روزنامه خراسان
1399/09/17
زندگی روی هوا
من کیام؟ نشاط جهانداری هستم، سال 1368 در تهران متولد شدم و الان هفت سالی است که خلبان هواپیما هستم. در 18سالگی شروع به تحصیل در رشته خلبانی کردم و همزمان در دانشگاه در رشته «فناوری هوانوردی خلبانی» مشغول شدم. مهرماه سال 98 اولین پروازی بود که در ایران دو خلبان خانم انجام دادند که من کاپیتانی آن پرواز را برعهده داشتم و در نوع خود یک اتفاق تاریخی در صنعت هوانوردی کشور محسوب میشود. چطور خلبان شدم؟ از بچگی به این رشته علاقه زیادی داشتم. در همان دوران همراه خانوادهام سفرهای زیادی با هواپیما داشتم و میشود گفت ،جرقه علاقه به این حرفه از همان زمان در ذهنم زدهشد. بعدها با مطالعه و چند تجربه در اینزمینه، مطمئن شدم که علاقه‌ام به این رشته واقعی است. وقتی بزرگ‌تر شدم، پروازهای تفریحی را با هواپیماهای سبک در 15سالگی تجربه کردم و همه این‌ها باعث شد علاقه‌ام را جدی بگیرم. به مطالعاتم ادامه دادم و با افرادی که در این حوزه تجربه داشتند، مشورت کردم. شما چطور می‌توانید همکار من شوید؟ اگر میخواهید دوره‌های خلبانی را بگذرانید، باید واجد یکسری شروط مهم باشید؛ ازجمله حداقل سن که 18سال است (خلبان‌ها اگر مشکل پزشکی خاصی نداشته‌باشند تا 65سالگی اجازه پرواز دارند)، حداقل تحصیلات که مدرک دیپلم است، سلامت جسمانی که شامل حداقل قد 165سانتیمتر و وزن متعادل و متناسب با قد میشود. همچنین تسلط به زبان انگلیسی، پرداخت هزینه برای آموزش‌های زمینی و هوایی و برای پسرها داشتن کارت پایان خدمت‌سربازی یا کارت معافیت (بهجز معافیت پزشکی) ضروری است. من به نوجوانان علاقهمند به خلبانی توصیه می‌کنم یک پرواز با هواپیماهای تفریحی و فوق‌سبک را تجربه کنند تا ببینند بدن‌شان چقدر با شرایط پرواز سازگار است و این‌که دچار هوازدگی می‌شوند یا نه. من درطول این سال‌ها کسانی را دیده ام که آموزش‌های خلبانی گذرانده اند اما وقتی به مرحله پرواز رسیده ، نتوانسته اند شرایط پرواز را تحمل کنند. یک خلبان باید چه ویژگیهایی داشته‌باشد؟ خلبان‌های موفق تا آخرین روز عمر پروازی‌شان همیشه درحال مطالعه هستند چون مطالب صنعت هوانوردی، بسیار گسترده است و مطالعه برای بهروز بودن، لازم است. علاوه‌براین وقت‌شناسی، مسئولیت‌پذیری، نظم، توانایی مدیریت و علاقه به کارکردن درقالب گروه از ویژگی‌های مهم یک خلبان است. سختی‌ها و جذابیت‌های کار من چیست؟ یکی از سختیهای کار ما خلبانان، تنظیم خواب است. ما ممکن است یک روز ساعت 2 شب، یک روز 12ظهر و روز دیگر 10 صبح پرواز داشته‌باشیم. مدت‌زمان انجام وظیفه یک خلبان هم دارای قوانین و شرایط خاص خودش است که به‌طور میانگین بین 8 تا 12 یا 14 ساعت است. بنابراین تنظیم خواب یکی از سختیهای این کار است و خبری از شیفت‌های معین نیست. برای خانوادههایی که ازنزدیک با شغل خلبانی و این شیفت‌ها آشنایی ندارند درکش سخت خواهدبود چون شما بیشتر اوقات نمی‌توانید برنامه مشخصی داشتهباشید. معمولا بیشتر مردم، آخر هفته‌ها تعطیل هستند و می‌توانند در کنار خانواده‌های‌شان باشند یا مثلا برای عید‌ها و تابستان‌ها برنامه‌ریزی کنند ولی ما چنین شرایطی نداریم و کارمان کاملا برعکس است. یعنی زمان‌هایی که بیشتر مردم در عید و تابستان در تفریح و مسافرت به‌سر می‌برند، ما بیشترین پروازها را داریم و نمی‌توانیم همراه خانوادههایمان باشیم. این ویژگی شغل ما، زندگی مشترک را برای خلبانهایی که همسرشان با این حرفه آشنایی ندارند، به چالش می‌کشد. بهعلاوه پرواز هم ممکن است روی بدن انسان تاثیر منفی بگذارد مثلا پیرشدن زودتر بدن را به‌دنبال داشته‌باشد یا نزدیک‌بودن به خورشید و اشعه‌های آن عوارضی داشته‌باشد. البته جذابیت‌های این شغل هم زیاد است؛ مثل حس و تجربه پرواز و رهایی و این‌که می‌توانیم قسمتی کوچک از عظمت هستی را از هواپیما ببینیم و زیبایی‌هایش را لمس کنیم. درواقع ما زیباترین دفتر کار دنیا را داریم. شغل ما هرروز با مسائل جدید همراه است و درمجموع محیط شادی را تجربه می‌کنیم چون مسافران را به مقصدی می‌رسانیم که معمولا به‌قصد تفریح و اتفاقات خوب است.
سایر اخبار این روزنامه
صدور مجوز کسب در 3 روز
مهندسی معکوس مهم‌ترین پهپاد شکارشده آمریکا
جای واکسن کرونا در راهبردهای کلان کشور است
شوهرم مرا وادار به سرقت می کرد!
قالیباف، قانون یارانه کالاهای اساسی را ابلاغ کرد
عبور مقتدرانه شاخص بورس از1.5 میلیون واحد
زندگی روی هوا
محدوده برزخی
مواد فروشی در حیاط خلوت قانون!
روایت لاغری بازیگر «شرم» زورآزمایی تک آهنگ ها و قرنطینه خانگی در جنوبگان !
شهید فخری زاده: از پدافند هسته‌ای غفلت کنیم، ضربه می‌خوریم
سرنخ های جدید در ماجرای نهاده های دامی
انتقاد روسیه از چرخش برجامی اروپا
