روزنامه جوان
1403/06/26
اثرگذاری نقاشی از سبک اثر مهم‌تر است
جوان آنلاین: بعضی نقاشی‌ها روح آدمی را به پرواز درمی‌آورند. این خاصیت هنر است که به انسان بال می‌دهد تا در آسمان معنا پر بگشاید. چه برسد به اینکه هنرمند صحنه‌هایی از زندگی سراسر معنویت بزرگان دینی و اهل‌بیت (ع) را به تصویر بکشد. حسین عینی‌بخش، متولد ۱۳۶۶ در تهران است. او از هنرستان تا دانشگاه در رشته گرافیک (ارتباط تصویری) تحصیل کرده و امروز هم پیشه‌اش نقاشی است. این هنرمند جوان از زمانی که خودش را شناخته، مشغول نقاشی بوده و حالا چند سالی است که با افتخار در مدح اهل‌بیت (ع) قلم می‌زند و به قول خودش «نوکری می‌کند». گفت‌وگوی ما را با این نقاش توانمند بخوانید. آیا تحت تأثیر نقاش خاصی هستید و آثار شما به سبک خاصی نزدیک است؟ تحت تأثیر هنرمند خاصی نیستم، ولی هنرمندان زیادی را در دنیا دنبال می‌کنم. طبیعتاً هنرمندان داخلی و هنرمندان ارزشی ویژه‌تر و خاص‌تر. سبک کار‌ها هم فضای کلاسیک و واقع‌گراست، اما این برایم مهم است که نقاشی‌هایم با مخاطب عام ارتباط برقرار کنند، چون به نوعی می‌توان گفت این کار‌ها برای مخاطب عام اجرا شده‌اند. برای کشیدن نقاشی‌هایتان از چه منبعی الهام می‌گیرید؟ منابع و کتاب‌های در دسترس را مطالعه می‌کنم. از راهنمایی‌های جناب دکتر «محسن سلیمانی» که از اساتید پیشکسوت و مدیر موزه امام علی (ع) است و راهنمایی‌های ویژه جناب رجبی دوانی هم بسیار بهره می‌برم. نظرتان درباره آثار «حسن روح‌الامین» و اینکه گفته میشود ایشان از سبک رمانتیسیسم اروپایی تقلید می‌کنند، چیست؟ مثل خیلی‌های دیگر به ایشان علاقه‌مندم و کارهایشان را دنبال می‌کنم، اما درباره این دیدگاه، نظری ندارم. فضای کارهایشان برایم مهم است که توانسته با مخاطب ارتباط برقرار کند و بر آن‌ها اثر بگذارد. ممکن است در نگاه بعضی از کارشناسان بعضی از کار‌های ایشان با فضای اروپایی توأم شده باشد یا از فضای اروپایی تبعیت کند. این خیلی مهم نیست، مهم تأثیرگذاری در مردم است که بسیار ارزش دارد. زاویه دید در نقاشی چقدر اهمیت دارد؟ زاویه دید در چنین کار‌هایی گاهی به جبر اتفاق می‌افتد، چون مجاز نیستیم شمایل اهل‌بیت (ع) را به تصویر بکشیم، باید قاب و چارچوب کار را طوری تعریف کنیم که چهره ایشان نشان داده نشود و در نهایت مجبور نشویم با گذاشتن نور یا فضایی روشن کار را غیرواقعی نشان دهیم. این جزو هنرمندی‌ها و توانایی‌های یک هنرمند است که بتواند طوری چارچوب و قاب را تعریف کند که هم جذابیت‌های بصری در آن لحاظ شود، هم چارچوب‌های فنی و هم اینکه بتواند کار را با این محدودیت‌ها و چارچوب‌ها همراه کند. همین موضوع بخش قابل‌توجهی از به تصویر کشیده شدن یک اثر موفق است. نمایشگاه هم برگزار می‌کنید؟ در طول بیش از ۲۰ سالی که مشغول فعالیت هنری هستم، نمایشگاه‌های مختلفی با رویکرد‌های مختلفی برگزار کرده‌ام، اما چند سالی است لیاقت پیدا کرده‌ام در حوزه اهل‌بیت (ع) فعالیت کنم و این دومین نمایشگاهی است که به این شکل برگزار می‌کنم. کار‌ها با موضوع حضرت رسول (ص) و مولا امیرالمؤمنین (ع) در موزه امام علی (ع) در معرض نمایش است و مخاطبان می‌توانند از تابلوها دیدن کنند. مسئولان چقدر به نقاشی اهمیت می‌دهند؟ در کشور ما وزارتخانه‌ها و مجموعه‌های مختلفی متولی حمایت از هنرمندان ارزشی هستند، اما به نظرم خیلی اوقات حق مطلب را ادا نمی‌کنند. من در حوزه تدریس فعالیت می‌کنم و شاهدم که خیلی از هنرمندان مستعد، توانمند، آینده‌دار و جوان که قلم‌های بسیار ویژه و خاصی دارند و حب اهل‌بیت (ع) در وجودشان هست و دوست دارند در این حوزه کار کنند، چون حمایت نمی‌شوند کار را کنار می‌گذارند. آن‌ها وارد حوزه‌های اقتصادی دیگری می‌شوند تا بتوانند زندگی‌شان را بگذرانند. خیلی‌هایشان هنر را به‌طور کلی کنار می‌گذارند. این بی‌انصافی است در حق هنرمندانی که می‌توانند آینده درخشانی داشته باشند و هر کدام «روح‌الامین»هایی بشوند که رنگ و روح جامعه را معنویت ببخشند و نگاه به اهل‌بیت (ع) را در فضای تجسمی به تصویر بکشند. چه شد که تصمیم گرفتید نقاط عطف زندگی معصومین (ع) را به تصویر بکشید؟ سال‌هاست که روزانه ۱۵، ۱۶ ساعت کار هنری انجام می‌دهم و فضا‌ها و سبک‌های مختلفی را تجربه کرده‌ام؛ کار‌های کلاسیک و انتزاعی. نمایشگاه‌های زیادی را هم با حال و هوای متفاوت برگزار کرده‌ام که به لطف خدا همه آن‌ها موفق بوده‌اند، اما با توجه به علاقه ویژه و خاصی که به اهل‌بیت (ع) دارم و این موضوعات که خیلی کم به آن پرداخته میشود در نقطه‌ای قرار گرفتم که احساس کردم باید وارد این حوزه شوم. ما هنرمندان ارزشی زیادی نداریم. از طرفی تاریخ صدر اسلام تا همین امروز پر از اتفاقاتی است که باید قاب‌ها و تصاویر ماندگاری شوند در تاریخ اعصار مختلف. فکر می‌کنم هنرمندان در این حوزه دارند کم‌کاری می‌کنند. ما اتفاقات بزرگ و شیرین و باعث فخر زیادی در حوزه انقلاب اسلامی و حوزه اهل‌بیت (ع) داریم که هنوز به تصویر کشیده نشده‌اند. هر کدام از این اتفاقات، حتی کوچک‌ترین‌شان اگر در کشور‌های دیگر رقم خورده بود تابلوها، فیلم‌ها و آثار مختلف هنری فراوانی از آن می‌ساختند. چرا اول پیامبر (ص) را برای نقاشی‌هایتان انتخاب کردید؟ به دو دلیل؛ در رأس قله تاریخ اسلام، پیامبر (ص) را می‌بینیم که برای جریان اسلام بسیار تلاش کردند و آزار‌های زیادی دیدند. ضمن اینکه خیلی از این تلاش‌ها مهجور مانده بود و به آن پرداخته نشده بود. ما تصاویر مشخصی از تاریخ صدر اسلام نداشتیم، حتی به عنوان یک پرده نقاشی که بتوانیم در ذهن نوجوان یا دیگر مخاطبانمان تصویر آن رویداد را ایجاد کنیم. به این نکته اشاره کردید که هنرمندان ارزشی زیادی نداریم. به نظر شما دلیلش چیست؟ بخش قابل‌توجهی از دلایل این موضوع به این برمی‌گردد که خانواده‌ها فضای سلامتی را در حوزه هنر متصور نیستند. در این سال‌ها که تدریس می‌کنم با دغدغه‌های خانواده‌هایی مواجه شده‌ام که نگران فرزندانشان هستند و تلاش می‌کنند محیطی برای آن‌ها انتخاب کنند که با استاندارد‌های اخلاقی و خانوادگی‌شان همراه باشد، ولی فکر می‌کنم متولیان این امر بتوانند به راحتی این مسئله را حل کنند. حتماً می‌توانند بستر‌های مناسبی را با رعایت نکات آموزشی و اجرایی ایجاد کنند و از اساتید توانمند بهره بگیرند. نوجوانانی که وارد فضای هنر می‌شوند بسیار پاک و شفاف هستند. اما متأسفانه به دلیل رویکرد‌های غلطی که خیلی اوقات در آموزشگاه‌های آزاد یا بین بعضی از هنرمندان رایج است از مسیر حقیقی و تخصصی خود خارج می‌شوند و نگاهشان تغییر می‌کند. مسئول این اتفاق، همان آموزشگاه‌ها، هنرمندان، اساتید و به‌ویژه متولیان امر عرصه هنر هستند. می‌توانیم با ایجاد یک بستر سلامت و انتقال یک رویکرد درست به نوجوانان این عزیزان را سرخط نگه داریم و از توانایی‌هایشان به نحو احسن استفاده کنیم.
سایر اخبار این روزنامه
به گیرنده‌های خود دست نزنید!
مسئله‌دار‌ها نمی‌توانند «وفاق ملی» را نمایندگی کنند
دولت لایحه حکمرانی فضای مجازی بدهد
بازماندگی از تحصیلی که رایگان نیست!
مدیریت، چمن و دغدغه‌های تغییر کرده
جبهه هشتم جنگ در مقابل نتانیاهو
تمرین تخریب تل‌آویو با هایپرسونیک یمنی
مسعود جان! سفره امریکا چرب‌تر بود؟!
اثرگذاری نقاشی از سبک اثر مهم‌تر است
صیانت حقیقی از گروه‌های در معرض خطر مجازی
در نقد انگاره «جنبش»
