علی سرزعیم
اقتصاددان

اگر نگاهی به مسائل عمده کشور داشته باشی متوجه خواهیم شد که هر روز مشکلات گسترش می یابند؛ حتی دولت نیز در حل مسائل قدیمی از جمله آلودگی هوا و ترافیک نیز ناتوان است . اگر دولت نتواند مشکلات کشور را حل کند باعث نارضایتی عموم مردم خواهد شد ؛چرا که ناکارآمدی سیاست گذار قطعا به مشروعیت آسیب خواهد زد. باید نظام حکمرانی کشور جراحی شود ؛ دانشکده ها و موسسات تحقیقاتی باید بحران ها را قبل از ایجاد آن مطرح کنند و به دولت ارائه دهند. بی تصمیمی و عقب انداختن تصمیم گیری های اقتصادی از سوی دولت ؛ بسیار مشهود است که شاید بتوان گفت بخش قابل توجهی از مشکلات از این موضوع نشأت می گیرد. باید تئوری های فکری و ایده های محققان دانشگاهی با دستگاه ها وبخش های اجرایی که شامل وزرا و سازمان ها زیر مجموعه آنها را تشکیل می دهند، هماهنگ شود ؛اما در چندسال اخیر شاهد فاصله بسیاری میان این دو بخش بوده ایم. میزان اصطکاک بین وزارت خانه ها در چند سال گذشته رشد کرده است ؛ ترجیحات نظام کشوری در گذشته بر اساس ایدئولوژیک نگری بوده و پس از تحریم ها توجه دولت به بخش اقتصادی کشور باز شد. چهارچوب تحلیلی مشخصی در دستگاه های اجرایی به چشم نمی‌خورد ؛ اکثر افراد این سازمان ها علم اقتصادی درستی ندارد ؛باید به این علم توجه داشت ؛چرا که اقتصاد علم حکمرانی است. افراد تحصیل کرده در علم اقتصاد به دو دسته مارکسیسم و لیبرالیسم تقسیم می شوند ؛باید میان این دو دسته توازن ایجاد شود؛ در کشور اکثر اقتصاد دانان پیرو مکتب مارکسیسم هستند. بعد از دولت احمدی نژاد ضعف شدیدی در نظام کارشناسی کشور رخ داد؛که در چند سال اخیر برخی از اندیشکده ها ایجاد شدند تا این ضعف به مقدار قابل توجهی پوشش داده شود. مسئله ای که در هیات دولت به چشم می‌خورد این است که؛ تمامی وزرا از جمله وزیر بهداشت وزیر آموزش و پرورش هم در مسائل اقتصادی اظهار نظر می کنند. :مجلس نماد دموکراسی در تمام دنیا است اما مجلس صلاحیت تصمیم گیری درباره تمامی مسائل را نباید داشته باشد؛ فقط باید در مسائل کلان تصمیم گیری کند ؛این اصل در قانون که مجلس درمسائل جزئی می تواند دخالت کند باید حذف شود. قدرت مجلس در کشور بسیار است و باید این قدرت نسبت به قدرت قوه مجریه به توازن رسد؛ چرا که نمایندگان مجلس به راحتی می توانند وزیری را استیضاح کنند؛ اما دولت چنین قدرتی را نسبت به مجلس ندارد. فشار خبری و حواشی بسیاری از سوی رسانه ها بر سر وزرا و مسئولینی که می خواهند یک مسیر اشتباه و ناکارآمد را تغییر دهند ؛احساس می شود.ذهنیت ساختن راحت تر از تغییر و عوض کردن ذهنیت اشتباه است. ضعف در انجام کاری های اجرایی دولت بسیار است و بدنه دولت بسیار تضعیف شده ؛باید برای این موضوع به دنبال راه حلی بود. حتی اگر بهترین ایده‌ها وتفکرات را داشته باشیم ؛چنانچه بد اجرا شود نتیجه ای نخواهد داشت. جامعه باید از وزرا و مسئولین حمایت کند و دیدگاه فساد و رانت به این اشخاص نداشته باشند. خبرنگاران باید به وزرات خانه ها دعوت شوند و مورد توجه قرارگیرند تا تحت تاثیر دسته بندی ها و جبهه های مختلف سیاسی قرار نگیرند و مسائل کلی کشور برایشان حل شود.