزینه کردن از جیب ملت توسط مدیران نالایق در فوتبال ایران به امری عادی تبدیل شده است. هزینه‌هایی که مدیریت آن به هیچ عنوان سخت نیست، اما نه وقتی که کوچک‌ترین دغدغه‌ای برای آقایان مدیر و مسئول وجود ندارد. درست در روز‌هایی که باشگاه‌ها برای خودنمایی در فصل نقل و انتقالات و عقب نماندن از رقبا تا جای ممکن سرکیسه را شل کردند برای جذب نفرات مدنظر خود، انتشار آرای جدید کمیته انضباطی و اخلاق کنفدراسیون فوتبال آسیا که سپاهان را نقره‌داغ کرده خیلی به چشم نمی‌آید، خصوصاً که مجموع جریمه ای‌اف‌سی چیزی حدود ۸۲ هزار دلار است. رقمی که اگرچه قابل توجه است، اما در مقایسه با پیشنهادات این روز‌های فوتبالیست‌ها که کمتر با ترش‌رویی مدیران مواجه می‌شوند خیلی هم درشت نیست که بتواند خم به ابروی مدیران فوتبال ایران بیاورد. مدیرانی که عمدتاً دست‌شان تا آرنج در جیب ملت است و تا زمانی هم که خرج از کیسه مهمان بود، حاتم طائی شدن برایشان آسان بود!
نگاهی گذرا به مواردی که کنفدراسیون فوتبال آسیا را دست به قلم کرده برای بریدن جریمه بابت تخلفات سپاهان، نشان می‌دهد عبور از این موانع بدون پرداخت هزینه کار دشواری نیست و تنها اندکی تدبیر می‌خواهد و احترام گذاشتن به قوانین. مواردی که مدیران فوتبال ایران کمترین توجهی بدان ندارند و تا جایی که تفکراتشان این است که نهایتاً جریمه‌اش را می‌دهیم، ای‌اف‌سی می‌تواند کسری بودجه خود را از محل جریمه تیم‌های ملی و باشگاهی ایران جبران کند. تیم‌هایی که هنوز نمی‌توانند با مدیریت زمان، حداقل از جریمه تأخیر در ورود به زمین بازی فاکتور بگیرند، چه برسد به مدیریت هواداران و سازماندهی آن‌ها برای ممانعت از تخلفاتی نظیر پرتاب اشیا به زمین بازی یا محوطه اطراف آن!
البته رفتار مشابه هواداران فوتبال ایران را می‌توان در فوتبال دنیا هم دید، اما تفاوت آنچه که در فوتبال دنیا رخ می‌دهد با فوتبال ایران به نگاه مدیران و مسئولان برمی‌گردد. مدیرانی که خود عامل هرج‌ومرج مالی هستند و به دلیل همین دیدگاه اشتباه، توانی در مدیریت هواداران ندارند. به‌طور مثال از مدیری که به جای قبول مسئولیت و اشتباه به دنبال کشیدن پرونده اشتباهات خود به دادگاه cas است برای عوامفریبی، چطور می‌توان انتظار داشت هوادارانش را برای رعایت قوانین حرفه‌ای توجیه کند! مدیری که خوب می‌داند برای رسیدن به حکم cas باید هزینه هنگفتی را متحمل شود و هیچ نتیجه مثبتی هم نخواهد گرفت، اما همچنان مرغش یک پا دارد و ساز خود را می‌زند، نمی‌تواند تحلیل درستی از رفتار هواداران داشته باشد، چه برسد به انجام اقدامات پیشگیرانه برای عدم تکرار اتفاقاتی که جرایم سنگین کنفدراسیون فوتبال آسیا را در پی دارد. با وجود این خود را با مدیران نام آشنای فوتبال دنیا مقایسه و از نام آن‌ها برای توصیف خود استفاده می‌کنند، مقایسه‌ای مع‌الفارق که حتی خنده‌دار هم نیست!
مسئله فوتبال ایران مدیران ناکارآمدی است که هیچ درک درستی از مدیریت ندارند و تنها کاری که خوب بلدند هزینه کردن است. هزینه‌های هنگفتی که تنها محدود به جذب بازیکن و مربی نمی‌شود، اما نهایتاً صدای رسانه‌ها را درمی‌آورد. صدایی که هنوز به جایی نرسیده که بتواند دغدغه‌ای جهت هزینه کردن‌های بی‌مورد برای آقایان ایجاد کند و به همین دلیل هم هست که فوتبال ایران هنوز بابت موارد پیش‌پا‌افتاده‌ای، چون حضور با تأخیر در زمین بازی جریمه می‌شود، چراکه آقایان به جای احترام به قوانین با تفکر سخیف نهایتاً جریمه‌اش را می‌پردازیم، همچنان به قدم برداشتن در مسیر اشتباه خود اصرار دارند. مسیر اشتباهی که نتیجه‌ای جز خالی کردن جیب ملت و تضعیف فوتبال ایران در پی ندارد!