ورزشگاه جدید نه، آزادی و تختی را تعمیر کنید!

در روز‌هایی که سرخابی‌های پایتخت حسرت داشتن یک ورزشگاه مناسب با چمنی نسبتاً مطلوب به دلشان مانده، حرف زدن از ساخت ورزشگاه جدید در پایتخت اغراق‌آمیز است و البته غیرقابل باور. 
درست است تیم‌ملی مجبور شد خارج از مرز‌ها با قطر بازی کند، اما تردیدی وجود ندارد که کیفیت مطلوب چمن ورزشگاه راشد دوبی در پیروزی پرگل تیم قلعه‌نویی نقش داشت یا لااقل باعث مصدومیت و زمین خوردن بازیکنان نشد، آن‌هم در شرایطی که کشورمان یک ورزشگاه استاندارد با زمین مناسب برای برگزاری مسابقات لیگ‌برتر و بین‌المللی در اختیار ندارد. بازی در کشور ثالث قطعاً با منافع ملی‌مان مغایرت دارد و با آن مخالفیم، ولی شاید تنها نکته مثبت تصمیم کنفدراسیون آسیا این باشد که دیگر نگران چمن‌های نامناسب ورزشگاه‌های داخلی و تماشای تمسخر حریفان نیستیم. 
برگزاری دیدار پرسپولیس – چادرملو در وزشگاه تختی فرصتی بود تا یک‌بار دیگر همه بفهمند چمن این ورزشگاه چه شرایط نامطلوبی دارد. تختی هم درست مثل آزادی مدت‌هاست در دست تعمیر است و مدیران و مسئولان وزارت، استانی و شهری هر زمان فرصت پیدا می‌کنند، دسته‌جمعی تور بازدید از این دو ورزشگاه را راه می‌اندازند. با اینکه همه حرف از تلاش شبانه‌روزی، سه شیفت کاری، جدیت و عزم راسخ برای بازسازی می‌زنند، اما همان یک بازی واقعیت‌ها را به همه نشان داد. درست تا قبل از شروع بازی پرسپولیس، کارگران با بیل و فرغون‌هایشان مشغول وصله و پینه‌کردن چمن بودند و در نهایت هم این دیدار در چمنی بی‌کیفیت برگزار شد. اوضاع آنقدر خراب بود و انتقاد‌ها به قدری زیاد شدند که بار دیگر برگزاری بازی در ورزشگاه تختی لغو شده است. مجیدی، مدیر این ورزشگاه در گفت‌وگویی از نیاز چمن تختی به ترمیم و برطرف کردن ایرادات خبر داده است: «بعد از بازی پرسپولیس متوجه شدیم زمین چمن تختی یکسری نقاط ضعف و ایراد‌هایی دارد که باید برطرف شود. بنابراین برای احیای دوباره و رفع مشکلات با تصمیم سازمان لیگ فعلاً هیچ رقابتی در تختی برگزار نمی‌شود تا ضعف‌ها و ایرادات زمین چمن برطرف شود. ورزشگاه تختی دوباره توسط پیمانکار در دست ترمیم و بازسازی است تا به شرایط مطلوب و ایده‌آل برسد.»
از آن طرف آزادی هم همچنان در دسترس نیست و فعلاً عکس‌های اسکوربورد جدیدش منتشر شده است. هنوز زمان بهره‌برداری رسمی و بازگشت آزادی به چرخه میزبانی مسابقات مشخص نیست. هرچند فرقی هم ندارد زمانی را اعلام کنند یا نه. واقعیت ماجرا بعد از برگزاری اولین مسابقه معلوم می‌شود و آن زمان است که باید ببینیم پروژه بازسازی و ترمیم چطور پیش رفته است. با در نظر گرفتن این شرایط باز هم جای تعجب دارد که وزیر ورزش هنوز هم در خصوص ساخت ورزشگاه جدید صحبت می‌کند. دنیامالی برای بازسازی ورزشگاه‌ها جدیت از خود نشان داده و به گفته خودش برای ایرانی بودن پیمانکار ورزشگاه جدید هم در تلاش است: «تمام تلاش ما این است صددرصد کار پیمانکاری ورزشگاه جدید تهران توسط پیمانکاران ایرانی انجام شود.» اگر این پروژه زمانی به مرحله اجرا برسد، در مقایسه با دیگر موارد و مسائل بسیار مهم، ایرانی یا خارجی بودن پیمانکارانش دغدغه‌های بعدی مسئولان خواهد بود. همه می‌دانند ساخت به واقعیت تبدیل کردن این پروژه بزرگ، سال‌ها زمان می‌برد. با اوضاعی که الان داریم فعلاً باید تمام هم و غم خود را روی بازسازی آزادی، تختی و دیگر ورزشگاه‌ها بگذاریم تا اگر دوباره امتیاز میزبانی را از آسیا گرفتیم، برای آبروداری جلوی رقبا یک چمن درست و حسابی داشته باشیم، وگرنه طرح‌های عمرانی زیادی در کشور هستند که اجرا و بهره‌برداری آن‌ها سال‌ها زمان برده است. بسیاری نیز هرگز به افتتاح نرسیدند و در همان مرحله کلنگ‌زنی و گرفتن عکس یادگاری باقی ماندند.