ضرورت توجه به سواد عاطفی فرزاندانمان

جعفر بای‪-‬ بر اساس تعریف یونسکو ( سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد ) از سواد، توانائی ایجاد رابطه مفید و موثر با دیگران که بتواند زمینه خوشی و شادمانی و ارضای نیازهای روحی و روانی آدمی را تامین کند به سواد عاطفی اطلاق می‌شود. از آن جایی که انسان یک موجود مدنی می‌باشد و چاره‌ای
جز زندگی در جمع ندارد حیات او به زندگی اجتماعی وابسته است. آدمی در زندگی اجتماعی در کنار یکدیگر تندرستی و سلامتی خویش را تضمین می‌کند.فرهنگ فرد مداری حاکم بر جهان، وضعیتی را فراهم ساخته که زندگی در تنهائی و خلوت و انزوا به صورت فردی نه تنها میسر و ممکن نیست بلکه منجر به بروز انواع بیماری‌های عاطفی و روانی و افسردگی می‌شود. استرس، بی‌قراری، اضطراب، نگرانی همه وهمه نتیجه زندگی فردمدارانه می‌باشد. آدمی با انرژی عاطفی ناشی از کنار یکدیگر بودن به نشاط و خوشی دست می‌یابد و سلامت خویش را با تولید فضائی مملو از مهربانی تضمین می‌کند. اتمسفر عاطفی در جوی که آدمی حضور می‌یابد می‌بایست کانون مهر و محبت و منشا نشاط و شادی باشد. این نیازمند مهارت و توانائی‌های ویژه‌ای است که هر فرد نمی‌تواند به محض قرار گرفتن در جمع به چنین انرژی‌ای دست یابد و آن را به اطرافیان هدیه کند. مهارت ایجاد ارتباط مفید و موثر با دیگران مستلزم داشتن سواد عاطفی است تا فرد بتواند جو مثبتی را برای خوب کردن حال همه کسانی که با او در ارتباط هستند، فراهم کند. تولید خوشی و شادمانی در دیگران به سواد عاطفی نیاز دارد و همه نمی‌توانند به محض حضور در جمعی جو شادمانی و نشاط در محیط ایجاد کنند. زیرا اولا این کار نیاز به مهارت ارتباط موثر دارد و ثانیا فرد با مدیریت هیجانات و سواد اجتماعی بتواند کانون مهر و محبت در خود و دیگران باشد. سواد عاطفی از مهمترین سوادهایی است که همه باید در کسب آن کوشا باشند. در حالی که نهاد‌های تربیتی و نظام آموزشی کمتر به ارائه و تقویت آن در مخاطبان خویش توجه دارند، یکی از وظایف خطیر خانواده و نهاد تربیتی و آموزشی ارائه آموزش‌های ارتباطی و تقویت مهارت تعامل اثربخشی با اطرافیان است که می‌بایست با ممارست کامل، خروجی آن به انسان‌های موفق در ارتباطات اجتماعی ختم شود. سواد اجتماعی زیربنای سواد عاطفی محسوب می‌شود و انسان با دارا بودن سواد اجتماعی می‌تواند در ارتباطات بین فردی با دیگران، همه نیازهای مرتبط با دیگران را رفع نماید. پس از نجات از تنهایی به فردی شاد و پرنشاط تبدیل می‌شود که به زیباترین شکل می‌تواند تعاملات با دیگران را انجام دهد و به برکت همین ارتباطات همگانی، به راحتی شادی بخش محافل عمومی است و در تولید انرژی عاطفی و فضائی لبریز از خوشی و شادی آفرین
موفق می‌باشد. مشکلات جدی نظام‌های آموزشی و نهاد‌های تربیتی غفلت ارائه سرفصل‌های سواد اجتماعی و ارتقای مهارت تعاملات اثر بخش با دیگران در کشور است و کرونا روش آموزش مجازی را حاکم ساخته است. بی‌توجهی به این مسئله مهم بر مشکلات افزوده و شایسته است که با رعایت پروتکل‌های بهداشتی تامین این مسئله جدی گرفته شود و نسبت به تقویت سواد اجتماعی و به دنبال آن ارتقاء سواد عاطفی در فرزندانمان را جدی بگیریم تا آنان افرادی شاد و تندرست و اجتماعی تربیت شوند و به عناصری منزوی و گوشه‌گیر تبدیل نشوند.