چند نکته شفاف با نمایندگان مجلس

در ابتداي سخن شهادت مظلومانه عزيز ازدست‌رفته، محسن فخري‌زاده را به پيشگاه امام زمان (عج) و به همه علاقه‌مندان به اين سرزمين و به همه آزاديخواهان جهان بالاخص به بيت شريف ايشان، همسر مکرمه و فرزندان عاليقدرشان تسليت و تبريک عرض مي‌کنم. ملت شريف ايران 40 سال است که با اين شهادت‌ها آشناست و کار امروز و ديروز نيست. از شهادت شهيد بهشتي که همه مي‌گفتند نظام از دست رفت تا شهادت شهيد رجايي و شهيد باهنر و شهداي ديگر، نه‌تنها لطمه‌اي به جمهوري اسلامي ايران وارد نشد، بلکه موجب تقويت شد. معناي واقعي «عاشَ سعيداً و ماتَ سعيداً» را پيدا کردند. هم با عزت زندگي کردند و هم با عزت به ملاقات ذات اقدس الهي رفتند. البته اين را بايد متذکر شويم که اين، اولين توطئه دشمن در اين چند سال اخير نيست و اگر يادتان باشد در زمان آقايان اژه‌اي و مصلحي، وزراي آقاي احمدي‌نژاد هم اتفاق افتاد. واقعيت اين است که هر کدام از اين شخصيت‌ها که از دست مي‌روند يک فاجعه عظيم براي جمهوري اسلامي ايران است و آقايان به‌جاي پرداختن به بگومگوهاي سياسي درصدد امنيت کشور برآيند. رژيم صهيونيستي و آمريکا، بي‌گمان دست آلوده اين دو در شهادت مظلومانه اين شهيد عزيز و محافظان گرانقدرش وجود دارد و ما حق انتقام را براي خودمان محفوظ نگه مي‌داريم تا اينکه زمانش برسد و آن زمان هم ان‌شاءا... دير نخواهد بود. اما به نظر مي‌رسد مجلس با موضوعي که ديروز در اين رابطه مطرح کرد، نيازمند تدبير بيشتري است. سياست‌هاي اصلي نظام طبق قانون اساسي با رهبري است. عموما براي اين کارها، مشورت و همفکري با بزرگان کشور و نشستن و مذاکره کردن لازم است. چون طبيعتا خروج از ان‌تي‌پي، يک سياست مهم کشوري است و بايد نظر رهبر انقلاب و روساي سه قوه جلب و جذب شود. در غيراين‌صورت تهيه يک طرح کاري ندارد و متني نوشته مي‌شود و 10 نماينده هم امضا مي‌کنند و تبديل به يک طرح قانوني مي‌شود. ولي آيا مفيد و موثر هم هست و مشکلي از مشکلات کشور را کم مي‌کند يا بر مشکلات مي‌افزايد؟ هنوز که چند ماهي ماه بيشتر نيست، آقايان سر کار آمدند. آيا از ياد برده‌اند در تبليغات انتخاباتي به مردم چه مي‌گفتند؟ به هفت، هشت‌ماه پيش برگردند و قول‌هايي‌که به مردم مي‌دادند را مرور کنند که با همان‌ها توانستند همين حداقل آرا را به‌دست آورند؟ مگر قول رفع و حل مشکلات اقتصادي را ندادند؟ حالا که مي‌بينند نمي‌توانند، مي‌گويند مي‌خواهيم با فشار مشکل را حل کنيم! درحالي‌که دولت اگر خودش توان داشت، حل مي‌کرد و نيازي نبود. وضعيت اقتصادي کشور ناجور است و هنر به اين معناست که کسي راهکار ارائه دهد وگرنه حرف زدن و سر دادن شعار کار سختي نيست و همه بلدند. آقاياني که به مردم قول بهبود اوضاع اقتصادي را دادند، بدانند با فشار به دولت مشکلي حل نمي‌شود. مشکل از سرمايه‌گذاري است و تاراهي براي سرمايه‌گذاري به‌وجود نيايد، مشکل حل نخواهد شد. بايد امنيت رواني، فکري و اجتماعي در کشور حاکم باشد تا سرمايه‌گذار داخلي از کشور فرار نکند. چندي پيش گزارشي مبني بر اينکه بيشترين آپارتمان‌هاي ترکيه را ايراني‌ها خريده‌‌اند، منتشر شد. واقعا جاي تاسف است و بايد خون گريه کرد که نتوانيم مردم کشور خودمان را در داخل کشور نگه داريم و مجبور شوند با خروج سرمايه از کشور فرار کنند. بنابراين نمايندگان پيشنهاد حل مشکل دهند و نه پيشنهاد افزايش مشکلات. اگر با خروج از ان‌پي‌تي مشکلات کمتر مي‌شود، حرفي نيست. اين تصميمات بايد در شوراي عالي امنيت ملي گرفته شود که فرماندهان نظامي هم حضور دارند و با نوشتن چهار خط و ارائه يک طرح مشکل حل نمي‌شود.