روزنامه بهار
1396/06/12
مقصود نمازهای سید «محمود»
اقامه نماز سید محمود دعایی بر پیکر ابراهیم یزدی دوباره جایگاه مدیر مسئول روزنامه اطلاعات در دوره قبل و بعد از انقلاب اسلامی را به یاد آورد. مردی که از روزهای نخست حرکت انقلاب اسلامی در کنار امام خمینی (ره) حضور داشته، با این حال به غیر از یک کتاب که درباره خاطرات وی منتشر شده، از بخش‌های دیگر خاطرات وی اطلاع دقیقی در دست نیست، به عبارتی دیگر آقای دعایی لازم نمی‌بیند خاطرات خودش را بیان کند. گویی سید محمود نیازی به بازگو کردن خاطراتش در دوره قبل و بعد از انقلاب ندارد، حتی از شش دوره نماینده مجلس شورای اسلامی کمتر سخن گفته است.سال 1387 موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره) کتاب خاطرات وی را با عنوان «گوشه‌ای از خاطرات حجت الاسلام والمسلمین سید محمود دعایی» را منتشر کرد. عبارت بامعنای «گوشه‌ای» از خاطرات قبل از آنکه بیان خاطرات و شامل ریز جزئیات خاطره سیاسی و اجتماعی نیم قرن حضور دعایی در سیاست را بازگو کند، تنها به ارایه تصویری از گوشه آن همه خاطره قناعت کرده است، البته از روی ناچاری و نیافتن راهی دیگر. دعایی در مقدمه همان کتاب از مخالفت خود با نشر خاطراتش می‌گوید، مخالفتی که در مقابل پیشنهاد سید حسن خمینی ابراز می‌دارد ولی در نهایت راضی میشود تا آنجایی که «پرهیز از خودنمایی» نشود به ذکر آن خاطرات بپردازد.
محمود دعایی از آن شخصیت‌هایی است که مورد قبول بسیاری از نیروهای سیاسی و حتی جامعه روشنفکری است. کمتر نقد و انتقادی را می‌توان درباره کارهای وی در نشریات دید، اگر هم نقدی به زبان جاری میشود قبل از هر چیزی جایگاه کم مانند او را یادآور میشود.
گویی همگان و یا بخش زیادی از نیروهای نزدیک به جریان‌های سیاسی شخصیت وی و کارهای وی را پذیرفته‌اند. او جشن تولد سید محمد خاتمی را برگزار می‌کند، در بسیاری از دیدارها و مراسم ختم نزدیکان شخصیت‌های سیاسی از جناح‌های مختلف حضور پیدا می‌کند، با سابقه‌ای قابل قبول برای تمام انقلابیون از فروتنی و خضوع مثال‌زدنی برخوردار است و گاه بر جنازه افراد سیاسی نماز می‌گذارد و یا در مراسم ختم سرشناسان دنیای هنر، بازیگری و نویسندگان حضور پیدا و با چهره‌های هنری احوال‌پرسی می‌کند. گویا اکثر چهره‌ها برای وی آشنا هستند. نماز خواندن وی بر جسد هما روستا، احمد رسول‌زاده، انوشیروان ارجمند، مرتضی احمدی، ادیب برومند با پرچم شیر و خورشید، علی‌اکبر تجویدی و بسیاری دیگر حکایت دوری جستن از اختلاف نظرهای سیاسی و به جا آوردن رسم جوانمردی و انصاف است.
سید محمود دعایی باور دارد: می‌توان در اوج فعالیت سیاسی رعایت انصاف را درباره مخالفان سیاسی، منتقدان و همراهان نگاه داشت، اختلاف نظرهای سیاسی سرجای خود، ولی در لحظه‌ای که نیاز به حضور داریم بدون ذره‌ای چشم داشت در کنار هم قرار بگیریم و همه آن اختلاف دیدگاه‌ها را حتی به‌اندازه یک نماز به کنار بگذاریم، بگذریم از تمام آن گله‌مندی‌ها.تمام این سال‌ها مشی روزنامه اطلاعات و مجله اطلاعات سیاسی و اقتصادی با نشر مقالاتی از جریان‌های فکری متفاوت نیز با حال و هوای رفتار دعایی همخوانی و بلکه نزدیکی بسیاری دارد. روزنامه‌ای که‌ترجیح می‌دهد روزنامه «پیرمردها» خوانده شود، ولی به بهانه تحلیل و نشر خبر به شخص و جریانی تهمت نزد و مروج بداخلاقی سیاسی نباشد. دغدغه رعایت انصاف را داشته و دارد، مانند شخص دعایی. دعایی نماد تمام عیار سیاست‌ورزی ایرانی، تسامح و مدارا است، شخصیتی که در دنیای سیاست ایرانی نیاز به تکثیرش داریم، اصلا نیاز داریم چنین شخصیت‌هایی باشند، حتی اگر کم کار کنند و یا راضی به نشر خاطراتشان نشوند، حتی اگر در پاسخ به درخواست مصاحبه برای پایان‌نامه دکتری با صدایی جدی بگویند: انشاالله شخصیت‌های دیگری به شما کمک کنند و حتی اگر هیچ برگی از خاطرات سال‌های قبل و بعد از انقلاب اسلامی را منتشر نسازد، به نظر می‌رسد همین که هست و با فروتنی پایی در سیاست، فرهنگ و مدارا در زمین سیاست دارد کفایت می‌کند.
سایر اخبار این روزنامه
روابط ایران با جهان همه‌جانبه گسترش می‌یابد
نمی‌شود یک‌شبه ۸هزار میلیارد اختلاس کرد
دیپلماسی ایرانی و پریشانی‌ترامپ
زنان را «صمیمانه» راه نمی‌دهند
مسافران «اتوبوس‌شب» تشییع شدند
موزه «دورهمی»به ما چه می‌دهد؟
واقعیتی تلخ
کورسوی ارتباط
ناامیدها درفراکسیون «امید»
سرنوشت در دست ایران و ژاپن
واقعیتی تلخ
دیپلماسی ایرانی و پریشانی‌ترامپ
مقصود نمازهای سید «محمود»
چرایی بی‌تفاوتی جامعه به درگذشت فرزانگان؟
