اسطوره‌هاي شهادت، حيات را به بازي گرفتند

شهيد مهدي رجب بيگي دوران كودكي و نوجواني را به‎همراه خانواده‌اش در تهران سپري كرد. در محله‌هاي فقير‌نشين تهران، طعم فقر و محروميت را از همان آغاز نوجواني چشيد. مهدي تحصيلات ابتدايي و متوسطه خود را نيز در تهران گذراند و به‌ علت استعداد فوق‌العاده‌اي كه داشت، همواره از دانش‌آموزان موفق مدارس محسوب مي‌شد. از همان ابتدا علاقه بسيار زيادي به مطالعه و تحقيق داشت و از اين‌رو تا قبل از پايان تحصيلات متوسطه، با كتب مذهبي آشنا شد. خانواده مهدي از وي به‎عنوان الگو و سرمشق و چهره‌اي محبوب و مورد احترام در ميان اقوام و آشنايان ذكر مي‌كنند، چرا كه در برخوردهايش متواضع و فروتن بود. مهدي از همان ابتدا علاقه بسيار زيادي به كمك به طبقه محروم و مستضعف داشت. همچنين وي از همان ابتدا داراي بعد عرفاني قوي بود، به‌طوري كه شب‌ها غالبا تا نيمي از شب گذشته به عبادت و راز و نياز با پروردگار خويش مشغول بود و بسياري از روزها نيز روزه بود. رجب‌بيگي در سال 1354 وارد دانشگاه فني دانشگاه تهران و در رشته مهندسي راه و ساختمان به تحصيل مشغول شد. وي از همان اوايل ورود به دانشگاه همراه با ديگر برادران مسلمان خود به فعاليت‌هاي صنفي- سياسي روي آورد. استعداد زيادش او را در درس نيز بسيار موفق كرده بود. 
در اواخر سال اول از طرف دانشجويان به عضويت شوراي دانشجويي دانشكده انتخاب شد و اين مسووليت را تا سال 58 و آغاز انقلاب فرهنگي ادامه داد. در شوراي دانشجويان يكي از افراد بسيار فعال بود و موضع‌گيري‌هايش هميشه براي گردانندگان وابسته به رژيم در دانشكده ايجاد زحمت مي‌كرد. وي علاقه زيادي به مطالعه كتب سياسي- اجتماعي و ديني داشت و يكي از مسوولان كتابخانه اسلامي دانشجويان فني بود. 
در زمان رژيم منفور شاه با وجود خفقان شديد، مسووليت خود را در قبال اسلام با پخش اعلاميه در دانشكده و شركت در تظاهرات دانشجويي و خياباني و اداره فعاليت‎هاي سياسي- صنفي دانشگاهي انجام مي‌داد. در دوران انقلاب در راهپيمايي‌ها فعالانه شركت داشت و در به‌راه انداختن و سازماندهي تظاهرات مختلف فعال بود. در نيمه دوم سال 57 كه دانشگاه مركز تجمع مردم شده بود، مهدي از كساني بود كه به نمايش فيلم و اسلايد از انقلاب و ديگر كارهاي تبليغي براي مردم مي‎پرداخت. همزمان، در يكي از مساجد تهران نيز به‎طور مستمر به فعاليت و روشنگري مشغول بود. بعد از پيروزي انقلاب و ادامه مجدد كار دانشگاه‎ها، سازمان دانشجويان مسلمان دانشكده فني كه تشكيلات دانشجويان مسلمان دانشكده بود، به‎وجود آمد و وي در اين سازمان مسووليت انتشار نشريه دانش‌آموزي «هجرت» را به‌ عهده گرفت‌. 
مهدي با انقلاب يا پس از آن با انديشه‌هاي انقلابي و اسلامي آشنا نشده بود، بلكه در دوران رژيم منحوس شاه سال‎ها به مبارزه همه‌جانبه با رژيم مشغول بود. از گردانندگان تظاهرات و سازمان يافته دانشجويان مسلمان در دانشگاه بود. جريانات سياسي داخلي و خارجي را با تسلط و قدرت بي‌نظير تحليل سياسي ايدئولوژيك مي‌كرد. مقالات و تحليل‌هاي وي از بهترين كارهاي مطبوعاتي و فرهنگي روزنامه‌هاي معتبر كشور بود. آنچه در مورد وي حايز اهميت و ارزش فراوان است، طبع و روحيه چند بعدي و متعالي اواست. وي از دقيق‎ترين تحليل‌هاي سياسي گرفته تا پر احساس‌ترين قطعات ذوقي مطالب سياسي - طنز را با تسلط بالايي ارايه مي‌كرد. نوشته‌هاي رجب‌بيگي در بخش تحليل سياسي، مقالات و طنزهاي سياسي بسيار سريع به جايگاه ويژه‌اي در رسانه‌ها و مراكز دانشگاهي و مدارس رسيد.


در بحث‌ها و ميز‌گردهايي كه در دانشگاه در دوران دانشجويي‌اش يا در مدارس جنوب شهر در مقابل جريانات انحرافي به هنگام تدريسش داشت هميشه موفق بود و در مقابل استدلال‌هاي متين و ديد زيركانه‌اش كمتر كسي ياراي مقاومت يا توانايي گريز داشت. مدت زيادي نمانده بود تا وي بتواند مدرك ليسانس خود را در مهندسي راه و ساختمان اخذ كند. او از جمله كساني بود كه براي تخصص در كنار تقوي و تعهد، ارزش فراواني قائل بود. برخورد اسلامي و قدرت جاذبه او روي‌ دانش‌آموزاني كه با آنها در تماس بود تاثير فراوان داشت و چه بسيار دانش‌آموزاني كه با كلمات او از دام گروهك‌هاي منحرف رستند و به جبهه نيروهاي خط امام پيوستند. او براي نيروهاي خط امام يك عنصر فعال سياسي ايدئولوژيك بود و كار او در محدوده فعاليتش جنبه حياتي داشت. 
هرچند در روز تسخير لانه جاسوسي به‎دليل بيماري حضور نداشت، اما در جريان كامل آن قرار داشت. وي از طرف دانشجويان مسلمان پيرو خط امام در مراسم نماز جمعه سخنراني مي‌كرد و در چندين نوبت اطلاعيه‌هاي افشاگرانه آنان را قرائت كرد. بيش از يك‌سال رجب‌بيگي مسووليت‌هاي حساس و بزرگي را همچون مسووليت «برگزاري و انجام گردهمايي جنبش‎هاي آزاديبخش جهان در تهران» و «نمايند‌گي» دانشجويان خط امام در گردهمايي جنبش‌هاي آزاديبخش را به عهده داشت. رجب بيگي در روز پنجم مهر 1360 كه اعضاي سازمان مجاهدين خلق با اسلحه در تهران با مردم و مدافعين انقلاب درگير شدند با سلاح گرم به مقابله با آنان شتافت و در راه دفاع از آرمان‌هاي اسلامي خويش و دفاع از مظلوميت مردم به سر منزل مقصود شتافت. رجب‌بيگي همان‌طور كه در شعر «رنج نامه» خود كه در سوگ رجايي و باهنر سروده بود در بيت آخر از خداوند خواسته است «نزديك كن وصالم» به سوي معبود خود پركشيد.