رنج‌های بیماران اوتیسم

آرمان امروز: جامعه امروز نهتنها براي شهروندان عادي امنيت ندارد بلکه حالا اين خشونتها گريبان بيماران ذهني و کمتوان را هم گرفته است و حالا ميبينيم افرادي که عامل ناامني جامعه معرفي ميشوند حتي به بيماران اوتيسمي هم رحم نميکنند. شنبه هفته گذشته پسري 21 سالهاي که مبتلا به اوتيسم است در سه راه آذري تهران توسط يک موتور سوار ربوده ميشود و يک روز بعد در شرايطي که او هراسان و آشفته در کنار خيابان رها شده بود توسط شهروندان به بيمارستان منتقل ميشود. خانواده اين بيمار که براي يافتن فرزندشان شهر را زير و رو کرده بودند، توانستند پسرشان را بعد از چند روز در بيمارستان فيروزآبادي پيدا کنند. در رسانهها به نقل از مادر اين بيمار نوشته بودند که او طي چند روزي که از خانواده دور بود 5 کيلوگرم وزن کم کرده است و با وجود تجربه تلخي که داشت حالا فقط فرياد ميزند و در تب ميسوزد.
بيماران اوتيسم با وجود اختلالاتي که دارند نمي‌توانند در محيط‌هاي شلوغ و پرهياهو تردد کنند ولي خانواده‌ها با تاکيد بر اينکه فرزندشان دوره‌هاي درماني را پشت سر گذاشته است و مي‌تواند به جامعه باز گردد تصميم به حضور او در بين مردم مي‌گيرند. در اين مورد سوالي پيش مي‌آيد که آيا جامعه آمادگي حضور اينگونه بيماران را دارد يا خير؟ تامين هزينه‌هاي درمان از يک سو و عدم توجه به حقوق بيماران از سوي ديگر باعث شده است تا نگراني‌ها افزايش پيدا کند. کارشناسان معتقدند باتوجه به وضعيت جامعه شرايط در آينده براي اين طيف وخيم‌تر و نگران‌ کننده‌تر خواهد شد. در اين مورد با مدير کل روابط عمومي سازمان نظام پزشکي گفت‌وگويي انجام داده‌ايم که در ادامه مي‌خوانيد.
بيماران در جامعه خشن امنيت ندارند
«حسين کرمان‌پور» در پاسخ به اين سوال که حادثه‌ رخ‌داده براي بيمار اوتيسمي چه نشانه‌هايي براي جامعه بيماران دارد، به خبرنگار «آرمان امروز» مي‌گويد: «با تشديد وضعيت اقتصادي در کشور بايد بگوييم که نه‌تنها شهروندان عادي امنيت ندارند بلکه با رخ‌دادهايي اينچنين به اين نتيجه مي‌رسيم که جامعه براي بيماران و افراد کم‌توان ديگر جاي امني نيست. بيماران اوتيسم مي‌توانند بعد از گذراندن دوره‌هاي توانبخشي به جامعه باز گردند و همانند ديگر افراد به زندگي و کار خود ادامه دهند ولي جامعه‌اي که به شدت با جرايم خشن و خفت‌گيري و آزار و اذيت شهروندانش روبه‌رو است نمي‌تواند پذيراي اين گونه بيماران باشد. اين موضوع به خانواده‌هايي که تلاش مي‌کنند فرزندانشان را بعد از طي کردن مراحل درمان به خيابان‌ها باز گردانند ارتباطي ندارد بلکه بايد از حاکميت و دولت انتظار داشته باشيم که به اين افراد توجه ويژه‌تري داشته باشند و از حقوق‌شان هم دفاع کنند.»


او با اشاره به مجازات زورگير بزرگراه نيايش که بعد از محاکمه به اعدام محکوم شد ادامه مي‌دهد: «بايد به اين موضوع هم اشاره کنيم که حادثه‌اي که براي اين پسر  اوتيسمي رخ داد نمونه‌‎اي از هزاران برخورد نادرست با بيماران و افراد کم‌توان جسمي و ذهني است که رسانه‌اي شد. نبايد قدرت و نفوذ رسانه‌ها را در آگاهي بخشي جامعه در برخورد شهروندان با اين بيماران ناديده بگيرم. بعد از انتشار اين خبر واکنش‌هاي بسياري به آن شد و اين واکنش‌ها باعث مي‌شود عده‌اي که با اين حوزه آشنايي ندارد، اطلاعاتي در نوع برخورد با بيماران کسب کنند ولي با زورگيرها چه بايد کرد. در کنار کارهاي فرهنگي و اطلاع‌رساني بايد از مسئولان قضايي و حکومتي هم بخواهيم که در اين گونه پرونده‎‌ها با سختگيري‌هايي که خواهند کرد مي‌توانند تعداد پرونده‌هاي اذيت و آزار بيماران و افراد کم‌توان را کاهش دهند. حکمي که براي زورگير اتوبان نيايش صادر شد و البته تصميمات جديدي که نيروي انتظامي در برخورد با مجرمان گرفته است مي‌تواند تا حدودي از شدت فعاليت ارازل و اوباش کم کند. در مورد آزار و اذيت بيماران و افراد کم توان و معلولان هم انتظار داريم که مقامات قضايي با مجرمان سخت‌گيري کنند تا از شدت اينگونه رفتارهاي غير انساني کاسته شود.»
کرمان‌پور با تاکيد بر اينکه زورگيري و خفت‌گيري در سال‌هاي اخير افزايش پيدا کرده است اضافه مي‌کند: «شرايط اقتصادي که جامعه با آن دست به گريبان است همه چيز را تحت تاثير قرار داده است. چندسالي است که در بيمارستان سينا تهران (واقع در ميدان حسن‌ آباد) فعاليت مي‌کنم. در سال‌هاي گذشته شايد در هفته با يکي دو مورد از مراجعاني که توسط زورگيران و ارازل و اوباش آسيب ديده بودند روبه‌رو مي‌شديم ولي حالا اين تعداد روزانه به چندين نفر رسيده است که باعث شده نگراني‌ها از وضعيت اجتماعي بيشتر شود. اين گونه جرايم و اتفاق‌ها وضعيت رواني جامعه را به شدت تحت تاثير قرار مي‌دهد و حتي باعث مي‌شود که جوامع ديگر هم نگاه‌شان به ايران تغيير کند. همانطور که مي‌بينيم توريست‌هايي که به ايران مي‌آيند در مرکز شهر تهران مورد حمله زورگيران قرار مي‌گيرند. بسياري از ساختارهاي اجتماعي از هم گسسته شده است و ديگر ايمني لازم براي شهروندان وجود ندارد چه برسد به بيماران اوتيسمي و افراد کم‌توان که مي‌خواهد به زندگي عادي خود ادامه دهند.»
مدير کل روابط عمومي سازمان نظام پزشکي با پيش‌بيني شرايط سخت و دشوار براي تردد بيماران در سطح شهر مي‌گويد: «همواره مي‌بينيم که از وضعيت کنوني جامعه و امنيت شهروندان انتقاد مي‌شود. انتقادي که به‌حق است ولي چه بايد بکنيم که از اين شرايط عبور کنيم. امنيت بيماراني که اختلالات ذهني دارند و همچنين از مشکلات جسمي رنج مي‌برند نياز به زيرساخت‌هايي دارد که هنوز در جامعه ما به آن توجهي نشده است. خانواده‌ها از سوي بايد مخارج درمان و بهبودي بيماران را تامين کنند و از سوي ديگر بايد مراقب باشند که فرزندشان در جامعه مورد آزار و اذيت قرار نگيرد ولي اين تامين امنيت بيماران بر عهده مسئولان شهري و قضايي است. يک خانواده که فرزند اوتيسمي دارد کمترين هزينه‌اي که بايد براي کلاس‌هاي تندرستي پرداخت کند بين 20 تا 25 ميليون تومان است آن هم در شرايطي که بسياري از خانواده‌ها حتي توان سير کردن شکم فرزندان‌شان را هم ندارند. با اين توضيح بايد بگوييم که اين خانواده‌ها فشار رواني و مالي بسياري را تحمل مي‌کنند و حتي به‌دليل فقر اقتصادي درمان فرزنداشان را هم رها مي‌کنند.»