فوتبال را چکار به ناگویا و المپیک 

به نظر می‌رسد وزارت ورزش قبل از برگزاری جلسه تخصصی با فدراسیون فوتبال در خصوص بازی‌های آسیایی و المپیک باید در یک جلسه فوق‌تخصصی فکر بیمار فوتبال را جراحی می‌کرد و بعد با آنها از بازی‌های آسیایی و المپیک حرف می‌زد. 
وقتی نوبت جلسات تخصصی وزارت ورزش با فدراسیون‌ها برای مشخص شدن برنامه‌هایشان برای بازی‌های آسیایی ناگویا و المپیک به فدراسیون فوتبال رسید، پیش خودمان گفتیم فوتبال و این حرف‌ها! فوتبال را چکار به بازی‌های آسیایی و المپیک؟! زیاد معطل نماندیم و نتایج جلسه که بیرون آمد، مشخص شد اشتباه فکر نکرده بودیم. فوتبالی‌ها حتی مقابل وزیر و در نشست تخصصی بازی‌های آسیایی و المپیک فکر و ذکرشان جام جهانی بود. واقعیت این است که اولویت اول و آخر فدراسیون جام جهانی است و اگر در این راه همه هم قربانی شوند از نظر آنها هیچ ایرادی ندارد. از فوتبال بانوان گرفته تا فوتسال بانوان و آقایان و از تیم‌های رده‌های پایه گرفته تا تیم امید اصلاً مهم نیستند، مهم فقط تیم ملی و جام جهانی است. این را می‌توان در مجله مجازی فدراسیون فوتبال دید. مجله‌ای که در شماره بعد از نشست تخصصی بازی‌های آسیایی و المپیک با وزیر ورزش با افتخار برای جام جهانی روزشمار گذاشته و تیتر زده «۵۴۹ روز تا روز موعود».
 وزیر ورزش اشتباه کرد؛ بعد از جلسه تخصصی بازی‌های آسیایی و المپیک، فدراسیون فوتبال ستاد ویژه جام جهانی تشکیل داد تا به دنیامالی و مسئولان کمیته ملی المپیک ثابت کند برایش نه بازی‌های آسیایی ناگویا مهم است و نه المپیک. نه تیم امید مهم است و نه تیم‌های جوانان و نوجوانان و بانوان. البته موفقیت‌های اینها را تاج به نام فدراسیون فوتبال می‌زند و چند ستاره هم به خود و فدراسیونش می‌دهد، اما آنچه فعلاً مهم است جام جهانی است. فدراسیونی‌ها از همین حالا چمدان‌های مسافرتشان به امریکا یا کانادا یا مکزیک را بسته‌اند، آن وقت وزیر ورزش با آنها از بازی‌های آسیایی و المپیک حرف می‌زند. 
برگزاری جلسه تخصصی با فوتبالی که اصلاً درکی از باز‌های آسیایی و المپیک ندارد شاید بزرگ‌ترین اشتباه احمد دنیامالی از زمان تصدی پست وزارت ورزش بود، چراکه ناخواسته پاس گلی به فوتبال بیت‌المال‌خور و مغرور و همیشه بازنده داد که آنها خوب بلدند از آن استفاده کنند، درست برخلاف دیگر فدراسیون‌ها که با وجود افتخار‌آفرینی در سطح قاره، جهان و المپیک نمی‌توانند آنطور که باید و شاید حق خود را بگیرند، اما فوتبالی جماعت خیلی خوب بلد است از آب گل‌آلود ماهی بگیرد. 


جلسه تخصصی وزیر ورزش با فدراسیون فوتبال جایی بود که فوتبالی‌ها آنچه را دوست داشتند از حرف‌های وزیر گرفتند. دنیامالی در این جلسه از دغدغه‌اش درخصوص فوتبال بانوان و تیم امید گفت، به‌خصوص در مورد بانوان: «درخصوص ارتقای رنکینگ بانوان و حضور در بازی‌های آسیایی ناگویا باید تمهیداتی توسط فدراسیون اندیشیده شود. برای تیم فوتبال بانوان می‌توانیم از ظرفیت مربی خارجی استفاده کنیم، هرچند سیاست ما همچنان بهره بردن از ظرفیت مربیان داخلی است.»
وزیر ورزش حرفی انداخت، اما گویا حواسش نبود طرف مقابلش فدراسیون فوتبال است، یعنی فدراسیونی با آدم‌های متفاوت‌تر از تمام فدراسیون‌های افتخارآفرین. او یادش رفت طرف مقابلش خیلی خوب بلد است همه چیز را به نفع خودش تمام کند. وزیر حرفی انداخت و فوتبالی‌ها آن را برداشتند و حالا این مستمسک را دارند که بنا بر دستور وزیر باید برای تیم ملی بانوان مربی خارجی بیاورند، یعنی باز هم سر کیسه بیت‌المال شل شود و میلیاردها‌میلیارد به باد برود، درست مثل ماجرای ویلموتس! یادتان که هست؛ همان قراردادی که مهدی تاج از آن به عنوان «قرارداد خوب» یاد می‌کرد، اما جنتلمن بلژیکی دمار از روزگارمان درآورد. حالا هم رئیس فدراسیون فوتبال همان تکه اول کلام وزیر را گرفته و دیگر کاری ندارد که دنیامالی در ادامه گفته «سیاست ما همچنان بهره بردن از ظرفیت مربیان داخلی است.»
تاج از حالا دنبال مربی خارجی برای فوتبال زنان است، حتماً فکر دریافت هزینه‌ای آنچنانی را هم کرده، پس منتظر یک «ویلموتس‌گیت» دیگر می‌مانیم، البته این‌بار در فوتبال بانوان. راستی تا یادمان نرفته بد نیست این مهم را هم یادآور شویم که تا قبل از جلسه با وزیر، فوتبال بانوان نزد مهدی تاج و دار‌ودسته‌اش هیچ محلی از اعراب نداشت، اما ناگهان مهم شد، چرا؟ چون قرار است از قبل آن پول کلانی به فدراسیون فوتبال برسد و آنها چاهش را هم کنده‌اند.