روزنامه آفتاب یزد

دیوار کرونا و نردبان انسانیت

دکتر کریم همتی‪-‬ در دنیای پر آشوب و پیچیده کنونی، روش‌های متعددی به کار بسته می‌شود تا بتوان به درک درستی از جهان و پدیده‌های طبیعی و غیر طبیعی آن دست یافت. آنان که دل در گرو ماوراءالطبیعه و معنویات دارند به گونه ای و آنان که به دنبال کشف حقیقت از لابه لای فرمول‌ها ورابطه بر می‌آیند، به شیوه ای دیگر جهان هستی و رویدادهای پیرامون را تفسیر می‌کنند. فارغ از درستی ونادرستی و نقد و یا تائید هر دیدگاهی، ضروری است به نکته ای اشاره شود که به میزان زیادی بشریت را از گذشته‌های دور تا امروزتحت تاثیر خود قرار داده است و این مسئله جواب به این سوال است که با وجود فخر به خرد و شعور بشری و گاهی غرور کاذب، چگونه است که بشر در برابر رویدادی همچون، سیل، زلزله، بیماری یا شیوع یک اپیدمی‌و پاندمی‌گاهی تا این اندازه شکننده و ضعیف است؟ و کدام انتخاب و ابزاری در برابر انسان قرار دارد تا در جنگ با چنین پدیده و پدیده‌هایی از خود دفاع کند؟ پاسخ به این سوال را می‌توان بسیار دشوار توصیف کرد چرا که اگر پاسخی برای راه رهایی از دام درد و رنج وجود داشت، بی درنگ بشر در پی کسب آن تمام تلاش خود را به کار می‌برد. هر چند که علم و دانش پیشرفتی شگرف در بسیاری عرصه‌ها داشته اما به یقین راه دراز و سختی برای حل مشکلات اساسی و این دنیایی انسان وجود دارد. درچند ماه گذشته به طور کم سابقه ای مردم اقصی نقاط جهان درگیر ویروسی به نام کرونا بوده اند. به جرات می‌توان گفت کمتر کسی است در این کره خاکی با این واژه آشنا نباشد و کمتر جایی است که متاثر از این بیماری نبوده باشد. وضعیت به گونه ای پیش رفته که بسیاری از دانشمندان، صاحب نظران، مدیران، روسای دولت‌ها، ثروتمندان، ورزشکاران و ... به تکاپو افتاده اند تا با کمک هم راهی برای نجات و برون رفت از گرفتاری ابتلای جهانی به این بیماری پیدا کنند. چرا که همه به این درک مشترک رسیده اند، راه نجات هر کسی در نجات دیگری است بنابراین هیچ کس مصون نیست و همه باید به یک اندازه در مبارزه با این بیماری مسئولیت قبول کنند. درست است که کرونا فارغ از طبقه اجتماعی، سیاسی و اقتصادی همه را مورد تهدید قرار داده و تفاوتی در بین فقیر وغنی در این زمینه به جا نگذاشته است، اما به جرات می‌توان گفت در آن سوی دیوارهای قرنطینه و خود مراقبتی شرایط برای همه یکسان نیست و اثرات درگیر کننده و کشنده آن هم برای همه برابر نیست. بخشی عظیم از مردم در این جهان، تصور می‌کنند با وجود بیماری و درد ورنج ناشی از آن، تنها و منزوی مانده اند. گران تر از همه این ناخوشی‌ها، خبرهایی است که هر روز در میان سیل مطالب کرونایی می‌شنویم و می‌خوانیم و می‌بینیم. خبر مرگ‌ها، ترس‌ها، درد مرگ در غربت و انزوا و سخت تر از آن عزا و ماتم‌های مجازی که هرگز به اندازه لازم تسکین آلام داغ دیدگان نبوده و نخواهد بود.گواه تلخ این ماجرا خبر خودکشی مادر و فرزند در عزای از دست رفتن پدر خانواده، رنجی که اگر در کنار دیگران و در میان نزدیکان بود بی شک بدین جا ختم نمی‌شد.به راستی جواب سوال دشوار ما که بشر تا چه اندازه ضعیف و آسیب پذیر است چه می‌تواند باشد؟ راه رهایی و برون رفت از این درد جان کاه در حالی که انسان برای محافظت از خود اجازه دیدن نزدیکان خود را هم به دشواری می‌تواند داشته باشد، و اینکه به راستی گمشده امروز ما چیست؟ تجربه این روزهای مواجه با کرونا درس‌های‌های بسیاری را به ما آموخت.کرونا بار دیگر به انسان‌ها آموخت که رنجی بزرگتر از بیماری و مرگ برای انسان وجود دارد و آن انزوا و دوری بشر از یکدیگر است. درست گفته اند و به حقیقت شنیده ایم که انسان موجودی اجتماعی است اما هرگز بدین گونه احساس نکرده بودیم. ارزش باهم بودن‌ها، درکنار هم بودن‌ها، برای هم بودن ‌ها و برای هم ایثار کردن‌ها از هر چیزی برای ما بالاتر است و ضروری است در آینده مجال بیشتری به این مسئله اختصاص دهیم و چارچوب آن را بهتر و کامل تر بشناسیم. اکنون که شرایط اپیدمی‌کرونا به اجبار ما را به خلوتگاه‌ها و کنج خانه‌ها سوق داده، درک کرده ایم که بیش از هر زمانی نیازمند توجه و مراقبت از همدیگریم. کودکان، سالمندان، افراد ناتوان، فقرا و آنان که عزیزانشان رادر این شرایط از دست داده اند، بیش از همه در معرض خطرند و نیازمند همدلی و همراهی ما هستند. اطمینان دارم نوش داروی بزرگ بشر در مبارزه با هر بلا و رویدادی، بیش از هر چیز تکیه بر ایمان به خدا، انسانیت و نوع دوستی است. در این روزها بسیاری نیازمند توجه و محبت اند، عده ای با شرایط دوری از کسب و کار درآمد روبه رو شده اند، این مسائل بشر گرفتار در بحران را گرفتارتر می‌کند و اینجاست که دست‌های مهربانی بشر باید به هم گره خورند و اجازه ندهیم دیواری که کرونا به اجبار دور پیوندهایمان کشیده، نردبان انسانیت را از ما دور کند. بسیاری در خط مقدم مبارزه با بیماری می‌جنگند و تلاش می‌کنند و جان خود را به خطر انداخته اند. آثار و مایه‌های این حرکت ارزشمند را بیش از هر نقطه ای از این کره خاکی، در ایران عزیزمان مشاهده می‌کنیم. جایی که تیم‌های درمانی، داوطلبین کمک، خیرین و نیکوکاران، مدیران و مسئولان تا حدود بسیار بالایی احساس مسئولیت کرده و به میدان آمده اند. لازمه تداوم و گسترش این حرکت ارزشمند اعتماد و اعتقاد به هم است. ضروری است که بیش از پیش همدیگر را باور کنیم و با ایمان به خداوند متعال، در کنار همدیگر همچون گذشته پیوندهای اسلامی‌و انسانی خود را محکمتر کنیم تا انشالله با اقدام خود تسکین دهنده آلام و رنج‌های این روزهای آسیب دیدگان باشیم.
لینک منبع خبر
پربازدیدترین‌های روزنامه ها
خطای راهبردی در تحلیل سوریه (یادداشت روز) (کيهان) مردم سوریه نه طرف اسد ایستادند نه به تکفیری‌ها پیوستند (جوان) چراغ سبز تهران به مذاکره با ترامپ؟ (تجارت)ميز تازه براي مذاكره (اعتماد)
سایر اخبار این روزنامه
هشدار کارشناسان نسبت به گندزدایی غیر حرفه ای و بی هدف معابر افزایش طلاق در راه است؟ برخی از اعضای شورای نگهبان به دوفوریت روشن شدن اتهامات به داوطلبان انتخابات واکنش نشان دادند حال خوب«نون.خ2» برای روزهایی که حال مان خوب نیست فقر سواد رسانه ای دلیل رواج شایعات ۴۰ درصد تهرانی‌ها کرونا را جدی نمی‌گیرند اضطراب سه‌گانه مستاجران در روزهای کرونایی حقیقت تلخی که کام مردم را تلخ تر می‌کند روز ارتش‌، فرصت خوبی برای مروری بر عملکرد ارتش جمهوری اسلامی ایران، در همه این سال‌های پس از انقلاب است ارتشیان، نجیبان بی ادعا اولین سنگر در مصاف با قدیم آنچه مجلس به جای این طرح باید انجام می‌داد سعد‌ی د‌ر د‌وران کرونا ویروسی به جان آموزش کشور ارتش مردمی‌ دیوار کرونا و نردبان انسانیت رشد بی منطق