وفاق کانون کارگردانان با فیلمساز ضدایرانی!

جوان آنلاین: نامزد شدن فیلم ضدایرانی دانه انجیر معابد با کارگردانی محمد رسول‌اف و به نمایندگی از کشور آلمان در بخش آثار غیرانگلیسی‌زبان نود و هفتمین دوره جایزه اسکار بهانه‌ای شد تا کانون کارگردانان با انتشار بیانیه‌ای، این فیلم را اثری متفکرانه بخواند که در کشورمان به دلیل مشکل حاکمیت با تفکر اکران نشده است. کانون از کسی دفاع می‌کند و او را فیلمساز متفکر می‌خواند که همین فرد چند سال پیش برای جایزه نگرفتن فیلم قصیده گاو سفید به کارگردانی بهتاش صناعی‌ها از جشنواره برلین به بهانه حکومتی بودن هر کاری که از دستش برمی‌آمد، انجام داد تا به نماینده ایران جایزه ندهند. جالب است که هر دوی این آثار زندگی یک قاضی را دستمایه قصه فیلم قرار داده‌اند.  اعلام نامزد‌های نود و هفتمین دوره جایزه آکادمی اسکار بهانه‌ای شد تا کانون کارگردانان با انتشار بیانیه‌ای پذیرفته شدن فیلم دانه انجیر معابد به کارگردانی محمد رسول‌اف که در بخش آثار غیرانگلیسی‌زبان و به نمایندگی از کشور آلمان در این رویداد شرکت کرده است را تبریک بگوید و بدون توجه و حتی اشاره به انیمیشن کوتاه ایرانی «در سایه سرو» که در بخش بهترین انیمیشن‌های کوتاه اسکار نامزد شده است، فضای سینمای کشور را سرد و زمستانی ترسیم کند.     کنش غیرسینمایی در بخشی از بیانیه کانون کارگردانان آمده است: «در زمستان سرد و بی‌باران و غبارآلود و در لابه‌لای تحقیر کارگردان‌های خانه‌نشین با فروش‌های چندصد میلیاردی چند فیلم خندان از آن سوی آب‌ها خبر آمد که فیلمی ایرانی از آلمان در امریکا نامزد اسکار شده است. خبر خوشحال‌کننده‌ای بود، اما اگر همان زمان که فیلم‌های سینمای متفکر! با مشکل نمایش مواجه شده بودند، جامعه سینمایی کنار این فیلم‌ها قرار می‌گرفت و دفاع می‌کرد امروز دانه انجیر معابد از ایران نامزد جایزه اسکار شده بود.» ترسیم فضای زمستانی و سرد از سینمای کشورمان و همچنین مطرح کردن دروغ تحقیر کارگردان‌های خانه‌نشین در بیانیه کانون کارگردانان در حالی است که از یک‌سو برخی فیلم‌های اکران شده سینما موفق شدند چندین بار رکورد پرفروش‌ترین فیلم سینمای کشور را جابه‌جا کنند و از سوی دیگر امسال یکی از شلوغ‌ترین دوره‌های جشنواره فیلم فجر را به دلیل کثرت تولیدات سینمایی شاهد باشیم تا جایی که مسئولان جشنواره فیلم فجر مجبور شدند از خیل کثیر فیلم‌های متقاضی ۳۳ اثر را برای حضور در این رویداد مهم سینمایی انتخاب کنند. امثال کانون کارگردانان و برخی از افرادی که امروز در گوشه و کنار وزارت ارشاد لانه کرده‌اند و قصیده بلند وفاق را می‌خوانند، همان کسانی هستند که سال ۱۴۰۱ و در جریان اغتشاشات آن روز‌ها حاضر نمی‌شدند برای همین وفاقی که امروز منادی و مروج آن شده‌اند لااقل به آتشی که دشمنان برافروخته‌اند بنزین نریزند! اما حالا و با رأی آوردن دولت همفکرشان به یاد وفاق افتاده‌اند و هر کسی هم که مخالفشان باشد را به انواع اتهامات متهم می‌کنند. در واقع این افراد تا زمانی که خودشان منادی اقدام و تفکری باشند آن کار خوب است، ولی اگر جریان دیگری حرف از وفاق بزند با نفاق و استهزا او را می‌نوازند.  کانون کارگردانان همواره از مواهب بودجه بیت‌المال در دولت‌های متعدد به صورت ویژه‌ای متنعم و منتفع بوده و هست و در حالی از رسول‌اف به عنوان فیلمساز متفکر دفاع می‌کند که آثار او به جز یکسری توهمات و تخیلات یک ذهن بیمار هیچ ارزش هنری و سینمایی ندارند. همین فرد سال ۹۹ در جشنواره فیلم برلین که جزو هیئت داوران آن بود و یک‌سال بعد از بردن خرس طلایی این رویداد برای فیلم شیطانی «شیطان وجود ندارد»، تمام سعی و همتش را به خرج داد تا از جایزه گرفتن فیلم سینمایی «قصیده گاو سفید» به کارگردانی بهتاش صناعی‌ها به بهانه حکومتی بودن آن (سرمایه‌گذاری بنیاد سینمایی فارابی) جلوگیری کند! در بخش دیگری از این بیانیه خطاب به مسئولان برپایی جشنواره فیلم فجر از آنها خواسته شده است برخی فیلم‌های مسئله‌دار مانند «قاتل و وحشی» را که از زمان دولت تدبیر و امید تا الان مشکلات متعددش حل و فصل نشده‌اند، نمایش بدهند و در ارتکاب به این اقدام مرعوب مخالفان آزادی اندیشه و تفکر هم نشوند! در واقع کانون کارگردانان از مدیران جشنواره می‌خواهند قوانین را نادیده بگیرند و خواسته آنها را عملی کنند.     نان و آب مخالف‌خوانی کانون کارگردانان در این بیانیه احساسی و غیرعقلایی، فیلم ضعیف و البته متوهمانه رسول‌اف را یک اثر متفکر می‌داند که تضاد حاکمیت با مقوله تفکر باعث عدم اکران آن در کشور شده است. برجسته کردن این فیلم ضدایرانی در مقابل انیمیشن «در سایه سرو» از سوی کانون کارگردانان نشان می‌دهد که برخی افراد عادت کرده‌اند نان و نام و همه چیزشان را از سرمایه‌های بیت‌المال و جمهوری اسلامی داشته باشند، ولی برای خوشایند جریانات ضدایرانی هرازگاهی لگدی به حاکمیت و نظام بزنند.  در چند سال اخیر لگد زدن و ناسزا گفتن به نظام و حاکمیت و گرفتن ژست اپوزیسیونی برای برخی افراد به یک موقعیت روشنفکرانه بدل شده است که البته این رفتار الگو گرفته شده و رونوشتی از اقدامات برخی چهره‌های سیاسی است که حرف‌های قبل و بعد از مسئولیت گرفتن‌شان با هم متناقض و متضاد است. متأسفانه این رفتار ناشایست و غیرنجیبانه در بین برخی صنوف هم رخنه کرده و نتیجه گرفتن مرتکبان اینگونه اقدامات باعث شده بقیه افراد هم به فکر امتحان کردن آن بیفتند، چه اینکه افراد زیادی را می‌توان مثال زد که با در پیش گرفتن چنین رویه‌هایی به اصطلاح بار خودشان را بسته‌اند!    وفاق به شرط مخالفت با حاکمیت رفتار سیاسی اسکار مانند دیگر رویداد‌های سینمایی غرب که برای ارائه چهره‌ای سیاه از کشورمان پذیرای فیلم رسول‌اف شده‌اند، موضوع تازه و جدیدی نیست. اسکار در جایزه دادن به توهمات سیاسی سابقه دارد، به‌خصوص اگر آن اوهام علیه ایران باشد، مانند جایزه دادن به فیلم آرگو که بر مبنای روایت کذب و مجعول امریکایی‌ها از موضوع تسخیر لانه جاسوسی تولید شده بود.  در حالی که چند روز بیشتر به شروع بزرگ‌ترین و مهم‌ترین رویداد سینمایی کشورمان جشنواره فیلم فجر باقی نمانده است، بیانیه کانون کارگردانان و دعوت مسئولان جشنواره به عصیانگری و به نمایش عمومی گذاشتن آثاری که مشکلات متعدد قانونی و محتوایی دارند با چاشنی تبریک و تحسین یک فیلم ضدایرانی نمی‌تواند اتفاق خوشایندی برای هنر و سینما باشد و اگر این وسط لحاف خوابی مرسوم در بین برخی افراد و جریانات ادامه داشته باشد باید منتظر اقدامات گستاخانه‌تر آنها باشیم، چه اینکه به تجربه بار‌ها ثابت شده وفاق با محوریت کسانی که به دفعات اقدامات و کنش‌های دشمن شادکن زیادی در بزنگاه‌ها داشتند، مصداق این جمله معروف «ادگار آلن پو» نویسنده، شاعر و منتقد ادبی امریکایی است که می‌گوید: «اگر کسی یک‌بار مرا فریب داد، شرم بر او باد! اما اگر دوباره مرا فریب داد، شرم بر من باد!»