روزنامه جوان
1403/06/07
معنی یک بیت هستم از طریق اتحاد!
انتخابات در عرصه سیاست، همان بهار در گردش ایام روزگار است. آن وقت که زمستان جانسوز و طاقت‌فرسا حیات را از طبیعت برمی‌گیرد و زیر سرما، برف و بوران، زندگی دفن میشود. بهار هوای تازه است. ارکستری که خداوند برای طبیعت می‌نوازد. انتخابات هم چنین است؛ ارکستر ملت برای دولت. کتاب سیاست با انتخابات ورق می‌خورد؛ فصلی کهنه میشود و فصلی نوآغاز، فصلی که نشان می‌دهد نبض جامعه چگونه می‌زند و چشم مردم به کدام جهت و سمت و سو است. انتخابات تیرماه امسال هم همین حکایت است. موسمی سپری شد و موسمی از راه رسید. گفتمان رئیس‌جمهور منتخب در این انتخابات، گفتمان وفاق بود و اینکه باید از دعوا‌های سیاسی عبور کنیم، باید از زمستان سیاست به بهار آن کوچ کنیم و در کنار هم بنشینیم و در سایه درخت برادری، مشق حکومتداری کنیم، چراکه از هرم اختلاف چیزی گیرمان نمی‌آید جز آفتاب سوختگی ملت. این وفاق که من تأکید دارم ننویسم وحدت، زبان مشترکی بود که باید به همدلی آراسته می‌شد. «ای بسا هندو وترک همزبان/ای بسا دوترک، چون بیگانگان/پس زبان محرمی خود دیگراست/ همدلی ازهمزبانی بهتراست». وحدت یگانگی، توحید، یکتایی، اتحاد، اتفاق و همبستگی معنا شده، یعنی یکرنگ شدن، یکی‌شدن و در برابر آن اختلاف و پراکندگی نشانده شده است. وفاق متاع دیگری است. قرار نیست کثرت‌ها از بین روند، حکومت بدون کثرت ممکن نیست و تفاوت موتور محرکه ماشین حکومتداری است. وفاق، اما به ارتباط، تناسب، توافق، ربط، سازواری، موافقت، هماهنگی، همراهی و یکدلی معنا شده و در تضاد آن جالب است نفاق قرار گرفته است. جامعه نیاز به وفاق داشت از پس برخی شکاف‌ها و اختلاف‌ها و نشد‌ها و نگذاشتن‌ها، به آن رأی داد. رئیس‌جمهور در انتخاب وزیران و همکاران خود پرچم آن را برافراشته نگه داشت و دیروز در دیدار با رهبرمعظم انقلاب دوباره بر این مسیر دولت چهاردهم تأکید کرد: «دولت چهاردهم کابینه‌ای مشورتی با مشارکت همه جناح‌های سیاسی و کمیته‌های تخصصی است که با شعار وفاق و همدلی و برای اقدام در چارچوب سیاست‌های کلی نظام، سند چشم‌انداز و برنامه هفتم تشکیل شده است». رهبر انقلاب هم دیروز در سخنانی در جمع اعضای هیئت دولت از این وفاق و همدلی حمایت و از خداوند به خاطر تشکیل کامل کابینه و رأی اعتماد مجلس شکر گزاری کردند: «خدا را شکرگزاریم که بحمدالله دولت با همت رئیس‌جمهور محترم و با کمک ارزنده مجلس شکل گرفت. این خیلی نعمت بزرگی است. در دولت‌های گذشته گاهی تا نزدیک یک ماه یا بیشتر دولت نمی‌توانست شکل بگیرد و همه وزرا از مجلس رأی اعتماد نگرفته بودند. این را خدا لطف کرد به شما و به ما و به کشور که بحمدالله همه وزرا از مجلس، با اعتماد مجلس به آن‌ها به سلامتی بیرون آمدند. کسانی که در این انتخابات و تشکیل این دولت بعد از آن حادثه سنگین و تلخ مؤثر بودند، همه‌شان پیش خدای متعال مأجورند». اما وفاق در سخنان رهبر انقلاب جلوه دیگری هم یافت آنجا که بر برخی ابهام‌ها خط بطلان کشیدند: «امروز همه وزیران محترمی که مورد اعتماد رئیس‌جمهور و مجلس قرار گرفته‌اند، مقامات عالی‌رتبه کشورند و وظیفه همه، حمایت و کمک برای موفقیت آنهاست». حالا مجلس دوازدهم که به لحاظ گرایش سیاسی چندان با دولت همسو نیست، اما با رویکرد وفاق رئیس‌جمهور، همراهی کرده و همه نهاد‌ها قدم در این مسیر گذاشتند. مردم بیش از گذشته انتظار دارند و از اختلاف و تضاد مسئولان آن هم در تریبون‌های عمومی بیش از همه بیزارند. شرط لازم حل مشکلات کشور که وفاق بود، برداشته شد، اما شرط کافی نیست. شرط کافی کار است وکار است وکار، چرا که در نهایت نتیجه برای مردم مهم است. شرط استمرار وفاق عمل به تعهدات است. رئیس‌جمهور وعده تحقق برنامه هفتم و سیاست‌های کلی نظام را داده است. وفاق هم شرط تحقق و هم نتیجه تحقق این وعده‌ها است. آری وفاق از همزبانی بهتر است. به قول صائب تبریزی: معنی یک بیت بودیم از طریق اتحاد/، چون دو مصرع گرچه در ظاهر جدا بودیم ما