بازگشت تابوت زوج مهاجر به زِویران
جلیل و سمیه روز 26 دی‌ماه در آب‌های کشور یونان غرق شدند. همان جایی که قاچاق‌برها قرار بود این خانواده کرد را به بریتانیا برساند. تنها شاهد این صحنه اما برادرزن جلیل بود که در این سفر پرمخاطره خانواده روانگرد را همراهی می‌کرد.
جمیل برادر کوچک جلیل است. تنها برادری که حالا در کنار پدر و مادر پیرش زندگی می‌کند. پدرش بیمار است و از ناحیه نخاع آسیب دیده است. او حالا شده تنها کمک‌خرج خانواده. « 4 سال پیش بود که جلیل و سمیه با یکدیگر ازدواج کردند، اما در شهرمان کار نبود. جلیل با وجود اینکه لیسانس حقوق داشت درآمد خاصی نداشت. حتی گلخانه زد تا بتواند زندگی‌اش را بچرخاند، اما نشد. همین هم شد که جلیل به فکر مهاجرت افتاد.»
سفر پرمخاطرهسفر خانواده مریوانی مهاجرت غم‌انگیزی است. هنوز برادر با تکرار خاطرات گذشته چشم‌هایش پر و خالی می‌شود.
« 3سال پیش جلیل تصمیم به مهاجرت گرفت. گلخانه را تعطیل کرد و تجهیزاتش را فروخت. سرمایه‌اش را دلار کرد و به ترکیه رفت. قرار شد در ترکیه کار کند و با پس‌انداز در ترکیه در یک کارخانه کفش‌سازی مشغول به‌کار شد. می‌خواست به یک درآمد ثابت برسد تا با سمیه به یک کشور اروپایی بروند. یک‌سال پیش، سمیه به همراه برادرش راهی ترکیه شدند. برادر سمیه هم بیکار بود و می‌خواست کاری پیدا کند. یک‌سال از رفتن‌شان به ترکیه می‌گذشت که تصمیم گرفتند به انگلیس بروند.»
تراژدی تلخقاچاقبرها سه ایرانی کرد را به سمت مرزهای کشورهای اروپایی هدایت می‌کردند که در مسیر یونان این حادثه تلخ رخ داد. چهارشنبه 26 دی‌ماه بود که عبدالله برادر سمیه این خبر دردناک را به جمیل داد. « باورم نمی‌شد. قربانی رویایشان شده بودند. به سمت شهر شمالی تسالونیکی رفته بودند. باید از یک رودخانه‌ای در استان سیرس در یونان عبور می‌کردند اما در تاریکی هوا عمق رودخانه مشخص نبود. در میانه رودخانه جریان آب شدید و عمق رود بیشتر شد. سمیه پایش لیز خورد و در آب افتاد. آب اما سمیه را با خود برد جلیل هم هرچه تلاش کرد کاری از دستش برنیامد. هردو هم شنا بلد نبودند. غرق شدند. برادر سمیه به نیروهای امدادی خبر می‌دهد اما فایده‌ای نداشت. تاریکی هوا اجازه جست‌وجو را به تیم‌های نجات نداد تا اینکه صبح پنجشنبه پیکر بی‌جان سمیه را پیدا می‌کنند و غروب نشده بود که جسد جلیل از آن رودخانه پیدا می‌شود.»
از همان روز خانواده جلیل 34 ساله و سمیه 23 ساله تنها خواسته‌‌شان تحویل پیکر این زوج بود. به نمایندگی وزارت خارجه در سنندج رفتند تا بتوانند اجساد را به زادگاه‌شان بازگردانند، اما باید هزینه‌های این سفر را پرداخت می‌کردند. هزینه‌های زیادی که از پسش برنمی‌آمدند. « پدرم مدت‌هاست که قطع نخاع شده است. از درخت گردو افتاد و این مصیبت گریبانگیرمان شد.»
کمپین برای تامین هزینه‌های بازگشتجمال برادر دیگر جلیل و جمیل است. برادری که در کردستان عراق زندگی می‌کند. او هم به‌خاطر درآمد کم و نداشتن شغل مجبور شد به عراق مهاجرت کند، اما خانواده جلیل توان پرداخت هزینه‌های برگشت برادر و عروس‌شان را نداشتند. به‌همین‌خاطر در فضای مجازی کمپین تشکیل دادند. «هیچ راهی نداشتیم. باید هزینه‌ها را پرداخت می‌کردیم وگرنه یونان اجساد را باز نمی‌گرداند. یک وکیل گرفتیم. او با نماینده سفارت ایران در یونان در ارتباط بود. ابتدا فکر می‌کردیم پول میلیاردی باید بپردازیم اما گفتند که حدود 400 میلیون تومان می‌شود. به‌همین‌خاطر تصمیم گرفتیم کمپین راه بیندازیم. در مدت 10 روز این پول جمع شد و آن را برای یونان ارسال کردیم. همین شد که برادر و عروس‌مان را به کشور بازگرداندند. پروازشان در فرودگاه امام‌خمینی (ره) نشست و از آنجا با خودروی آمبولانس به شهرمان آوردیم.»
روستاییان زویران به استقبال زوج بی‌جان مهاجر رفتند. زوج جوانی که برای زندگی رویایی‌شان ترک میهن کرده بودند اما بازگشتند بی‌نفس در میان تابوت چوبی تنگ‌وتاریک. برایشان نماز میت خوانده شد و زوج مریوانی در آرامستان روستا پهلوبه‌پهلو خاکسپاری شدند.
قصه تلخ مشابه مهاجرانسیروان علیپور هم پسر جوان دیگری است که آذرماه امسال در سفر پرمخاطره خود جان سالم به در نبرد و قربانی کانل مانش شد.
در قایق سیروان پناهجویان کرد عراق و افغانستان وجود داشتند که همگی غرق شدند. سیروان 23 سال داشت و اهل شهر سردشت در آذربایجان‌غربی بود.
خانواده ایران نژادسال گذشته نیز خانواده پنج‌نفره ایران‌نژاد در کانال مانش جان خود را از دست دادند. خانواده ایران‌نژاد نیز با واژگونی قایق در کانال مانش جان خود را از دست دادند؛ رسول ایران‌نژاد ۳۵ ساله، همسرش شیوا محمدپناهی 35ساله، آنیتا ایران‌نژاد 9ساله، آرمین ایران‌نژاد 6ساله و آرتین 15ماهه. آنها قصد داشتند از فرانسه به بریتانیا مهاجرت کنند.
آنطور که رصدخانه مهاجرت ایران نوشته از ابتدای سال ۱۴۰۰ تاکنون دست‌کم ۱۰ پناهجوی کُرد اهل شهرهای کرمانشاه، ثلاث‌باباجانی، مریوان (۵ مورد) و سردشت (۳ مورد) هنگام رفتن به اروپا جان‌شان را از دست داده‌اند که ۳ نفر از آنها زن هستند.
