روزنامه خراسان
1399/07/07
روحیه ورزشی در کنار لذت مناجات
جواد نوائیان رودسری – انگار عادتمان شده که وقتی قرار است درباره آدم‌های بزرگ و تأثیرگذار حرف بزنیم، باید یکسر برویم سراغ کارنامه فعالیت‌هایشان و بیفتیم در مسیر تکرار؛ بد نیست؛ شاید بعضی‌ها باشند که هنوز شنیده‌ها را نشنیده‌اند؛ اما یادمان باشد، آن‌چه این شنیدنی‌ها را ساخته و پرداخته، همان شخصیت و منشی است که کمتر سراغی از آن می‌گیریم و دیر به دیر به یادش می‌افتیم. امروز، هفتم مهرماه، روزی تلخ در تاریخ شهر مشهد است؛ روزی که این شهر 1200 ساله، یکی از مفاخر خودش را از دست داد؛ دست شیطان از آستین منافقی بیرون آمد و در سال 1360، سیدعبدالکریم را از ما گرفت؛ شهید هاشمی‌نژاد را می‌گویم؛ مردی که خیلی از قدیمی‌های این شهر، او را دیده‌اند و با سخنانش، وجودشان لرزیده‌است؛ شجاعی که شجاعت در برابرش زانو می‌زد و یاری صمیمی و دوست‌داشتنی که جوان‌ها باورش داشتند و او نیز، با وجود سن و سال بیشتر، جوانی بود که جوانمردش خواندند؛ می‌بینید! باز هم افتادیم به ورطه بازگویی و تکرار؛ اما انگار دست خودمان نیست. نام هاشمی‌نژاد را که می‌بریم، این کلمات از درون سینه می‌جوشد و با افسوس درآمیخته میشود؛ پس بگذارید از این مباحث بگذریم و برویم جایی که باید برویم. مرد مناجات‌های عارفانه شهید هاشمی‌نژاد را خدا فرستاد برای جوانان مشهد؛ وقتی کانون بحث و انتقاد دینی را راه انداخت، اول نزدیک میدان راه‌آهن و بعدها در میدان صاحب‌الزمان(عج)، خوراک فکری بچه‌مذهبی‌های شهر را تأمین می‌کرد؛ اما مگر این شهر عالم‌پرور، متخصص و کارشناس مذهبی کم داشت؟ نه! اما همه که سیدعبدالکریم نمی‌شدند؛ اصلاً روحاً جوان بود و جوان‌ترها را می‌فهمید. کسی باورش نمی‌شد که این سید خوش‌اخلاق که با سخنانش دل می‌برد، روزی، روزگاری در قم، گوشه مدرسه حجتیه، با یکی دو نفر دیگر، پای درس اخلاق و عرفان شیخ فرید کاشانی می‌نشست و مشق‌عشق می‌کرد و آن‌وقت، مناجات و شب‌زنده‌داری را به هیچ‌چیز ترجیح نمی‌داد. این‌ها را آیت‌ا... مکارم شیرازی به یاد می‌آوَرَد و تأکید می‌کند که شهید هاشمی‌نژاد، در آن سال‌های ساختن و تربیت‌شدن، اواسط دهه 1330، مردی اخلاقی شد که مرز می‌شناخت و حریم می‌دانست. مرحوم هاشمی‌رفسنجانی هم که آن روزها، طلبه پرشور مدرسه حجتیه بود، به یاد می‌آوَرْد که شهید هاشمی‌نژاد ترجیح می‌داد در فرصت فراغت، گوشه عزلت بگزیند و با خدا مناجات کند یا شاید توسلی داشته‌باشد در آن لحظات تنهایی. این شیوه و روش تا پایان عمر با سید ماند. همه آن‌هایی که او را می‌شناختند، می‌دانستند که چقدر عبادت و تهجد را دوست دارد؛ می‌دانستند که نفحات قدسی شیخ فرید، با روح جلایافته طلبه بهشهریِ ساکن مشهد چه کرده‌است. در سال‌های زندان هم، همان موقع که افشاگری‌هایش آتش به جان رژیم پهلوی انداخته و برای او، حبس و سختی‌های آن را به همراه آورده بود، بخش مهمی از برنامه‌اش در زندان، شب‌زنده‌داری و تهجد بود. آیت‌ا... سیدان، دوست دوران طلبگی و تدریس شهید هاشمی‌نژاد در مشهد، به یاد دارد که او، چقدر توسل به ائمه‌اطهار(ع) را دوست می‌داشت و در هر مناسبتی می‌خواست تا جمع همراهش، با وی در این امر هم‌داستان شوند. سید مرتضی سادات فاطمی، قاری معروف شهر مشهد که روزگاری نسبتاً طولانی را با شهید هاشمی‌نژاد گذرانده‌است، می‌داند که سید، چقدر قرآن را دوست می‌داشت و چه‌اندازه مایل بود که در سفر و حضر، با کلام وحی مأنوس باشد. آن موقع و شاید امروز، خیلی‌ها فکر می‌کنند این نگاه عارفانه به هستی و چشیدن لذت مناجات‌های عارفانه، با انقلابی‌گری و ستیز با طاغوت جور درنمی‌آید! اما اگر مکتب امیرمؤمنان(ع) را بشناسی و باور کنی که سیدالشهدا(ع)، در آن لحظات پرالتهاب عاشورا، نماز را بر هر چیز دیگری ترجیح داد، می‌فهمی که با پدیده‌ای غریب روبه‌رو نشده‌ای. جاذبه‌های ورزشی یک مبارز همه این‌ها را گفتم؛ اما اگر در همین حد متوقف شوم، بی‌انصافی است. چطور می‌توان از وجه دیگر شخصیت شهید هاشمی‌نژاد سخن نگفت؟ فکر می‌کنید وجه فعالیت‌های سیاسی را می‌گویم؟ نه! آن را که شما بهتر از من می‌دانید. می‌خواهم بگویم آن مناجات‌های عارفانه و گریه‌های سوزناک و عاشقانه به درگاه حضرت کریم، سیدعبدالکریم را از دنیا و مافیهایش دور نمی‌کرد؛ از او عارف بریده از دنیا و بداخلاق نمی‌ساخت؛ سید، مرد بگو‌وبخند بود؛ البته به اندازه و با رعایت همه جوانب و شئونات. اصلاً راز دوست‌داشتنی بودنش، همین بود. پایش که می‌افتاد، فوتبال هم بازی می‌کرد؛ آن هم چه فوتبالی! محمدرضا ترقی، از فعالان سیاسی قبل و بعد از انقلاب در مشهد، به یاد دارد که وقتی شهید هاشمی‌نژاد پا به توپ می‌شد، دیگر کسی جلودارش نبود. او ورزش را دوست داشت؛ دوومیدانی و فوتبال، ورزش‌های موردعلاقه‌اش بودند؛ خدا می‌داند که در آن پاس گُل‌دادن‌ها و دریبل‌زدن‌ها، دل چند نفر را برده و چند صفحه دستورهای اخلاقی را در ذهن جوانان و نوجوانان نهادینه کرده‌است. سید برای ارتباط با نسل جوان، فقط بیان و قلم نداشت؛ اخلاق هم داشت؛ اخلاقی که اجازه نمی‌داد در برابر مخاطبانش، ژست تقدس و تقوا بگیرد؛ یکی از شاگردانش می‌گوید که اصولاً از این‌که بخواهند او را مقدس جلوه دهند، بیزار بود. باورش سخت است که مردی را با آن کارنامه مبارزه و مجاهدت برای عزت و عظمت اسلام و مسلمانان، با چنین ویژگی‌هایی تصور کرد؛ اما این کامل‌بودن، ثمره پیروی از انسان کامل است؛ حاصل چنگ انداختن به ریسمان محکم الهی است؛ الگویی برای انسان زیستن است. *خاطرات بزرگان درباره شهید هاشمی‌نژاد از شماره 35 مجله شاهد یاران که در مهرماه 1387 منتشر شد، اقتباس شده‌است. خبر مرتبط مراسم بزرگداشت شهید هاشمی‌نژاد، امروز برگزار میشود شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی خراسان رضوی در اطلاعیه‌ای اعلام کرد که امروز، مراسم بزرگداشت سی‌ونُهُمین سالروز شهادت شهید هاشمی‌نژاد، از ساعت 9 تا 11 صبح، در ایوان مقصوره مسجد جامع گوهرشاد، با رعایت کلیه شیوه‌نامه‌های بهداشتی و فاصله‌گذاری اجتماعی برگزار میشود. طبق این اطلاعیه، همزمان مراسم بزرگداشتی به همین مناسبت، در مصلای نمازجمعه شهر بهشهر، زادگاه شهید هاشمی‌نژاد، از ساعت 10 صبح برگزار خواهدشد. سخنران مراسم امروز در مسجد جامع گوهرشاد، حجت‌الاسلام‌‌والمسلمین فرزانه، دبیر شورای‌‌عالی حوزه علمیه خراسان است.
سایر اخبار این روزنامه
کابوس‌کرونای دانش‌آموزی!
صعود سرخ ها با پرواز عیسی
تشخیص چهره با کووید 19
گوشی قاپی در صف گاز!
شکست حساسیت‌فصلی با مدیریت‌استرس
سامان دهی یارانه ها با کالابرگ الکترونیک
۶۰ میلیون کالابرگ الکترونیک
ایران دربین ۱۰ قدرت اول جهان در حوزه هوا فضا
روحیه ورزشی در کنار لذت مناجات
سایه جنگ دوباره بر قفقاز
قالیباف : شعار مرگ بر آمریکا جز حل مشکل مردم نیست
گزینه های 1400 در باره کاندیداتوری خود چه می گویند؟
افزایش 5 برابری قیمت کود تهدیدی برای خودکفایی گندم
مدیرکل پشت میز خدمت
