روزنامه جوان
1403/05/06
المپیک است و ما پی فوتبالیم
این روز‌ها باید از المپیک نوشت؛ از بزرگ‌ترین آوردگاه ورزش جهان، اما اتفاقاتی که پیش از شروع هر فصل رقابت‌های لیگ برتر فوتبال رخ می‌دهد، بازهم میزان فوتبال‌زدگی نگاه مسئولان ورزش و تبعیض‌هایی را ثابت می‌کند که آن‌ها بین فوتبال و سایر رشته‌های ورزشی قائل هستند. جای تأسف است که این تبعیض حتی در اوج رقابت‌های المپیک هم دیده میشود تا متوجه شویم تمام آنچه آقایان کت‌و‌شلوارپوش ورزش می‌گویند حرفی بیش نیست و آن‌ها هیچ‌گاه فوتبال عزیز کرده‌شان را رها نمی‌کنند.این فصل نیز مانند همیشه شاهد ریخت‌وپاش‌های وحشتناک بودیم و هستیم؛ شاهد قرارداد‌هایی که نه دو یا سه برابر بلکه چندین برابر افزایش پیدا کردند، شاهد بودیم که فدراسیون به راحتی قانونی را که خودش گذاشته بود، دور زد تا قرارداد‌های ۴۰ تا ۸۰ میلیاردی تحفه‌های فوتبالی لطمه نبیند. دیدیم چگونه سن قرارداد از ۳۰ سال به ۳۵ سال افزایش پیدا کرد تا عملاً جوان‌گرایی به سخره گرفته شود. تمام این‌ها را دیدیم و نوشتیم و ما هم به سیاه‌نمایی محکوم شدیم، اما حالا هم که باید به المپیک فکر کنیم، ما دلواپس فوتبالیم! اینکه «وی‌ای‌آر» می‌آید یا نه، اینکه ورزشگاه آزادی به لیگ برتر، لیگ نخبگان (البته نمی‌دانیم کجای فوتبال ایران به نخبگان می‌خورد) و بازی‌های تیم ملی می‌رسد یا نه، از همه این‌ها مهم‌تر ما نگران هستیم که عزیزکرده‌های فوتبال خدمت سربازی‌شان چه میشود. اغراق نیست اگر عنوان کنیم علاقه‌مندان به فوتبال این روز‌ها آنقدر که نگران سربازی مهدی ترابی و ابوالفضل جلالی بوده و هستند، نگران خدمت بچه‌های دکتر و مهندس خودشان نیستند، البته در نظر داشته باشید که آنچه این عزیزکرده‌های ورزش به اسم خدمت سربازی انجام می‌دهند، کوچک‌ترین شباهتی به آنچه جوانان تحصیلکرده و زحمت‌کشیده و نان‌آور خانه مردم انجام می‌دهند ندارد، ولی این جماعت همین خدمت نیم‌بند را هم برنمی‌تابند و به راحتی تن به رفتن به خدمت مقدس سربازی نمی‌دهند.
حقیقت تلخی است که عنوان کنیم ورزش ایران حتی در میان کارزار المپیک تنها به فوتبال فکر می‌کند. متأسفیم که نگاه غالب این است که المپیک یک ماه است و تمام میشود و باز فوتبال مطرح میشود. جای تأسف است که این نگاه باعث عقب‌افتادگی ورزش کشور میشود و هیچ تلاشی برای اصلاح آن صورت نمی‌گیرد. این حسرت ابدی است.
بگذریم، این روز‌ها باید از المپیک نوشت؛ از بچه‌های این مرز و بوم که رفته‌اند پرچم ایران را در بلندترین نقطه به اهتزاز دربیاورند. ما شرمنده غیرت‌شان هستیم که بازهم حواس‌مان به فوتبال است.
سایر اخبار این روزنامه
چرا کاهش مشارکت؟
آیا تنفیذ تشریفاتی است؟
هیچ‌کس ورزشکاران غاصب را در المپیک نمی‌خواهد
سهم‌خواهی پیرمرد‌های حریص
افتضاح پاریس در حد المپیک!
المپیک است و ما پی فوتبالیم
فروپاشی اسرائیل در خیابان‌های امریکا
چرا آلمان مرکز اسلامی هامبورگ را بست؟
ترامپ: اگر من را ترور کردند باید «ایران» را محو کنید
تشدید فرونشست در پایتخت با قنات‌های رهاشده
پزشکیان: اکنون زمان عمل به وعده‌هاست
جریان جهانی حمایت از فلسطین ناشی از روح انقلاب اسلامی است
حکمت‌های تنفیذ
