روزنامه ایران ورزشی
1399/11/29
اگر زورت می‌رسد، بایرن را ببر
لیگ قهرمانان بهترین تورنمنت فوتبال است و مرحله حذفی این رقابت‌ها بالاترین کیفیت را به ارمغان می‌آورد. البته اشتباه برداشت نکنید: من عاشق جام جهانی، جام ملت‌های اروپا و کوپا آمه‌ریکا هستم اما اگر بهترین تیم‌های ملی مقابل بهترین تیم‌های باشگاهی بازی کنند، می‌بازند. به عنوان مربی، همیشه به این نگاه می‌کنید که در لیگ قهرمانان چه اتفاقاتی دارد می‌افتد. جریان روز دنیا، از روش‌های تاکتیکی تا ضرباهنگ بازی‌ها، در این مسابقات رقم می‌خورد. شما می‌توانستید بارسلونا با یوهان کرویف را در دهه 1990 ببینید که چطور زمین را باز می‌کردند و از مدافعان کناری تقریباً مانند بال استفاده می‌کردند. یا به این بنگرید که پست شماره 6 چطور تبدیل به پستی بسیار مهم شده و بازیکنانی مانند دیدیه دشان و آندره‌آ پیرلو بیشتر تبدیل به یک «کوارتربک» پاسور شدند تا یک بازیکن شماره 10، یا خاویر ماسچرانو که چطور به خط دفاعی رفت. همچنین تیم‌هایی را می‌بینید که بدون مهاجم بازی می‌کنند و شش هافبک تهاجمی دارند، مانند بارسلونا که لیونل مسی را به عنوان شماره 9 کاذب دارد. درست است که اگر تیم‌های مدعی بیش از حد قوی باشند، مرحله گروهی خسته‌کننده میشود، ولی در نهایت شما دوست دارید بهترین تیم‌ها رودرروی هم قرار بگیرند و با قالب فعلی، این اتفاق احتمال بیشتری دارد که روی دهد. همچنین دور گروهی بازی‌ها، برخلاف زمانی که من بازی می‌کردم، به شما اجازه می‌دهد یک بازی بد هم داشته باشید و مشکلی پیش نیاید. در دوران جام باشگاه‌های اروپا، یک سال من در اینتر بودم و قرعه‌مان در دور اول، مالمو سوئد بود. مربی آنها هم روی هاجسون بود. آنها بازی رفت را با نتیجه یک بر صفر بردند و در ایتالیا اتوبوس دفاعی‌شان را پارک کردند. اگر این اتفاق حالا می‌افتاد، به این معنا بود که از دو بازی یک امتیاز گرفته‌ایم و می‌توانیم در چهار بازی دیگر جبرانش کنیم اما در آن هنگام این خبرها نبود و ما در همان دور حذف شدیم. بازی‌های بیشتر بهتر هستند اما امیدوارم که هرگز به مرحله‌ای نرسیم که سوپرلیگ اروپا تشکیل شود، چرا که در این صورت برخی باشگاه‌ها در رقابت‌های داخلی بازی نخواهند کرد. شما همیشه دوست دارید تیم‌های دیگر هم فرصت پیدا کنند به لیگ قهرمانان برسند و با بهترین‌ها رقابت کنند اما مدعیان قهرمانی این فصل لیگ قهرمانان چه تیم‌هایی هستند؟ یکی از باشگاه‌های قبلی من، یعنی بایرن مونیخ، مدافع عنوان قهرمانی است و در دور حذفی هم بهترین تیم این فصل است. آنها را می‌توان بهترین باشگاه دنیا دانست و هر سال برای رقابت در بالاترین سطح آماده می‌شوند. می‌دانید که شغل شما به عنوان بازیکن یا مربی این است که قهرمانی به دست بیاورید و این رویکردی است که هر روز تکرارش می‌کنید، چه در تمرینات، چه در جام حذفی آلمان و چه در فینال لیگ قهرمانان. بایرن الگوی باشگاه‌های دیگر شده اما همیشه دفاع از عنوان قهرمانی در اروپا کار سختی است چون در سال بعد، کمی از انرژی شما کم میشود و از خود می‌پرسید: «چطور می‌توانیم دوباره این کار را انجام دهیم؟ » رئال مادرید در دوران مدرن تنها تیمی است که از قهرمانی‌اش دفاع کرده و این نشان می‌دهد که چالش پیش روی مردان هانسی فلیک چقدر بزرگ است. البته آنها روبرت لواندوفسکی را دارند که بهترین مهاجم شماره 9 حال حاضر دنیا است و به‌خوبی نشان می‌دهد که اگر کاملاً در یک سبک بازی جا بیفتید، هر روز مانند دیروز مشتاق باشید و از بازی لذت ببرید، به چه سطحی می‌رسید. پای چپ، پای راست، ضربه سر، پنالتی و حتی ضربات ایستگاهی؛ لواندوفسکی همه ابزار یک مهاجم کامل را دارد و می‌توانید بازی‌های او را به بازیکنان جوان‌تر که دارند فوتبال را می‌آموزند نشان دهید. وقتی روبرت را در این سال‌ها می‌بینم، یاد مارکو فان‌باستن می‌افتم. بازیکن مهم دیگر هم توماس مولر است که بیش از 10 سال پیش، زمانی که مربی بایرن بودم، با او آشنا شدم. چیزی که بلافاصله به چشم می‌آید هوش و تصمیم‌گیری او است؛ او هر کاری که انجام می‌دهد را به ساده‌ترین شکل ممکن انجام می‌دهد. او استاد وصل کردن نقاط به هم است و در بایرن هرگز راضی نیست. او حتی اگر در یک روز سه گل بزند، تمام تمرکزش را معطوف بازی بعد خواهد کرد! من انتظار دارم بایرن لاتزیو را ببرد و یوونتوس هم پورتو را. منچستر سیتی هم آشکارا برتر از بوروسیا مونشن‌گلادباخ است. بازی سویا و بوروسیا دورتموند نبرد بازی خواهد بود چرا که این باشگاه آلمانی اوضاع خوبی ندارد و بازی اتلتیکو مادرید و چلسی هم تماشایی میشود چون دو مربی با سبک بازی پرانرژی روی نیمکت دو تیم هستند: دیه‌گو سیمئونه و توماس توخل. شاید تیم شگفت‌انگیز این مرحله آتالانتا مقابل رئال مادرید باشد. سبک بازی آنها جذاب است و با انرژی و پرس بالا بازی می‌کنند و درک آنها از یکدیگر کامل است. اینکه در یک فصل عالی باشید کار سختی است و آنها در ایتالیا بازی‌هایی که انتظارش را ندارید، می‌بازند اما آنها فصل گذشته به مرحله یک‌چهارم نهایی رسیدند و در بالاترین سطح اروپا تجربه دارند. نکته کلیدی راهیابی به مراحل پایانی این است که در زمان مناسب به فرم و ضرباهنگ لازم برسید. بایرن برای مثال، فصل گذشته را با 21 پیروزی پیاپی در تمامی رقابت‌ها به پایان برد و چیزی که حالا می‌بینید این است که تیم‌های بزرگ دارند تلاش می‌کنند وارد مرحله شتاب شده و از زمستان سرد بیرون بیایند؛ به این ترتیب آنها فوق خطرناک خواهند شد. به بارسلونا و رئال مادرید نگاه کنید که شروع سختی در این فصل داشتند. پاریس هم همین بود و مربی‌اش را عوض کرد و من‌سیتی کمی زودتر به فرم خوبش رسید، هرچند که همیشه در بهترین حالت خود نبوده است. برای بایرن هم کمی طول کشید تا خودش را از سایر تیم‌های بوندس‌لیگا جدا کند و فاصله بگیرد اما آنها از جام جهانی باشگاه‌ها با عنوان قهرمانی برگشته‌اند و یک بوندس‌لیگای دیگر هم در مقابل دیدگان آنها است. این تیم می‌تواند موفقیت‌اش را در لیگ قهرمانان هم تکرار کند؛ مسابقاتی که باید آن را تماشا کرد. منبع: ESPN __________________ * یورگن کلینزمن، بازیکن و مربی سابق تیم ملی آلمان
سایر اخبار این روزنامه
