مرتضی مکی 
کارشناس مسائل اروپا

هنوز هیچ چشم‌اندازی درباره دولت سوریه وجود ندارد و مشخص نیست که ابومحمد جولانی تغییر دیدگاه داده یا صرفاً به صورت شکلی نگاه خود را عوض کرده است، شاهد یک رقابت مشخص میان کشورهای اروپایی برای اعزام هیات دیپلماتیک به دمشق و ارتباط با دولت حاکم برسوریه هستیم. از سوی دیگر، کشورهای عربی هم در حال اعزام هیات‌ها و تیم‌های دیپلماتیک به دمشق هستند اما باید توجه شود که سفر هیات‌های دیپلماتیک کشورهای اروپایی، نمایانگر این است که آنها به صورت غیر رسمی انتقال قدرت در سوریه را به رسمیت می‌شناسند. به عبارت دیگر حضور دیپلمات‌های آلمان، فرانسه یا انگلیس در دمشق و دیدار آنها با جولانی، نشان می‌دهد که آنها دولت موقت حاکم بر دمشق را پذیرفته‌اند و و به دنبال آن هستند تا در آینده سوریه فعال‌تر عمل کرده و منافع مورد نظر خود را کسب کنند. افتتاح نمایندگی دیپلماتیک اروپا در سوریه و همچنین کنشگری‌های سیاسی ایالات متحده در این کشور که خود دارای پایگاه نظامی در سوریه است، نشان می‌دهد که مجموعه غرب وضعیت فعلی در دمشق و انتقال قدرت را به صورت غیر رسمی پذیرفته‌اند اما تمام آنها منتظر این هستند که ببینند در آینده چه اتفاقی رخ می‌دهد. این راهبردی است که کشورهای اروپایی در قبال سوریه از حیث سیاسی و ژئوپلیتیک اتخاذ کردند و در نهایت اهمیت دمشق را برای آنها نشان می‌دهد. این رفتارها را اگر در کنار پرونده افغانستان و خروج ناتو و نظامیان آمریکا از این کشور و همچنین تسلط طالبان بر کابل قرار دهیم، می‌بینیم که اساساً طالبان در سال‌های اخیر تمام تلاش خود را برای کسب مشروعیت انجام داد اما هیچ اتفاق مثبتی از سوی جامعه ملل در قبال آنها انجام نشد. حالا اگر پرونده افغانستان را با وضعیت کنونی سوریه مقایسه کنیم به وضوح می‌بینیم که نه تنها آمریکا بلکه ترکیه و اتحادیه اروپا هم نقش کاملاً فعال و مشخص در تحولات سیاسی و میدانی دمشق بازی می‌کنند.  غربی‌ها و ترکیه به خوبی می‌دانند که اگر سوریه تجزیه شود، بدون شک ناامنی و تبعات آن دامن غرب و اتحادیه اروپا را خواهد گرفت و بر همین اساس موج مهاجرت جدید می‌تواند علاوه بر اروپا، هزینه‌های گزافی را به اسرائیل و حتی ترکیه تحمیل کند.