احمدی نژاد و اصولگرایان چگونه کشور را به دام تحریم ها انداختند؟ چاه کنانِ مدعی

در اینکه دولت روحانی در اکثر زمینه ها به خصوص در 4 سال دوم ضعیف عمل کرد شکی نیست اما به زعم بسیاری از کارشناسان تنها نقطه مثبت دولت را می توان در تیم مذاکره کننده دانست. تیمی که حالا در آستانه احیای برجام و در حال مذاکره است و فشار مخالفان نیز هر روز بیشتر می شود.
نکته جالب توجه واکنش احمدی نژاد به این مذاکرات است. محمود احمدی نژاد در حملاتی به دولت حسن روحانی از سریال گاندو حمایت کرده است.
محمود احمدی نژاد که تدارک جدی برای کاندیداتوری در انتخابات 1400 دیده و در حال فراهم سازی فضا برای حضورش در این انتخابات است، گاه و بی گاه استراتژی حمله به دولت روحانی را نیز دنبال می کند.
او اخیرا مذاکرات هسته ای را محل انتقاداتش قرار داده و گفته است چه کسی و به چه حقّی به شما اجازه داده است برای مذاکرات بروید؟


وی به انفجار تاسیسات هسته‌ای ایران اشاره کرده و گفته است: از آن طرف دنیا تاسیسات ما را منفجر می‌کنند و بعد شما می‌خواهید برای مذاکره بروید. وی در این اظهارات تلویحا از سریال ضد دولتی گاندو حمایت کرده است.
روایتی از چاه تحریم که احمدی نژاد و اصولگرایان برای ایران حفر کردند
رضا نصری کارشناس سیاست خارجی و حقوقدان بین الملل در یادداشتی نوشت که کارنامهٔ آقای احمدی‌نژاد به ایشان صلاحیت نظریه‌پردازی در حوزه سیاست خارجی و مذاکرات هسته‌ای را نمی‌دهد.
به گزارش انتخاب، نصری در ادامه نوشت: اگر ترامپ کشور را در دولت روحانی مجدداً در چاه تحریم هول داد، این چاه در زمان زمامداری آقای احمدی‌نژاد - و بعضاً بخاطر درک و تحلیل غلط ایشان از وضعیت - حفر شده بود.
از سال ۱۹۷۹ تا سال ۲۰۰۵ - یعنی از زمان تسخیر سفارت آمریکا در تهران تا زمان ریاست‌جمهوری آقای احمدی‌نژاد - کنگره آمریکا در طی ۲۵ سال در مجموع ۳ قانون قابل ملاحظه علیه ایران به تصویب رسانده بود. حال اینکه در حدفاصل سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۲، یعنی صرفاً در عرض هفت سال زمامداری ایشان، بیش از ۸ قانون تحریمی - بعضاً با تاثیر فراسرزمینی - علیه ایران به تصویب رسید. ایضاً، در طی ۲۵ سال اول انقلاب، ۸ قانون اجرایی علیه ایران در سطح قوه مقننه آمریکا علیه ایران صادر شد؛ حال اینکه در هفت سال بعد، برابرِ ۲۵ سال قبل، همین تعداد فرمان اجرایی علیه ایران تصویب و به اجرا گذاشته شد.
در سطح بین‌المللی نیز همین الگو قابل مشاهده است. از زمان تاسیس سازمان ملل در سال ۱۹۴۵ تا زمان ریاست‌جمهوری احمدی‌نژاد، شورای امنیت سه قطعنامه به نفع ایران (برای خروج شوروی از خاک ایران) و چند قطعنامه غالباً غیرالزام‌آور در مورد «جنگ ایران و عراق» صادر کرده بود. در دوران ریاست‌جمهوری احمدی‌نژاد، شورای امنیت فقط ۶ قطعنامه تحت فصل هفتم منشور - نه درباره ایران که - «علیه» ایران به تصویب رساند.
یعنی حتی در اوج مبارزه ایران با دولت‌های استعماری در زمان مصدق و در اوج هجمه جهانی علیه ایران در دوران جنگ ۸ ساله نیز هیچ قدرتی نتوانسته بود - این‌گونه که در زمان احمدی‌نژاد میسر شد -شورای امنیت و سازوکارهای بین‌المللی را علیه ایران بسیج کند!
امروز هم تمام تلاش برجام مهار آسیب‌هایی است که ساختار آن در زمان آقای احمدی‌نژاد - با اجماع بین‌المللی کامل - علیه ایران پایه‌ریزی شد.
حال، مدتی است آقای احمدی‌نژاد - با همان برداشت و تحلیل زیان‌باری که از مناسبات بین‌المللی و مناسبات داخلی آمریکا دارد - علیه مذاکرات وین و دستگاه دیپلماسی کشور موضع‌گیری می‌کند. شاید بهتر باشد ایشان ابتدا به افکار عمومی در مورد کارنامه خود توضیح دهد.