ما و ۲ رشته مدال‌آور

المپیک تمام شد و تمام سروصدا‌ها خوابید. المپیک تمام شد، بگذریم که برخی در کنار کاروان ایران زیادی بودند، افرادی که به اسم مسئول رفتند و فقط گشت‌و‌گذار کردند و برخی هم با استفاده از روابط دور و نزدیک فامیلی با قهرمانان در پاریس حضور داشتند. تمام این‌ها حاشیه‌هایی بود که می‌شود تا مدت‌ها به آن‌ها پرداخت، اما همین حواشی حواسمان را از اتفاقات اصلی پرت می‌کند. 
پرداختن به این حواشی هرچند که مسئولان کمیته ملی المپیک باید پاسخگویی تک‌تک آن‌ها باشند، اما باعث می‌شود حواسمان به اتفاقات مهم‌تر نباشد. مثل اینکه حواسمان نباشد که هم تعداد مدال‌آورانمان کم شد و هم تعداد رشته‌هایی که امید مدال‌آوری به آن‌ها داریم. یادمان باشد که ما سابقه کسب ۱۳ مدال را هم داریم و نباید امروز به‌خاطر کسب ۱۲ مدال از خود بی‌خود شویم. 
اما واقعیت تلخ‌تر از تعداد مدال، این است که باید حواسمان باشد این ۱۲ مدال فقط در دو رشته کسب شد؛ کشتی و تکواندو و این یعنی اینکه وزنه‌برداری هم مانند دیگر رشته‌ها از لیست ورزش‌های مدال‌آور ایران خارج شده است. 
این واقعیت تلخی است که نباید به آن بی‌توجه باشیم. در اینکه افتخارآفرینان و ورزشکاران المپیکی کشورمان با وجود تمام کمبود‌ها و سختی‌ها در میدان المپیک از جان مایه گذاشتند و مقابل حریفان تا دندان مسلح کم نگذاشتند، هیچ شکی نیست، اما تمام این‌ها نباید باعث شود که با جوزدگی ایراد‌های کار و اشکالات واضح خود را نبینیم و دوباره در باد شعار‌های آنچنانی بخوابیم. 


یادمان باشد که ایران در ۱۴ رشته ورزشکار داشت. البته باید حضور ژیمناستیک و سنگ‌نوردی تا فینال را به فال نیک گرفت و موفقیت تلقی کرد، اما از مجموع این ۱۴ رشته تنها دو رشته موفق به کسب مدال شدند. آقایانی که امروز حرف از موفقیت می‌زنند باید حواس‌شان باشد که ما قبل از المپیک روی مدال وزنه‌برداری هم حساب باز کرده بودیم، همان رشته‌ای که تا همین المپیک قبلی برای ایران خوش می‌درخشید و مدال‌آوری می‌کرد، اما در پاریس از لیست رشته‌های مدال‌آور ایران خارج شد. 
واقعیت‌های المپیک پاریس را باید دید. جمله کلیشه‌ای و تکراری است اینکه عنوان کنیم المپیک ۲۰۲۸ لس‌آنجلس پشت در است. هرچند که خوب می‌دانیم بسیاری از آقایان از همین حالا خواب حضور در امریکا را می‌بینند، ولی شرط موفقیت در آن درس گرفتن از المپیک پاریس است، جایی که هرچند بچه‌های ایران در آن با جان و دل جنگیدند و در نهایت هم رده ۲۱ را به خود اختصاص دادند، اما همه می‌دانیم که این رتبه می‌توانست خیلی بهتر از این‌ها باشد. ما می‌توانستیم و باید در رشته‌های دیگر هم توانمند شویم و امید کسب مدال داشته باشیم، نه اینکه هر دوره نسبت به دوره قبل محدودتر شویم. 
ما نشان دادیم در ژیمناستیک و سنگ‌نوردی هم توانایی کسب مدال را داریم، اما وقتی در تیراندازی و وزنه‌برداری که در المپیک قبلی مدال‌آور بودیم، دستمان خالی ماند، آن وقت است که باید حتی موفقیت امثال الفتی و علیپور را هم تنها یک جرقه فرض کنیم. مدال‌آوریمان محدود شده و این واقعیت المپیک ۲۰۲۴ پاریس برای ورزش ایران است، واقعیتی که امیدواریم در سروصدا‌ها و شعار‌های توخالی مسئولان ورزش و به‌به و چه‌چه کردن‌های آن‌ها فراموش نشود. المپیک بعدی همین نزدیکی است و ما فقط دو رشته مدال‌آور داریم!