حرفه‌ای‌ها در المپیک بهتر مدال می‌گیرند

کسب مدال در المپیک سختی‌های خود را دارد، یک سختی طاقت‌فرسا که شیرینی کسب مدال را صدچندان می‌کند. مدال طلای المپیک یک مدال ارزشمند است، مدال نقره آن نیز مدالی متفاوت با تمام نقره‌هاست، حتی برنز آن را هم می‌توان با برخی مدال‌های طلای مسابقات دیگر مقایسه کرد، اما .... 
اما در حالی‌که می‌توان مدال طلای المپیک را گرفت، چرا باید به نقره آن رضایت داد؟ یک ورزشکار زحمت می‌کشد و با سختی تمام خود را به فینال می‌رساند، بنابراین نباید به توانمندی‌های او شک کرد، اما این توانمندی نیاز به مدیریت درست دارد تا بتواند در بزنگاه فینال، آن هم فینال المپیک نتیجه لازم را کسب کند. اینجاست که نقش کادر فنی و مربیان و سرمربیان تیم‌های ملی مشخص می‌شود. اینجاست که یک کادر فنی قوی لازم است تا بتواند کار را دربیاورد و در کنار شایستگی‌ها و توانمندی‌های ورزشکاران باعث کسب افتخار شود. کشتی ایران در المپیک ۲۰۲۴ پاریس مطابق آنچه که از قبل پیش‌بینی می‌شد، خوش درخشید. با وجود این حسرت دو مدال طلا به دلمان ماند. کشتی می‌توانست در وزن‌های ۸۶ و ۱۲۵ آزاد هم طلا کسب کند، اما آنچه دیده شد، این بود که کادر فنی تیم ملی آنجا که باید نتوانست درست تصمیم‌گیری و دو ملی‌پوش شایسته کشورمان را از بن‌بست مسابقه خارج کند. المپیک پاریس تمام شد، اما یکی از درس‌های مهم آن برای ورزش ایران و به‌خصوص رشته‌های مدال‌آور این بود، باید همانطوری که ورزشکاران برای المپیک آماده می‌شوند کادر فنی تیم‌های ملی هم المپیکی آماده شوند. به‌طور حتم هدایت یک ورزشکار در مسابقات قاره‌ای و جهانی با هدایت همان ورزشکار در میدان بزرگی، چون المپیک متفاوت است و مربیان و سرمربانی از این آزمون سخت سربلند بیرون می‌آیند که مانند ورزشکارشان با تفکر المپیکی آماده حضور در این میدان بزرگ و بزرگ‌ترین آوردگاه ورزش جهان شده باشند. المپیک پاریس به پایان رسید و نتایج قابل قبولی هم برای ورزش کشورمان به همراه داشت. ورزش کشوری که در اوج تحریم‌های ظالمانه دشمنان، ورزشکاران خود را آماده حضور در این میدان بزرگ کرد. پس باید بهترین استفاده را از فرصت پیش‌آمده برد. باید تمام کاروان اعزامی به المپیک آدم‌های المپیکی باشند، از همه مهم‌تر هم مربیان و کسانی که باید ورزشکاران را هدایت کنند. در المپیک پاریس به‌وضوح دیدم که چگونه یک مربی می‌تواند حتی رنگ مدال شاگردش را با هدایت درست و به‌موقع تغییر دهد. البته این را هم دیدم که آماده نبودن ذهنی برخی مربیان هم چگونه باعث شد سکوی قهرمانی از دست برود. 
جدای از تمام این‌ها نباید از زحمات بی‌دریغ کادر فنی تیم‌های ملی حاضر در المپیک غافل بود. آن‌ها طی سال‌های گذشته زحمات زیادی را متقبل شده‌اند، اما حرفه‌ای‌گری ورزش جایی برای این تعارفات باقی نمی‌گذارد. در میدان المپیک به حرفه‌ای‌ها مدال می‌دهند و هر که حرفه‌ای‌تر باشد رنگ مدالش خوشرنگ‌تر از بقیه خواهد بود. پس چقدر خوب است که از همین حالا برای المپیک ۲۰۲۸ لس‌آنجلس در تمام ارکان ورزش حرفه‌ای فکر کنیم.