مشکل فوتبال از خودی‌هاست نه خارجی‌ها

پاک کردن صورت مسئله هیچ دردی را دوا نمـی‌کند. بی‌تردید فوتبال ایران تا به امروز بابت فسخ یک‌طرفه قرارداد مربیان و بازیکنـان خارجی ضربه‌های مالی سنگینی را متحمل شده، اما ممنـوعیت حضـور برخی مربیـان نمی‌تواند از حجم این ضررهـا بکاهـد، وقتی مقصـران اصلـی مدیـرانی هستند که اعتقـادی به انجام تعهـدات خود ندارند. 
درست است که وضع قوانینی، چون داشتن رزومه قابل قبول، سقف قرارداد و بررسی کیفیت بازیکنان و مربیان تا حد زیادی می‌تواند مانع از حضور خارجی‌های بی‌کیفیت در فوتبال ایران و به‌جا گذاشتن هزینه‌های هنگفت باشد، اما اصل ماجرا مدیرانی هستند که علاوه بر عقد قرارداد‌های پرعیب و ایراد، به تعهدات خود عمل نمی‌کنند و باعث افزایش روز‌افزون پرونده‌های شکایت از فوتبال ایران در فیفا می‌شوند. 
باید به جای اتخاذ تصمیم یا وضع قانونی برای عدم حضور مجدد امثال استراماچونی، موسیمانه، کالدرون و رادووشویچ قانونی وضع کنیم تا دست مدیران را برای حیف و میل‌های مالی ببندیم و آنها را موظف به عقد قرارداد‌های معقول و عمل به تعهداتشان کنیم، وگرنه ایجاد ممنوعیت برای بازیکنان و مربیانی که به دلیل فسخ یک‌طرفه قرارداد‌های خود جهت دریافت مطالباتشان دست به دامان فیفا شدند، تنها دست مدیران نالایق را در فوتبال ایران باز می‌گذارد و جز آن هیچ سود دیگری نخواهد داشت. 
چه دلیلی دارد حضور استراماچونی در فوتبال ایران ممنوع شود، وقتی او طبق قوانینی که در سراسر دنیا وجود دارد به دلیل عدم دریافت مطالباتش با وجود دادن نوتیس اقدام به فسخ یک‌طرفه کرده یا کالدرونی که اتفاقاً مانند سرمربی سابق و ایتالیایی استقلال عملکرد فنی قابل دفاعی داشت، اما یک نیم‌فصل هم صبوری کرد تا انصاریفرد، مدیرعامل وقت پرسپولیس به تعهدات مالی خود عمل کند و وقتی این اتفاق رخ نداد دیگر چاره‌ای پیش‌رویش نمانده بود جز فسخ یک‌طرفه قرارداد و شکایت بردن به فیفا جهت دریافت مطالباتش. 


در واقع طبق قوانین فیفا اگر یک باشگاهی نتواند دو ماه یا بیشتر به تعهداتش عمل کند و دو ماه یا بیشتر، دستمزد بازیکن یا مربی تحت قراردادش را بپردازد، آن بازیکن یا مربی می‌تواند اقدام به فسخ یک‌طرفه قراردادش کند. البته به شرط آنکه به باشگاه اخطاری ۱۵ روزه برای پرداخت مبلغ معوقه بدهد. اخطاری که در صورت عدم توجه جهت پرداخت مطالبات بازیکن یا مربی، او می‌تواند براساس آنچه در بند اول ماده ۱۴ مکرر RSTP گنجانده شده است، اقدام به فسخ یک‌طرفه کند و دنبال دریافت مطالباتش از راه‌های حقوقی باشد. 
قانونی که در تمام دنیا قابل اجراست و تنها مختص فوتبال ایران نیست، اما در عین ناباوری و در کمال تأسف در ایران بیشترین کاربرد را دارد، چراکه عمدتاً مربیان و بازیکنان خارجی با بی‌مسئولیتی مدیران فوتبال ایران مواجه می‌شوند و چاره‌ای جز استفاده از این بند قانونی برایشان نمی‌ماند. 
حال سؤال اینجاست که چرا باید برای بازیکنان و مربیانی که ناچار به استفاده از قانون می‌شوند ممنوعیت (حضور مجدد در ایران) ایجاد کنیم، وقتی مقصر اصلی تمام این داستان‌ها مدیرانی هستند که سال‌هاست دانسته یا ندانسته علاوه بر حیف و میل بیت‌المال و هزینه کردن‌های گزاف از جیب ملت، چوب حراج به آبروی فوتبال ایران زده‌اند. 
مدیرانی که تا وقتی در رأس کار هستند هیچ مشکلی حل نمی‌شود، حتی اگر تمام مربیان و بازیکنانی که قبلاً در ایران حضور داشتند نیز ممنوع‌الورود (به فوتبال ایران) شوند، چراکه داستان از جای دیگری آب می‌خورد. 
هرچند که بسیاری با علم بر تمام این موارد همچنان بر این باورند که بازیکنان و مربیان خارجی باید صبر ایوب پیشه کنند و با بی‌تعهدی مدیران نالایق فوتبال ایران کنار بیایند، اما سؤال اینجاست که چرا یک مشت اجنبی باید دل‌شان برای فوتبال ایران بسوزد، وقتی خود آقایان چنین حسی را ندارند! 
حکم صادره در خصوص پرونده لئاندرو پریرا، بازیکن سابق پرسپولیس از سوی دادگاه عالی ورزش یکی از همین موارد است که نشان می‌دهد مسائل مالی که انتظار داریم خارجی‌ها با درک آن از حق و حقوق‌شان کوتاه بیایند تا چه اندازه برای مدیران فوتبال ایران بی‌ارزش است که اگر نبود به بهانه فیلترینگ در ایران و در واقع به دلیل سفر به سوئیس جهت خوشگذرانی درخواست برگزاری حضوری جلسه دادرسی در CAS را نمی‌دادند تا دادگاه عالی ورزش ضمن رد این خواسته تأکید کند هیچ مشکلی برای برگزاری جلسه آنلاین وجود ندارد، وقتی پیشتر بار‌ها و بار‌ها این اتفاق رخ داده است! همین یک مورد کوتاه ثابت می‌کند هر آنچه مدیران فوتبال ایران در خصوص زیاده‌خواهی خارجی‌ها می‌گویند بهانه‌ای بیش نیست برای ماستمالی کردن اشتباهات فاحش خودشان که یا دست‌شان با دلال‌ها در یک‌کاسه است یا اگر نباشد آنقدر آگاهی لازم را ندارند که فریب آنها را نخورند! 
درخواست نامعقول باشگاه پرسپولیس از CAS تنها نمونه کوچکی از ولنگ‌ووازی مالی مدیران فوتبال ایران است که اگر تصمیمی برای مقابله با آنها گرفته نشود باید خیلی زود فاتحه فوتبال را خواند.