روزنامه جوان
1403/05/24
ساعی: انتظار یک برنز داشتند با ۴ مدال برگشتیم
جوان آنلاین: آخرین گروه از کاروان افتخارآفرین ایران در المپیک پاریس عصر روز گذشته به کشور بازگشت؛ گروهی متشکل از اعضای‌تیم‌های ملی تکواندو، قایقرانی، پزشکی، سرپرستی و کادر خبری که در میان استقبال مردم و مسئولانی، چون محمود خسروی‌وفا (رئیس کمیته ملی المپیک)، غفور کارگری (رئیس کمیته ملی پارالمپیک)، محمد پولادگر (سرپرست کاروان ایران در پارالمپیک ۲۰۲۴) و سایر مسئولان ورزشی وارد ایران شد.زهرا بهروزآذر، معاون رئیس‌جمهور در امور زنان و خانواده که در مراسم استقبال از قهرمانان المپیکی کشورمان شرکت کرده بود، ضمن تبریک به تک‌تک ورزشکاران، موفقیت دختران کاروان ایران در این رویداد را افتخاری بزرگ خواند: «برای من باعث افتخار است در مراسمی شرکت کردم که مراسم استقبال از ورزشکاران و دختران تاریخ‌ساز بود. برای اولین بار مدال نقره در المپیک داشتیم و این برای ما افتخار است که دختران ایران در همه عرصه‌ها افتخارآفرین هستند. در ورزش، این قهرمانی به طور شاخص برای ما نمود پیدا می‌کند و قدردان تلاش قهرمانان هستیم. امیدوارم در تمامی عرصه‌ها، قهرمانی زنان ایران را به اطلاع همه مردم برسانیم. به نمایندگی از مردم ایران اینجا هستم و به دختران کشورم خسته نباشید می‌گویم و امیدوارم در تمامی مراحل زندگی بدرخشند.»
بازگشت به وطن در میان استقبال باشکوه مردم و قرار گرفتن در آغوش خانواده صحنه‌های دیدنی را در فرودگاه امام خمینی به تصویر کشیده بود. اما شاید دیدنی‌ترین صحنه، افتخار و غروری بود که در چشمان هادی ساعی، رئیس فدراسیون تکواندو موج می‌زد؛ رئیسی که خود تجربه رفتن به المپیک و افتخارآفرینی در این رویداد بزرگ ورزشی را داشت، اما این بار، شاهد افتخارآفرینی تکواندوکارانی بود که حکم فرزندانش را داشتند و چه چیز لذت‌بخش‌تر از این برای یک پدر که تمام فرزندانش با موفقیت و افتخارآفرینی به کار خود در المپیک پاریس پایان دادند. خصوصاً که کمتر کسی انتظار چنین افتخارآفرینی را از تکواندو داشت: «ما دو مدال نقره، یک مدال طلا و یک مدال برنز کسب کردیم. سه نفر از چهار ورزشکار ما به فینال رسیدند که این یک رکورد بزرگ است. پیش از رفتن به المپیک، کمیته ملی المپیک برای ما یک مدال برنز پیش‌بینی کرده بود، اما ما به توانایی‌های ورزشکاران‌مان ایمان داشتیم و نمی‌خواستیم با توقعات بالا بر آن‌ها فشار بیاوریم. ملی‌پوشان ما جسارت پیروزی را داشتند و تا ثانیه‌های آخر دست از تلاش برنداشتند. المپیک میدان بسیار سختی است و ورزشکاران ما آقایی و تا ثانیه‌های آخر تلاش کردند. ملی‌پوشان ما جسارت پیروزی را برای خودشان معنی کرده بودند و همین موضوع باعث شد از مسابقات سنگین پیروز از زمین خارج شوند. زمانی که ملی‌پوشان تکواندو وارد زمین می‌شدند من مطمئن بودم که آن‌ها پیروز خواهند شد و خدا را شکر می‌کنم که پس از ۱۶ سال موفق به کسب مدال طلای تکواندو در المپیک شدیم. در این رویداد رکورد‌های زیادی را شکستیم، اولین دختر ایرانی که به فینال المپیک راه یافت، مبینا نعمت‌زاده خیلی عالی کار کرد و راه را برای بزرگان تکواندو باز کرد و این دختر کاری کرد که سایر ملی‌پوشان به این باور برسند که می‌توانند کار بزرگی کنند.»
ساعی باید هم با غرور و افتخار صحبت کند. تکواندوکاران ایرانی با عملکرد درخشان در المپیک پاریس، تاریخ‌ساز شدند. کسب چهار مدال متنوع و کسب صددرصدی مدال توسط تیم ملی، افتخار کمی نبود که شاگردان ساعی موفق به کسب آن شدند، آن‌هم در شرایطی که در خوش‌بینانه‌ترین حالت ممکن هم کسی انتظارش را نداشت. موفقیتی که ناهید کیانی، دختر نقره‌ای تکواندو ایران در پاریس تأکید دارد هرگز به دست فراموشی نخواهد سپرد: «یک ماه مانده به المپیک از ناحیه زانو دچار آسیب‌دیدگی شدم و با فیزیوتراپی خودم را به مسابقات رساندم، اما خوشحالم که با دست پر به وطن برگشتم و باعث شادی مردم عزیز ایران شدم و بدون شک هرگز ۱۸ مرداد را فراموش نخواهم کرد.» یکی از سخت‌ترین مدال‌های المپیک را بی‌شک مهران برخورداری کسب کرد. نقره‌ای که می‌توانست طلا باشد، اما به زعم کارشناسان سخت‌ترین قرعه در تکواندو نصیبش شد: «خیلی خوشحالم؛ نه برای کسب مدال بلکه برای اینکه توانستم دل مردم، خانواده و دوستانم را شاد کنم و امیدوارم باز هم چنین افتخاری نصیبم شود و خیلی حس خوبی دارم و از خدا متشکرم که چنین توانایی را به من داد تا بتوانم به موفقیت برسم. سخت‌ترین قرعه در تاریخ المپیک در رشته تکواندو نصیبم شده بود و واقعاً مسابقات سنگینی داشتم و در دیدار فینال با افت قند مواجه شدم، اما خدا را شکر می‌کنم که توانستم دست پر برگردم.»
خوش‌رنگ‌ترین مدال را، اما آرین سلیمی کسب کرد. آن‌هم در شرایطی که با مصدومیتی جدی راهی فینال شده بود: «در فینال با بی‌حسی مسابقه دادم. مصدومیتم شکستگی دست است و طبیعی بود که با بی‌حسی مسابقه بدهم. اما تنها چیزی که برایم مهم است، کسب مدال طلاست. مدالی که بسیاری در آن سهیم هستند. امروز بهترین روز زندگی من است. یک روز زیبا. لذت کسب طلا توصیف‌شدنی نیست و بی‌شک به دنبال تکرار آن هستم، اما اگر قسمت شود که این مدال را تکرار کنم، باز هم به هادی ساعی نمی‌رسم، او خیلی بزرگ‌تر از ماست.»
مهروز ساعی هم تأکید دارد که انتظار کسب مدال را از شاگردانش داشت، اما حتی خود آن‌ها هم تصور چنین افتخارآفرینی‌ای را نداشتند: «مطمئن بودیم که بچه‌ها در المپیک نتیجه می‌گیرند ولی این درخشش را انتظار نداشتیم.»
سایر اخبار این روزنامه
سایه روشن‌های کابینه پزشکیان
و هنگامه انتقام پسر هاشمی رسید!
کودتای ۲۸ مرداد توسعه کشور را ۲۵ سال متوقف کرد
ورزش بانوان حمایت می‌خواهد، نه شعار!
تجربه موفق انتظامی برای وزارت کشور
سرخوردگی مخالفان خونخواهی ایران
حالا جهان باید خونخواه کودکان غزه باشد
دیکتاتوری محض اصلاح‌طلبان
ساعی: انتظار یک برنز داشتند با ۴ مدال برگشتیم
پزشکیان و چشم انداز اصلاح طلبی
جهش تکفیری‌ها پس از ترور شهید هنیه
