تعامل با ناسزاگويی همخوانی ندارد

بـــا تــوجه بـــه تاکيدات مقام مــعظم رهــبري، آيا در ماه‌هاي گذشته شاهد تعامل سازنده ميان مجلس و دولت بوده‌ايم؟
مقدمه هر تعاملي، کلمات، روش و منش تعامل‌آميز است. ناسزاگويي نمي‌تواند مقدمه تعامل باشد. هرچيزي تمهيد و مقدماتي دارد. درخواست‌هاي مکرري از ابتداي استقرار اين مجلس براي استيضاح رئيس‌جمهور و وزرا مطرح شد و حتي يک نطق در مجلس بيان نشد که در آن کنايه به دولت نباشد. من 16 سال در مجلس فعاليت کردم. مقام معظم رهبري بارها در اين مدت، اهميت تعامل دولت و مجلس را به ما تذکر دادند، اما اين اتفاق که در عرض 5 ماه دوبار بگويند که کار شما گناه و جرم است، چرا توهين مي‌کنيد، اتفاق نيفتاد. تعامل مقدمات و جلساتي مي‌خواهد. ابتدا وزرا مکرر دعوت شدند و در مجلس حضور پيدا کردند. وزرا به مجلس گزارش عملکرد مي‌دهند. نماينده محترم مي‌تواند گزارش را بپذيرد يا نپذيرد، اين اجازه‌اي است که قانون به نمايندگان داده است اما شما شاهد بوديد که در زمان حضور ظريف در مجلس، چه صحبت‌هايي شکل گرفت. حرف‌هايي رد و بدل شد که شايد بعضي از آنها را در بعضي اماکن عمومي نيز نمي‌شنويم. نمايندگان مي‌توانند بگويند که ما عملکرد وزير کشور يا وزير امور خارجه را قبول نداريم اما اين شيوه برخورد، نمي‌تواند مقدمه تعامل باشد. نتيجه‌ اين سبک برخورد اين بود که ساير وزرا در مجلس حضور پيدا نکردند و ضرر اين موضوع متوجه مردم شد. شالوده تعامل ميان مجلس و دولت ريخته نشد، اين باب باز نشد و سردي بر روابط مجلس و دولت حاکم شد. با اين حال معروف است که هر زمان جلوي ضرر را بگيري نفع است و اميدواريم اين اتفاقات تکرار نشود.
چـــه تــغييــر مــحسوسي در نحوه پرسش نمايندگان از اعضاي دولت صورت گرفته است؟
بعدها آمارهايي از رويدادهاي مجلس فعلي به دست خواهد آمد. ما شايد در طول مدت مجلس دهم، اين تعداد سوال از يک وزير نداشته‌ايم. در مجلس دهم، طي يک سال از يک وزير حدود 60 سوال پرسيده مي‌شد، در مجلس فعلي، ظرف سه ماه 70 سوال از يک وزير شد. بعضي از اين سوالات جنبه عمومي داشته، داراي ابهام بوده و قابل پاسخ دادن نبوده‌اند. اگر اشخاصي نظري مخالف اين موضوع داشتند مي‌توانم اين سوالات را بياورم و مشکلات را نشان بدهم. نماينده محترمي در صحن علني خطاب به معاون وزير، او را کارچاق کن مي‌نامد، اين رفتارها نشانه تعامل نيست، اين رفتارها نشان مي‌دهد که اغلب اهميتي به تعامل مجلس و دولت داده نمي‌شود. مجلسي نبوده که در ماه‌هاي اول، استيضاح تمام دولت و مجلس را مطالبه کند و وزرايي که با ميل خود به صحن علني رفته‌اند را مورد توهين قرار بدهند، در صورتي که اين افراد وظيفه‌اي در اين خصوص نداشته‌اند. اگر از وزير سوال بشود، موظف است که در صحن علني پاسخ بدهد. طبق قانون اگر در کميسيون مصوب بشود، وزير بايد حضور پيدا کند اما اينکه با تماس تلفني به وزير بگويند که به مجلس بيايد، در هيچ جايي از قانون پيش‌بيني نشده است. نمي‌خواهم بگويم عملکرد دولت به تمامي مورد تاييد است اما تعامل بايد از مجلس شروع مي‌شد تا دولت نيز پاسخ تعامل مجلس را مي‌داد اما در اين ماه‌ها چيزي جز کدورت از سوي مجلس نديده و نشنيديم.


تــحقيق و تفحص‌هاي مجلس گامي رو به جلو در فسادستيزي بوده يا تنها باعث اتلاف هزينه و زمان است؟
خيلي از تحقيق و تفحص‌هايي که امروز از آن‌ها صحبت مي‌شود، مي‌تواند با يک جلسه حل و فصل شود. حدود 40 سال از عمر مجلس مي‌گذرد. نمي‌توان حتي يک تحقيق و تفحصي که به نتيجه رسيده باشد را نام برد. تحقيق و تفحص‌هايي انجام مي‌شود و مشخص مي‌شود يک مدير دچار تخلف اداري بود يا مديري مرتکب جرم شده است اما يک مدير که تحت تعقيب قرار گرفته باشد را نمي‌توانيد نام ببريد. تحقيق و تفحص عملا بي‌فايده است. اين عمل در ابتداي مجلس دهم، حدود 200 ميليون تومان هزينه داشت. الان 4 سال از آن زمان گذشته و هزينه تحقيق حداقل 5 برابر شده است. در همين مدت چند تحقيق با هزينه‌هاي ميلياردي انجام شد؟ ابتدا بايد ديد که اين تحقيق و تفحص‌ها تاکنون به نتيجه رسيده است؟ در يازده دوره مجلس يک مورد از تحقيق و تفحص‌ها نيز به نتيجه نرسيده است. در يک تحقيق حدود 7 يا 8 نماينده يک دبيرخانه تاسيس مي‌کنند، مشاوراني از بيرون مي‌آورند و هزينه رفت و آمدهايي که بعضا با هواپيما انجام مي‌شود را به همراه هزينه هتل پرداخت مي‌کنند. زماني که هيچ دستآوردي براي اين تحقيق و تفحص‌ها وجود ندارد، چرا بايد درخواست چندين تحقيق در مجلس يازدهم صادر شود؟ احتمال دارد شمار اين تحقيق و تفحص‌ها بالاي 10 درخواست باشد. نمايندگان ابتدا بايد بررسي کنند که چرا تاکنون اين اعمال به نتيجه نرسيده است. 40 سال است که اين تحقيق‌ها به هيچ نتيجه‌اي نرسيده است، پس چرا آن را تکرار مي‌کنند؟ اين نتايج از طريق تعامل به دست مي‌آيد، مسأله‌اي که متاسفانه در جريان نيست.
به‌نظر شما علت برخورد تند مجلس با دولت چيست؟
نمايندگان دوره‌هاي پيشين مجلس، غالبا يا نامزد انتخابات نشدند يا ردصلاحيت شدند. اگر ليست نمايندگان فعلي را ببينيد، بسياري از اين افراد دوره اول فعاليت خود را سپري مي‌کنند. اکثر اين افراد براي اولين بار نماينده مجلس شده‌اند. کساني که سابقه حضور در مجلس را ندارند، حرارت بيشتري دارند. در دوره‌هاي قبل، نماينده‌هايي باسابقه 4 و 5 دوره نمايندگي در مجلس حضور داشتند و قدري از اين حرارت مي‌کاستند اما در اين دوره اغلب افراد، کم‌تجربه هستند. همچنين شما به نطق انتخاباتي افرادي که در دولت حضور پيدا کرده‌اند توجه کنيد، اکثر اين افراد، پيش از ورود به مجلس مخالف دولت بوده‌اند. اين حرف به معناي حمايت کامل دولت و بي‌عيب دانستن آن نيست. ما هم از دولت گلايه داريم اما گلايه ما از دولت با دشنام دادن و از ريشه زدن متفاوت است. ما انتقادات بسياري داريم اما فحش، درگيري و توهين نداشته‌ايم که مقام معظم رهبري مجبور به تذکر بشوند. کساني که از اين افراد حمايت کرده‌اند تا به مجلس ورود کنند، شايد چنين مقاصدي داشتند.