تعجب کشورهای شرکت کننده از موفقیت دانشجویان ایرانی

بهاره موفقی- تیم ققنوس دانشگاه فردوسی مشهد در مسابقات بین‌المللی فرمول دانشجویی بریتانیا در بخش طراحی مفهومی موفق به کسب رتبه پنجم شد. نکته قابل توجه این است که موفقیت این دانشجویان جوان ایرانی در حالی دو چندان می شود که حامی مالی(اسپانسر) کشور مصر به عنوان رتبه اول این بخش از مسابقات، شرکت تسلا بوده است، اما دانشجویان جوان ایرانی با صرف هزینه های تقریبا شخصی موفق به کسب این پیروزی غرورآفرین شدند. یکی از اعضای مشهدی این تیم در گفت‌وگو با روزنامه خراسان در معرفی خود می گوید: علی توانا، دانشجوی سال آخر مهندسی مکانیک در دانشگاه فردوسی مشهد و متولد سال 1380 هستم. مسابقات فرمول دانشجویی یکی از مسابقات معتبر برای دانشجویان مهندسی است که این دوره از مسابقات  در کشور انگلستان برگزار شد. توانا در توضیح جزئیات بیشتر ادامه می‌دهد: این مسابقات در سه کلاس برگزار می شود. یک کلاس، خودروی خودران است، کلاس دوم کلاسی است که خودرو در آن ساخته می شود و کلاس دیگر بحث طراحی مفهومی است. به علت محدودیت زمانی و بودجه،  امسال برنامه مان بر این نبود که ماشین را بسازیم و صرفا می خواستیم در بخش طراحی مفهومی شرکت کنیم. در این مسابقات از 20 کشور مختلف  مثل انگلستان، مکزیک، فرانسه ، چین، پرتغال و.. 121 تیم حضور داشتند که در کلاس طراحی مفهومی 37 تیم شرکت کردند که ما در بخش دیزاین و طراحی رتبه پنجم را کسب کردیم و اعضای تیم ما 21 نفر بودند.   بلیت حضور در مسابقات تا 24 ساعت قبل از پرواز خریداری نشده بود توانا درباره چگونگی حمایت ها یا چالش های این مسیر پاسخ می دهد: یک ماه مانده به مسابقات بدون استثنا ویزای همه ما از سمت داخل ریجکت شد و پروژه عملا برای ما لغو شد تا این که بعد از پیگیری دوستان، دو تا سه روز مانده به مسابقات، ویزا را دریافت کردیم و بلیت من تا 24 ساعت قبل از پرواز حتی خریداری نشده بود. او ادامه می دهد: ما با چنین شرایطی حضور پیدا کردیم، خیلی از دوستان به خاطر مشکلات بودجه نتوانستند با ما همراه شوند و از 21 نفر اعضای تیم ، تنها 11 نفر از اعضا با ما همراه شدند. توانا در ادامه توضیحات خود می گوید: البته قول هایی به ما داده اند و بودجه اندکی هم بوده است. توانا درباره چگونکی شکل گیری ایده برای حضور در مسابقات می گوید: سال قبل دوستان خودرویی ساخته بودند که موتور آن احتراق داخلی بود، اما خودرویی که ما ساختیم  قرار بود با موتور الکترونیکی کار کند. سال قبل دوستان ما در مسابقات ایتالیا شرکت، و رتبه قابل قبولی کسب کردند. از همان جا ایده برای سال بعد توسط یکی از اعضا به نام آقای «امیررضا ضیایی» شکل گرفت. اواخر تیرماه سال 1402 بعد از این که ایشان از مسابقات برگشتند، بلافاصله بعد از دو تا سه روز کار را شروع کردیم. توانا درباره چگونگی تقدیر مسئولان می گوید: از دانشگاه برای استقبال ما زحمت کشیدند و به فرودگاه آمدند. مدت زیادی نیست که برگشتیم، اما امیدوارم اتفاقات خوبی برای ما رقم بخورد.   تسلا؛ حامی مالی رقیب! از توانا می خواهم یک خاطره جالب از سفر خود برای حضور در مسابقات تعریف کند، می گوید: چیزی که برای ما جالب بود در مسابقات همه تیم ها، کمپ داشتند و مقایسه امکانات آن ها با خودمان برایم جالب بود؛ چادرها و امکاناتی که داشتند و...در حالی که ما خیلی سخت رفتیم و یک تا دو روز قبل از سفر شروع به جمع کردن وسایل کردیم، اما آن ها با امکانات کامل  حضور داشتند. طبیعی است که شاید رتبه بهتری بگیرند، اما ما نسبت به مثلا خیلی از تیم های انگلیسی رتبه خوبی گرفتیم. کشورهای دیگر تعجب می کردند که از ایران شرکت می کردیم و می گفتند راه دوری است و آمدن به این جا سخت است. از رتبه ما هم تعجب کردند که با این شرایط رتبه خوبی آوردیم. یک عکس از لباس تیم اول مسابقات دارم که حامی مالی آن ها شرکت تسلا بود. از او سوال می کنم آیا برای حضور در مسابقات حامی مالی داشتند یا خیر، می گوید: حامیان ما، معاونت علمی فناوری و اقتصاد دانش بنیان ریاست جمهوری، دانشگاه فردوسی مشهد، گروه صنعتی مپنا، شرکت دانش بنیان کاوش صنعت توس بودند. حامی مالی همه هزینه ها را قبول نکرده بود، برای همین چند حامی داشتیم. از توانا سوال می کنم که چگونه متوجه علاقه گرایش خود به این مسیر شدید؟ می گوید: چهار سال دانشگاه به صورت تئوری طی شد. پروژه دید ما را نسبت به صنعت باز کرد و اطلاعات تخصصی فنی  خوبی درا ختیار همه ما قرار گرفت. خیلی چیزها را در این پروژه خودخوان یاد گرفتیم. از او سوال می کنم آیا برای این منظور برای آن ها کلاس آموزشی برگزار شد یا خیر؟ پاسخ می دهد: خیر، همه را خودمان از طریق مقالات و...آموختیم.  کار تیمی تجربه خوبی است. اگر ویزای ما ریجکت نمی شد، رتبه بهتر از این را می توانسیم بگیریم،  این را مطمئن هستم. توانا در توصیه خود به کسانی که علاقه به این مسیر دارند، می گوید: با سختی راه تسلیم نشوند. اگر انفرادی کار کرده بودیم، هر کدام با اولین سختی کنار کشیده بودیم، اما کار تیمی باعث شد همدیگر را حمایت کنیم و به جای خوبی رسیدیم.