روزنامه جوان
1403/05/28
حاتم‌بخشی بی‌ضابطه برای المپیکی‌ها
المپیکی‌ها با ۱۲ بار اهتزاز پرچم ایران پیش چشم جهانیان، سرافرازی جدیدی را برای کشورمان رقم زدند. پس از این افتخارآفرینی، یک اتفاق عجیب در داخل کشور ما رخ داده است: سیل جایزه‌هایی که نهاد‌های مختلف به مدال‌آوران المپیکی اهدا کردند، می‌کنند و خواهند کرد! در این باره گفتنی‌هایی است.۱- پیرامون ریخت‌و‌پاش‌هایی که نهاد‌های خصوصی و غیردولتی در این زمینه می‌کنند هم می‌توان انتقاداتی را مطرح کرد، اما این موضوع فعلاً بماند به کنار؛ حاتم‌بخشی‌های نهاد‌های دولتی خیلی عجیب‌و‌غریب است! وزارتخانه‌ها، بانک‌های دولتی، استانداری‌ها، شهرداری‌ها و سایر نهاد‌های دولتی از جیب چه کسی چنین خرج‌هایی می‌کنند؟ از جیب مردم؟! خب این ریخت‌و‌پاش از بیت‌المال و از جیب مردم، یک غلط اضافی و بدون مجوز است.
۲- قطعاً به مدال‌آوران المپیکی باید هدیه داد، تأمین مالی آن‌ها را عهده‌دار شد و همه امکانات لازم را برای‌شان فراهم کرد تا بدون دغدغه به دنیای حرفه‌ای خود مشغول باشند. اما این همه، حساب‌و‌کتاب دارد. ریخت‌و‌پاش‌های خارج از ضابطه، هزار برابر آنچه که برای مدال‌آوران آورده دارد، برای مدیران بذل و بخشش‌کننده از جیب مردم اعتبار کذایی می‌آورد، آن هم از پولی که متعلق به این مدیران نیست! هر مدیری برای خوش‌آمد مدیر بالادستی‌اش، فلان مدال‌آور المپیکی را دعوت می‌کند به بهمان اداره و بانک تا چند سکه کف دست او بگذارد یا وعده تحصیل و اشتغال به آن مدال‌آور بدهد و با این قبیل چیز‌ها برای مجموعه و مدیران بالادستی‌اش خوش‌رقصی کند! واضح است که باید جلوی این رفتار‌های مشمئزکننده گرفته شود. نانوشته پیداست که باید این مدیران کج‌فهم و سارق از بیت‌المال را عزل و بازخواست کرد.
۳- مسئولیت اجتماعی و هزینه‌های فرهنگی، ردیف‌هایی است که در قوانین و اساسنامه‌ها درج شده و احتمالاً برخی برای این ریخت‌و‌پاش‌ها به چنین مندرجاتی استناد می‌کنند. اولاً که قانوناً نمی‌توان از «مسئولیت اجتماعی» به یک مدال‌آور المپیکی زمین دولتی اهدا کرد یا برایش از یک بانک دولتی سکه فراهم کرد! ثانیاً همه این ردیف‌ها و نظایر آن‌ها باید سامان‌دهی شود تا امکان سوءاستفاده‌های اینچنینی از سوی مدیرانی که بیت‌المال دست‌شان است، بسته شود. ثالثاً یک نهاد خاص، مثل وزارت ورزش، باید متولی همه این هدایای نقدی و غیرنقدی به مدال‌آوران المپیکی و جهانی باشد تا جلوی خوش‌رقصی‌های مدیران کج‌فهم دولتی گرفته شود. متولی واحد و مشخص نداشتن این بذل‌و‌بخشش‌ها یک مفسده دیگر هم دارد: مدیران فلان استان به همشهری المپیکی خودشان زمین می‌دهند، مدیران دیگر استان به المپیکی هم‌استانی‌شان یک سکه می‌دهند یا اصلاً هیچ چیزی نمی‌دهند! تبعیض آشکار، نتیجه گریزناپذیر این بی‌ضابطه‌گری است.
۴- این ریخت‌و‌پاش‌های بی‌ضابطه به ضرر خود مدال‌آوران هم است. مسیر زندگی حرفه‌ای مدال‌آوران المپیکی، با وابستگی‌های مالی و شغلی به نهاد‌های دولتی و غیردولتی، منحرف میشود. وظیفه دولت‌هاست که تمام امکانات را برای ارتقای کیفی و کمی المپیکی‌ها فراهم کنند، تا آن‌ها بتوانند بدون وابستگی به نهاد‌ها و اشخاص، ورزش حرفه‌ای خود را پی بگیرند. عکس یادگاری گرفتن با المپیکی‌ها به بهانه چند سکه و خانه و ماشین، فقط به همان یک عکس ختم نمی‌شود. مطالباتی از قبیل ضبط یک کلیپ، حضور در فلان برنامه و میان‌برنامه یا ضبط یک تیزر تبلیغاتی، آغاز انحراف المپیکی‌ها از مسیر ورزش حرفه‌ای و آغاز حاشیه‌های دامنه‌دار است. | دبیر گروه اجتماعی
سایر اخبار این روزنامه
وفاق مجلس اصولگرا با کابینه اصلاح‌طلبان
سیاست خارجی دولت چهاردهم رویکرد‌ها و پیشنهادات
امکان توقیف اموال امریکایی‌ها با رأی دادگاه ۲۸ مرداد
آبله میمون از کرونا کشنده‌تر است!
هیستری اتمی در جنگ اوکراین
مسکو نیازمند تغییر نگاه به جنگ اوکراین است
پایان عملیات رژیم‌صهیونیستی بدون اعلام نابودی حماس
۷۰ درصد کره جنوبی سلاح هسته‌ای «مختص به خودشان» را می‌خواهند
ضرباهنگ و زاویه دوربین در «سرطان اجتماع» اهمیت داشت
فدراسیون تنیس یا خانه سینما
حاتم‌بخشی بی‌ضابطه برای المپیکی‌ها
کودتای ۲۸ مرداد، جنایتی قابل پیگرد در دادگاهی بین‌المللی
آری! کربلا زنده شده است
