جرم آنها چه بود؟
[ فرشته کیانی ] یازدهم فروردین 1404 بود که فدراسیون بین‌المللی جمعیت‌های صلیب سرخ و هلال احمر خشم خود را از کشته‌شدن 8 پزشک فلسطینی به همراه 6 امدادگر دفاع مدنی و یک کارمند سازمان ملل به دست نیروهای اسرائیل در جنوب غزه ابراز کرد. به گفته یک مقام سازمان ملل، 5 آمبولانس و یک خودرو آتش‌نشانی که برای کمک به مجروحان در غزه اعزام شده بودند و یک خودروی سازمان ملل در منطقه الحشاشین در رفح ۲۳ مارس (سوم فروردین) هنگام هجوم اسرائیل به شهر رفح هدف قرار گرفتند. ۱۵ جسد یکشنبه، 10 فروردین، در آنچه او «صحنه‌ای دلخراش» خواند، پیدا شدند. از سوی دیگر، اسرائیل مدعی شد که نیروهایش به سوی چندین خودرو که بدون چراغ جلو یا علائم اضطراری به‌طرز مشکوکی پیش می‌رفتند، تیراندازی کردند، اما شواهد جدید چیز دیگری می‌گوید. این کشتار بی‌رحمانه واکنش دبیرکل فدراسیون بین‌المللی جمعیت‌های صلیب سرخ و هلال احمر و رسانه‌های بین‌المللی را در پی داشت. گاردین با این پرسش که «جرم آنان چه بود؟» به گفت‌وگو با خانواده امدادگران جان‌باخته هلال‌احمر پرداخت.
فیلم جدید حمله به پزشکان هلال‌احمر، دروغ اسرائیل را افشا کرد
به گزارش الجزیره، شواهد ویدیویی جدید نشان می‌دهد نیروهای اسرائیلی در حمله‌ای که به جان‌باختن 15 پزشک و کارمند بشردوستانه در غزه انجامید، به سمت آمبولانس‌های کاملا قابل شناسایی شلیک می‌کنند. پس از آشکار شدن مغایرت شواهد ویدیویی جدید با گزارش ارتش اسرائیل درباره قتل امدادگران، دفتر رسانه‌ای دولت غزه خواستار آغاز تحقیقات مستقل و بین‌المللی در این‌باره شد و اعلام کرد: «ما خواستار تحقیقات بین‌المللی فوری و مستقل درباره جنایت کشتار پرسنل پزشکی و دفاع مدنی و معرفی جنایتکاران جنگی رژیم اشغالگر اسرائیل به دادگاه بین‌المللی کیفری هستیم.» شواهد ویدیویی نشان می‌دهد نیروهای اسرائیلی به آمبولانس‌های هلال‌احمر که به وضوح قابل شناسایی بودند -با چراغ‌های چشمک‌زن- و کارکنان فوریت‌های پزشکی و دفاع شهری با لباس‌های کاملا شب‌نما حمله کردند. این شواهد ویدیویی که در تلفن یکی از پزشکان که به دست نیروهای اسرائیلی کشته و در گور جمعی دفن شده بود، پیدا شد، از سوی روزنامه نیویورک‌تایمز منتشر و به‌طور گسترده میان رسانه‌های فلسطینی پخش شد. دفتر رسانه‌ای غزه گفت که شواهد ویدیویی دروغ‌های ارتش اشغالگر اسرائیل را افشا می‌کند.«جاگان چاپاگین»، دبیرکل فدراسیون بین‌المللی جمعیت‌های صلیب سرخ و هلال احمر، به جنایت اسرائیل علیه پزشکان و امدادگران هلال احمر واکنش نشان داد. به گزارش گاردین، او در یادداشتی نوشت: «امدادگران ما به‌طرز وحشیانه‌ای کشته و به گور جمعی در غزه انداخته شدند. این هرگز نباید دوباره تکرار شود. خواستار اجرای عدالت هستیم. در غزه، بازرسان مستقل باید اجازه دسترسی داشته باشند و جزییات کاملی از آنچه رخ داده، ارائه شود. مصونیت از مجازات در هر مکانی باعث ایجاد مصونیت در همه جا می‌شود که هرگز تحمل‌پذیر نیست. غزه پس از آتش‌بس البته خطرناک است. اما این مردان بی‌احتیاط نبودند. آنها بر این باور بودند که وسایل نقلیه با علامت هلال احمر نشان می‌دهد چه کسی داخل است و هدف‌شان چیست. آنها معتقد بودند که حقوق بشردوستانه بین‌المللی معنی خاصی دارد و کارکنان مراقبت‌های بهداشتی محافظت می‌شوند و هدف قرار نمیگیرند، اما به طرز غم‌انگیز و وحشتناکی اینگونه نبود.»
گاردین در گفت‌وگو با خانواده امدادگران هلال‌احمر: جرم آنها چه بود؟
«گاردین» در گزارشی به قتل پزشکان و امدادگران در غزه پرداخت و نوشت: «اکنون که نیروهای اسرائیلی حملات خود را با خشونت بیشتری از سر گرفته‌اند، غزه یکی از خطرناک‌ترین مکان‌های جهان برای غیرنظامیان است. در این میان، خطر برای امدادگران و پزشکان چندین برابر است. 15 پزشک و امدادگر که اجسادشان به تازگی در گودالی خارج از رفح پیدا شد، می‌دانستند که جان خود را به خطر می‌اندازند تا دیگران را نجات دهند، اما نمی‌توانستند برای آنچه در ساعات اولیه 23 مارس در انتظارشان بود، آماده باشند.»
«بلال» به گاردین از برادرش، صالح معمر، امدادگر 45ساله می‌گوید که چگونه از آغاز هجوم اسرائیل به غزه دوبار در عملیات‌های امدادی در غزه به مرگ نزدیک شد و نجات یافت. صالح در تهاجم اسرائیل به غزه در سال‌های 2008-2009 به هلال احمر پیوست. او در دانشگاه الازهر مدیریت بازرگانی خوانده بود، اما اصرارش برای کمک به مردم در میان آشفتگی و خونریزی هجوم اسرائیل به غزه باعث شد به‌عنوان امدادگر آموزش ببیند. بلال، برادر بزرگ‌ترش را فردی بشاش و صمیمی، اما عمیقا فداکار توصیف کرد و گفت: «آنچه او را با وجود خطرات به ادامه راه واداشت، تلاش برای نجات جان بیگناهان بود.» برای بلال، ادعای اسرائیلی‌ها مبنی بر اینکه آمبولانس‌ها حامل سلاح بودند، توهین دیگری بود. او گفت: «این امدادگران خدمات بشردوستانه ارائه می‌کردند. آنها هیچ تهدیدی نداشتند و سلاح حمل نمی‌کردند. جرم آنها چه بود که اینطور کشته شدند؟»
هنوز لباس هلال‌احمر را به تن داشت
آغشته به خاک و خون
گاردین نوشت: «در میان خانواده‌های دیگری که به سردخانه بیمارستان ناصر رفتند، پدری 63 ساله به نام صبحی بهلول بود که در جست‌وجوی پسرش محمد، امدادگر داوطلب هلال احمر بود. صبحی از دیدن جسد فرزندش شوکه شد و نمی‌توانست گریه کند. او گفت: «هنوز یونیفرم هلال احمر را بر تن داشت، آغشته به خون و خاک. به سختی توانستم محمد را بشناسم. بعد کارت شناسایی‌اش را از جیب شلوارش بیرون آوردیم. جراحات گلوله و شلیک به قفسه سینه و مچ دستش واضح بود. به نظر می‌رسید دستش را برای محافظت از خود بالا آورده بود و گلوله‌ها از راه دستش به قفسه سینه رفته و از پشتش خارج شده بود. بیش از چهار گلوله همگی در ناحیه قفسه سینه و قلب وجود داشت.»
به گزارش گاردین، محمد هم مانند صالح به امدادگری علاقه داشت. او از دانشگاه الازهر در رشته پرستاری فارغ‌التحصیل شد. محمد از سال 2018 داوطلب هلال احمر شد و امیدوار بود به شغلی با درآمد تبدیل شود، اما نبود حقوق تعهد او را کمرنگ نکرد. پدر محمو گفت: «ما او را به ندرت در خانه می‌دیدیم. دائما در بیمارستان و با تیم‌های آمبولانس بود. شجاع و فعال بود و هرگز منتظر دستورالعمل‌ها نبود و همیشه ابتکار عمل را بر عهده می‌گرفت. فرزندانم را طوری تربیت کردم که در حق دیگران نیکی کنند. در خانه یک اصل داشتیم: بدون انتظار تشکر و ستایش، نیکی کنید. محمد با این اصل زندگی می‌کرد. ما هرگز انتظار نداشتیم این اتفاق بیفتد، حتی در بدترین کابوس‌هایمان. آنها رفتند تا جان‌ها را نجات دهند، اما جان خود را فدا کردند.»
