مردان خستگی‌ناپذیر پایگاه برفی
[سیما فراهانی] در گرما و سرما کنار یکدیگرند. مشتاقانه فعالیت می‌کنند و گاهی تا پای جان در کنار مردم می‌مانند. بچه‌های پایگاه گردنه گدوک در مازندران، برای خدمت به مردمشان افتخار می‌کنند. در فضایی دوستانه و صمیمی، دوشادوش یکدیگر چند ین شبانه‌روز شیفت می‌مانند و خستگی‌ناپذیر خدمت می‌کنند. جان مردم، برایشان از هرچیزی در زندگی مهم‌تر است. حتی از جان خودشان هم می‌گذرند تا بتوانند خدمتی به مردم کرده باشند. به سانحه‌دیدگان، در راه ماندگان و گمشدگان کمک می‌کنند و هر کاری از دستشان برآید انجام می‌دهند. به خصوص در این روزهای برفی و یخبندان، بیشتر از گذشته کارشان سخت می‌شود. گاهی یک هفته نمی‌توانند به خانه برگردند، چون مسیرها صعب‌العبور شده و مردم زیادی در راه مانده‌اند و منتظر کمک این مردان خستگی‌ناپذیر مانده‌اند.
خدمت به مردم برای ما افتخار است
علیرضا باوند، 53 ساله و مسئول پایگاه گدوک است. او از 30 سال پیش با هلال‌احمر همکاری دارد و در همه این سال‌ها خستگی ناپذیر در کنار مردم بوده است. از خدمت به مردم سیر نمی‌شود و هیچ سختی باعث دلزدگی او در این سال‌ها نشده است. مسئول پایگاه گدوک در گفت‌وگو با خبرنگار «شهروند» می‌گوید: «این پایگاه در ابتدای ورود به استان مازندران و در شهرستان سوادکوه در گردنه گدوک قرار دارد. از سال 73 افتتاح شده و تا الان فعالیت‌های گسترده‌ای داشته است و همچنان به مردم خدمت می‌کند. ما در این پایگاه، سه پرسنل کارمند ثابت داریم، که مسئولان شیفت هستند. 12 نفر هم نیروی داوطلب هستند که با ما همکاری می‌کنند. من خودم 12 سال است که در این پایگاه فعالیت دارم. این یک افتخار برای ما است که به عنوان، نیروهای هلال‌احمر، به افراد حادثه‌دیده در تصادف و درراه ماندگان جاده‌ای خدمت می‌کنیم. کار انسان دوستانه‌ای است که با جان مردم سر و کار داشته باشیم و از آنها دفاع کنیم. ما همگی در این پایگاه تمام خدمت‌هایمان را با عشق انجام می‌دهیم.»
مردم با دیدن ما دلگرم می‌شوند
او در خصوص این روزهای برفی روایت‌هایی دارد و ادامه می‌دهد: «در روزهای عادی وقتی سر صحنه‌ای می‌رویم، افتخار ما این است که مردم با دیدن ما دلگرم می‌شوند، چون اولین کسانی هستیم که برای کمک به افراد حادثه‌دیده می‌رسیم. مردم مضطرب و وحشت‌زده هستند و با دیدن ما حالشان بهتر می‌شود. این یکی از خوبی‌های ماموریت‌های ما است. در زمان برف و بوران با توجه به اینکه راه مسدود است، نیروهای ما جهت نجات جان مردم به مسیرهای سخت و صعب‌العبور می‌روند. مردم را به پایگاه انتقال می‌دهند و آنها را در پایگاه خودمان اسکان می‌دهیم تا کمی از برف و بوران کم شود. بعد از اینکه برف و بوران قطع شد، برای ادامه راه به خودروهایشان برمی‌گردند. یادم می‌آید یک بار، در همین بارش برفی که دو هفته پیش رخ داد، جاده بسته شد. بچه‌ها برای کمک به محور سخت و صعب‌العبور رفتند. حدود 60 الی 70 نفر در راه مانده بودند که آنها را در پایگاه اسکان دادیم. سال گذشته هم موردی داشتیم که وقتی بچه‌ها هنگام برف و کولاک در حال انجام خدمات به مردم بودند، دستکش یکی دو نفر از داوطلبانمان، پاره شد و انگشت‌هایشان تاول زده و دچار یخ‌زدگی شده بود. با این حال به کار خودشان ادامه دادند. باز هم سال گذشته بود که برف شدیدی آمد و بچه‌ها در راه ماندگان را به پایگاه آوردند. آنها را اسکان دادیم، ولی خودمان دیگر جا نداشتیم استراحت کنیم. آن زمان 48 ساعت نخوابیدیم و مردم را اسکان دادیم.»
بچه‌ها شبانه روزی پای کار هستند
علیرضا باوند، در پایان صحبت‌هایش می‌گوید: «چون ما در منطقه دره‌ای هستیم، اکثرا تصادفات و ماموریت‌هایی داریم که ارتفاعشان زیاد و دسترسی به مصدوم خیلی سخت است. این خودش سختی ماموریت‌های ما را دوچندان می‌کند. همه این ماموریت‌ها برای ما خاطره تلخ و شیرین دارد. وقتی یک خانواده چند نفره سر صحنه کشته می‌شوند تحملش برای ما واقعا سخت و آزاردهنده است. شیفت‌های ما به صورت 24 ساعته وشبانه‌روزی است. بچه‌ها شبانه روزی پای کار هستند. در مواقع برف و بوران که انتقال سخت است، گاهی یک هفته هم در پایگاه می‌مانند تا راه باز شود. هیچوقت شکایتی ندارند و با دل و جان کار می‌کنند. بیشتر نیروهای ما با گذشت 12 سال همچنان داوطلب بودند، ولی در سال‌های اخیر داوطلبان زیادی داشتیم که جذب شدند و فعالیت خود را با ما ادامه دادند. افتخار ما این است که بتوانیم به مردم کمک کنیم و نجات بخش جان مردم باشیم.»
