9+1 دلیل برای آنکه زنگنه بماند

تمام آرزویشان این است که بیژن زنگنه در کابینه دوازدهم نباشد. از او کینه به دل دارند برخی منتقدان سیاسی. زنگنه، وزیری بود که حاصل برجام را به اقتصاد کشور وارد کرد. اگر محمدجواد ظریف و تیم همراهش، مذاکرات هسته‌ای را به سرانجام رساندند و سد تحریم را شکستند، این بیژن زنگنه و مجموعه صنعت نفت بود که حاصل برجام را با افزایش خارق العاده تولید و صادرات نفت، بازگشت قدرتمندانه ایران به بازارهای جهانی نفت و به تبع آن، افزایش نرخ رشد اقتصادی کشور در شرایط رکودی که دامنگیر صنایع دیگر شده بود در معرض دید عموم گذاشت. دلواپسان می‌خواستند برجام را شکست خورده معرفی کنند اما زنگنه در نفت، باعث شد تیرهای منتقدان دولت در سیاست هم به هدف ننشیند.
اما این پایان کار نبود. زنگنه در ایام تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم، بیش از هر وزیر دیگری در کنار روحانی ایستاد تا دستاوردهای دولت یازدهم را برای مردم تبیین کند. او با زبان همه فهم، از برجام و رشد اقتصادی سخن گفت و هشدار داد که نبود روحانی چه پیامدهایی دارد. او  قالیباف را به دفترخانه ثبت اسناد دعوت کرد تا اموالشان را ندیده و ندانسته، با هم مبادله کنند چون اعتقاد داشت آنچه قالیباف در مناظره تلویزیونی درباره اموال خود و خانواده‌اش گفته بود درست نیست. او در مقابل رییسی هم قرار گرفت و به مردم گفت تصمیم آنهاست که روشن می‌کند ایران هم مثل خراسان شود یا خراسان به آغوش میهن بازگردد. 
زنگنه گفت و گفت و گفت... تا روحانی با آرایی بیشتر از دوره قبل رییس جمهور شد. اما حالا تازه کار آغاز شده است.
دلواپسان تلاش کردند تخریب زنگنه را با روش دیگری پیش ببرند. در محافل پیچید که زنگنه نمی‌خواهد وزارت را قبول کند چون تخریبها زیادتر از حد معمول است. بگذریم از این که مخالفان زنگنه، ادعا کردند این بازی زنگنه است! 


اما زنگنه برای تداوم وزارت در نفت، مگر نیاز به بازیهای رسانه‌ای و لابی دارد؟ اگر زنگنه تمایلی به حضور در وزارت نفت ندارد – که آن هم حاصل تخریب‌های دلواپسان است – نشانه آن است که بر خلاف کسانی که در عمل شیفته قدرتند و در ظاهر خودشان را تشنه خدمت جا می‌زنند، زنگنه تشنه قدرت نیست. 12 سال وزیر نفت بود و سالها در مسوولیتهای مهم دیگر. طبیعی است که در عمل تمایلی به تداوم حضور در وزارت نفت نداشته باشد. اما اینجا، یک نکته مغفول مانده است. زنگنه باید در کابینه دوازدهم در وزارت نفت باقی بماند؛ نه فقط به خاطر تکمیل کارهای نیمه تمامی‌که در نفت مانده، نه فقط به خاطر توانایی مدیریت و شناخت از نیازهایی که وزارت نفت دارد، نه فقط به خاطر کاریزمای بین‌المللی بی‌نظیری که برای رویارویی با مسایل اوپک و شرکتهای بین‌المللی دارد و طی سالهای اخیر آن را اثبات کرده است،  نه فقط به خاطر بستر سازی برای جذب سرمایه‌گذاری خارجی در پروژه‌های آتی صنعت نفت، نه فقط به خاطر تسلط بر قراردادهای نفتی بین‌المللی و توان بالا برای پیشبرد این قراردادها علیرغم کارشکنی‌های داخلی، نه فقط به خاطر تسلط بر موضوعات افزایش ضریب بازیافت و توسعه و نگهداشت توان تولید و محور قرار دادن آن در قراردادهای جدید نفتی،  نه فقط به خاطر شناخت کافی از موضوعات فنی و تخصصی صنعت نفت، نه فقط به خاطرتسلط بر موضوعات افزایش ضریب بازیافت و توسعه و نگهداشت توان تولید و محور قرار دادن آن در قراردادهای جدید نفتی، ‌نه فقط به خاطر شناخت کافی از ساختار و نیروی انسانی جوان و با تجربه وزارت نفت برای سازماندهی و پیشبرد اهداف مورد نظر، نه فقط به خاطر آنکه بسترسازی حضور جوانان در عرصه‌های مدیریتی صنعت نفت با تداوم حضور او در راس وزارت نفت به نتیجه می‌رسد، بلکه به خاطر آنکه او بابت هر یک رای که در تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری برای روحانی جذب کرده، مسوول است. او در قبال کشاندن مردم به پای صندوق‌های رای مسوولیت دارد و اگر خودش هم نخواهد، باید وزارت را بپذیرد. این یک دلیل، شاید به تنهایی با 9 دلیل پیشین برابری می‌کند. عملکرد زنگنه خالی از اشکال نیست و کارنامه هیچ مدیری هم در دولت روحانی، کاملا سفید یا سیاه نیست. اما آنچه زنگنه طی چهار سال اخیر انجام داد، موجب شد نمره‌ای در کارنامه عملکرد او ثبت شود که او را بالاتر از میانگین نمرات اغلب وزرای کابینه قرار می‌دهد و روحانی نیز به این موضوع ایمان دارد که بارها گفته برای وزارت نفت، بهتر از زنگنه ندارد. زنگنه در نفت می‌ماند چون خودش با سخنانش در دوران تبلیغات انتخاباتی و با عملکردش در دولت یازدهم، یکی از عوامل ماندن روحانی در راس قوه مجریه بوده است. زنگنه، روحانی را تنها نمی‌گذارد.
 
قیمت لحظه ای ارز دیجیتال