در دو روز گذشته برخی اظهارات عجیب از سوی برخی رسانه‌ها و یا کسانی که به نهادهای مختلف منتسب یا صاحب نفوذ هستند درباره‌ چرایی و نوع واکنش ایران به حوادث منطقه مطرح شده است.
از سوی دیگر اظهارنظر مجریان احساسی برخی مجریان رسانه ملی هنگام بروز اتفاقاتی که جنبه ملی و بین‌المللی دارد مدت‌ها است که تبدیل به یک معضل جدی شده و ممکن است مطالبات مردمی به‌ویژه جوانان حامی جبهه مقاومت را به سمت خاصی سوق بدهد که گویی ایران باید در برابر هر جنایت اسرائیل، پاسخی آنی و مشابه بدهد . البته نمی‌توان توقع داشت هنگامی که غرور ملی جریحه‌دار می‌شود رسانه‌ها و به‌طور خاص رسانه ملی مردم را به خویشتن‌داری و مسئولین را به بی‌عملی دعوت کنند اما برای گریز از سرخوردگی و یاس مخاطب، پناه بردن به اظهارات احساسی و غیرکارشناسانه اشتباه‌ترین گزینه است که می‌تواند هزینه زیادی را بر نیروهای امنیتی و نظامی تحمیل کند.
ضمن آنکه حمایت از جبهه مقاومت در مقابله با رژیم صهیونیستی وحشی و جنایتکار، همان گونه که رهبر انقلاب تاکید کرده‌اند، وظیفه همگان است.
در اینکه شهادت سیدحسن نصرالله خسارت بسیار عظیم و جبران‌ناپذیر بر پیکر مقاومت بر جا گذاشت شکی نیست، اما در واکنش به این جنایت رژیم صهیونیستی نه باید منفعلانه رفتار کرد و با واژه‌هایی مانند تله جنگ، آتش تنش و از این قبیل واژه‌ها دچار خام‌اندیشی شد، و نه با تندروی‌هایی که برخی پیشنهاد می‌کنند کشور را دچار بحران کرد. خام‌اندیشی و ترس از پاسخ به جنایت همانگونه که رئیس‌جمهور تاکید کرده است یقیناً دشمن را در ادامه جنایت خود جری‌تر خواهد کرد و از سوی دیگر بی‌تدبیری در چگونگی پاسخ کشور را دچار خسران.