تعمیر آزادی فرصتی که باید از آن استفاده کرد

زیر تعمیر رفتن ورزشگاه آزادی بهترین فرصت برای استفاده از ظرفیت‌های کل کشور است. هرچند گفته شده بود با وجود در دست تعمیر بودن آزادی قرار است بازی‌های تیم‌ملی و لیگ نخبگان در این ورزشگاه برگزار شود، اما زمزمه‌های بعدی نشان از آن داشت که به این زودی‌ها نمی‌توان روی میزبانی آزادی حسابی باز کرد، خصوصاً که مدیر نقش جهان خبر از قطعی شدن میزبانی بازی با قرقیزستان در این ورزشگاه می‌دهد. 
بدون شک هواداران فوتبال عادت به تماشای بازی‌های تیم‌ملی در ورزشگاه آزادی دارند، اما هیچ دلیل منطقی وجود ندارد که تیم‌ملی تنها در آزادی از حریفانش پذیرایی کند، وقتی ورزشگاه‌های خوب دیگری هم در کشور وجود دارد. ورزشگاه‌هایی، چون یادگار امام تبریز که با ظرفیت ۷۰ هزار تماشاگر سومین ورزشگاه بزرگ ایران است که اتفاقاً سال ۷۶ میزبان دیدار ایران با کنیا هم بود. مصافی که با برتری سه گله ایران به پایان رسید. نقش جهان نیز یکی دیگر از گزینه‌های قابل توجه برای میزبانی از بازی‌های تیم‌ملی است که به واسطه در دست تعمیر بودن آزادی قرار است میزبان بازی با قرقیزستان باشد. ورزشگاهی که با ظرفیت ۷۵ هزار نفر، سومین ورزشگاه بزرگ ایران به حساب می‌آید. ورزشگاهی که اتفاقاً به لحاظ ظاهری زیبایی‌های خاص خود را دارد و با توجه به حضور سپاهان در رقابت‌های آسیایی توانسته طی سال‌های اخیر خود را به استاندارد‌های ای‌اف‌سی نیز نزدیک کند و مشکلی از این بابت نیز ندارد. اما علاوه بر تبریز و اصفهان؛ خوزستان، مشهد و حتی کرمان هم ورزشگاه‌های خوبی برای میزبانی تیم‌ملی دارند که می‌توان حساب ویژه‌ای روی آن‌ها باز کرد. البته در کرمان و سیرجان احداث یک هتل لازمه میزبانی از تیم‌ملی است. ورزشگاه امام رضا هم اشکالات و ایراد‌هایی در ساخت دارد که برای گرفتن مجوز‌های لازم از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا باید آستین بالا بزند، اما ورزشگاه شهدای خوزستان ملقب به فولاد آره‌نا با گنجایش ۳۰ هزار نفر به عنوان سومین ورزشگاه بزرگ ایران گزینه خوبی برای تیم‌ملی است. البته به شرط اینکه آقایان مسئول این مسئله را مدنظر قرار بدهند و به بهانه شرایط خاص این روز‌های آزادی از ظرفیت قابل توجه کشور استفاده کنند. 
در واقع برگزاری بازی‌های تیم‌ملی در شهر‌های مختلف می‌تواند انگیزه شهر‌های دیگر را برای احداث ورزشگاه‌های استاندارد یا استانداردسازی ورزشگاه‌هایشان جهت میزبانی از بازی‌های تیم ملی بالا ببرد. مسئله‌ای که در کیفیت بازی‌های لیگ برتر نیز تأثیر‌گذار خواهد بود و دیگر کمتر باشگاهی دغدغه میزبانی خواهد داشت. 
تردیدی نیست که آزادی برای حریفان ایران جهنمی غیرقابل توصیف است، اما می‌توان با استفاده درست از شرایط موجود کاری کرد که تک‌تک ورزشگاه‌های ایران به جهنمی برای حریفان تبدیل شوند. برای نمونه میزبانی از تیم‌های عربی حاشیه‌خلیج همیشه فارس در یادگار امام تبریز در فصل پاییز و زمستان یا پذیرایی از تیم‌های آسیایی و اروپایی در آره‌نا فولاد در تابستان می‌تواند حریفان ایران را به چالش بکشد و این پتانسیل قابل توجهی است که نباید به سادگی از کنار آن گذشت. 
بی‌تردید روزی که اعلام شد آزادی تا اطلاع ثانوی نمی‌تواند میزبان تیم ملی باشد بسیاری شوکه و حتی ناراحت شدند، اما کافیست با نگاهی متفاوت به این مسئله نگریست. مگر تمام بازی‌های تیم ملی آلمان در مونیخ برگزار می‌شود؟ بدون شک پاسخ مثبت نیست، چراکه کشور‌ها سعی در استفاده از ظرفیت‌ها و پتانسیل‌های خود دارند. علاوه بر آن برگزاری بازی در شهر‌های مختلف می‌تواند باعث به نمایش گذاشتن فرهنگ‌های متفاوت باشد و سود این نوع نگاه علاوه بر فوتبال در جیب گردشگری هم می‌رود و چرا ایران که کشوری چهار فصل است و ورزشگاه‌های خوبی هم دارد با اندکی تدبیر از این ظرفیت قابل توجه بهره‌برداری نکند. بی‌شک تعمیرات آزادی طولانی خواهد بود، اما حتی از این مسئله هم می‌توان سود برد. فقط چشم‌ها را باید شست و جور دیگر باید دید.