کوروش احمدی 
کارشناس ارشد سیاست خارجی

 ترامپ  بعد از بازگشت به کاخ سفید با سه گزینه روبه رو است: تعامل و مذاکره، تداوم سیاست فشار حداکثری بدون حرکت به سمت گزینه نظامی و گزینه حمله هدفمند نظامی به تاسیسات هسته ای ایران که مدنظر اسرائیل است. این سه‌گزینه البته به صورت جداگانه مطرح نیستند ...بلکه عمدتا در طول هم به کار گرفته می‌شوند. به این معنی که ترامپ ضمن طرح تهدیداتی که طی همین یکی دو ماه هم شاهد بوده ایم، خواستار مذاکره مستقیم با ایران خواهد بود. البته تهدید همیشه جزئی آشکار یا پوشیده از دیپلماسی آمریکا بوده است. در این رابطه، طی دوره بعد از انتخاب ترامپ، گهگاه بطور مستقیم و غیرمستقیم از اقدام نظامی یا تشدید تحریمها و به اصطلاح فشار حداکثری هم سخن گفته است. باید توجه داشت که در تمام این روند پیش‌رو، اسرائیل و عربستان و چند کشور دیگر نیز که رابطه بسیار نزدیکی با تیم ترامپ دارند، دستور کار خود را خواهند داشت و از جمله خواهند کوشید تا مذاکرات تنها به برنامه هسته ای ایران محدود نماند و شامل برخی امور دیگر از جمله امور منطقه ای و غیره نیز بشود. با توجه به تجربه گذشته و مواضع عمومی ترامپ و رویکرد نیمه نمایشی نیمه دیپلماتیک که همواره از او دیده ایم، او ممکن است خواستار آن خواهد شد که روند مذاکراتی بین ایران و آمریکا با ملاقات او با یک مقام عالیرتبه ایرانی مثلا رئیس جمهور ایران آغاز شود. البته مذاکره به این شکل معمول نیست و بیشتر معمول است که مذاکراتی که بویژه ابعاد فنی و حقوقی عمده ای دارد، ابتدا در سطوح میانی و کارشناسی انجام شود و بعد در صورت پیشرفت و به سرانجام رسیدن مذاکرات و تمایل طرفین، ملاقاتی نیز در سطح عالی سیاسی برای احیانا امضا سندی اگر لازم باشد، صورت گیرد. اما تجربه با ترامپ در گذشته و همان رویکرد نیمه نمایشی – نیمه دیپلماتیک در دور اول نشان داده که او برای اینکه خودش شخصا در مرکز نمایش باشد، اغلب اهمیت زیادی برای ملاقات با شخص اول طرف مقابل قائل بوده است. در این رابطه، ملاقات او با کیم جونگ اون رهبر کره شمالی در ژوئن ۲۰۱۸ یک نمونه است