برگزاری رویداد‌های فرهنگی و هنری باطل‌السحر سیمیای ساحران

خداوند متعال در بخشی از آیه ۲۱۶ سوره بقره می‌فرمایند: «شاید چیزی را خوش ندارید و [درحالی که]آن برای شما خوب است!» سختی‌ها و مشکلاتی که طی چند وقت اخیر به دلیل بروز برخی اغتشاشات گریبان عرصه فرهنگ و هنر کشور را گرفته ممکن است مصداقی امروزی برای این آیه باشد؛ همانطوری که شیوع ویروس کرونا در یکی، دو سال اخیر برخلاف سختی‌ها و مشکلاتی که داشت، موجب شکل‌گیری اتفاقات مثبت و مبارکی شد.
اول: تا همین چند وقت پیش و در اوایل شیوع ویروس کرونا که همه شئون اقتصاد ی، بهد اشتی، اجتماعی، فرهنگی و روانی جامعه را تحت تأثیر قرار داده بود، نگرانی‌های زیادی در بین مردم و مسئولان به دلیل نامشخص بودن پایان آن ایجاد کرد. یکی از مهم‌ترین دلایل بروز این نگرانی‌ها تعطیل شدن کسب و کار‌ها و از رونق افتادن حوزه‌های مختلف بود که باعث زیان‌های جبران‌ناپذیری بر عوالم هنر و عرصه‌های فرهنگی و تعطیلی بسیاری از مشاغل مرتبط با آن‌ها شد. علت این مسئله هم ماهیت و ذات هنر و فعالیت‌های فرهنگی و هنری است که - به قول فعالان این حوزه‌ها- وابسته به حضور مستقیم مخاطب و تماشاگران هستند. این رکود عجیب و بی‌سابقه باعث شد برخی ناظران برای توصیف وضعیت فعالیت‌های فرهنگی و هنری بگویند که چراغ اقتصاد هنر نیمه‌خاموش شد ه و اگر کورسویی هم از آن باقی ماند ه، بیشتر د ر فضای مجازی چشمک می‌زند. دقیقاً همین روزنه و کورسوی امید آرام‌آرام به برگ برنده عوالم هنری تبدیل شد، چه اینکه کرونا توفیق اجباری تقویت زیرساخت‌های فضای مجازی و فعال‌تر شدن بخش‌های فنی مرتبط با آن شد. این توفیق اجباری فضای تازه‌ای پیش‌روی فرهنگ و هنر و فعالان آن قرار داد و به سمت استفاده از پلتفرم‌ها و اپلیکیشن‌ها و برگزاری جلسات مجازی (وبینار) و حتی اجرای کنسرت و تئاتر در بستر آن حرکت کرد. در صورت عدم شیوع کرونا یحتمل این تحولات و تقویت زیرساخت‌های بستر مجازی در حوزه‌های مختلف فرهنگی، هنری، آموزشی و حتی اقتصادی اتفاق نمی‌افتاد؛ بنابراین کرونا فقط کشنده و مهلک نبود و باعث برکات و خیراتی هم شد.
دوم: طی چند وقت اخیر برخی افراد به بهانه درگذشت مهسا امینی تا توانستند به فرهنگ، هنر، اقتصاد و بخش‌های مختلف شهری و اجتماعی آسیب وارد کردند. اقتصاد فرهنگ و هنر جزو اولین آسیب‌دیده‌های اغتشاشات و التهاب‌آفرینی معاندان و دشمنان آسایش، آرامش و امنیت جامعه بودند که یک‌بار دیگر شرنگ تلخ تعطیلی‌های اجباری در کامشان ریخته شد. هیجان‌زدگی و رفتار غیرعقلایی و بی‌منطق اغتشاشاگران و اوباش اجاره‌ای که تحت تأثیر مخدر سعودی اینترنشنال و بی‌بی‌سی فارسی و دیگر پادو‌های نظام سلطه بودند، ضربه دیگری به پیکره فرهنگ و هنر وارد کرد که بسیاری از ناظران و تحلیلگران معتقدند دشمنان ایران سعی کردند و دارند که اجازه ندهند که فعالیت‌های هنرمندان و چهره‌های فرهنگی به روال طبیعی و عادی خودش برگردد و به هر بهانه و قیمتی به دنبال تعطیلی و به‌تبع آن ایجاد نارضایتی و القای حس ناامنی در بین فعالان جامعه هنری و دیگر اقشار جامعه هستند. تعطیلی کنسرت‌ها، سالن‌های تئاتر، فعالیت‌های فرهنگی و هنری دیگر ثمره جهل این جهال است که برخلاف دوران کرونایی، حتی فرصت فعالیت در فضای مجازی هم که در آن ایام میسور بود از هنرمندان و فعالان فرهنگی گرفته شد. تهدید جانی هنرمندان و ارعاب فعالان فرهنگی و حتی کسبه بازار و مغازه‌دار‌ها از سوی خرابکاران و اغتشاشگران به امید ایجاد نارضایتی اجتماعی یا همراه کردن اقشار مختلف جامعه با افکار و اعمال تجزیه‌طلبانه آن‌ها اگرچه باعث وقفه موقت در مسیر انجام این فعالیت‌ها شد، اما هرگز منتج به آنچه بدخواهان ایران می‌خواستند نشد و مطمئناً در آینده هم نخواهد شد. ارتش فیک و رباتیک اغتشاشگران و دشمنان که فقط در فضای مجازی و غیرواقعی چنین پیشوند و لقبی برای خودشان قائل بودند، سعی کردند با کمک فضاسازی دروغین سعودی اینترنشنال و بی‌بی‌سی و هجمه پوشالی‌شان، سی و نهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران را تضعیف کنند یا حتی اگر شد برگزاری آن را به تعویق بیندازند که به دلیل استقبال پرشور مردم و فیلمسازان جوان سراسر کشورمان موفق به انجام آن نشدند.
سوم: مسئولان هنری و مدیران فرهنگی باید بدانند همانطور که از گذشته تاکنون همواره باطل‌السحر «سیمیای ساحران رسانه‌ای و اجاره‌ای» حضور مردم و اقشار مختلف جامعه بوده، مجدداً نسخه آزمون پس داده دفع این اتفاقات، گرم کردن تنور رویداد‌ها و انجام فعالیت‌های فرهنگی و هنری است. اگر قرار باشد جا‌هایی مثل تئاترشهر همچنان در تعطیلی به سر ببرند و سالن‌های نمایش شاهد اجرا نباشند و کنسرت‌ها و سینما‌ها رونق تازه‌ای نگیرند، انتفاع آن فقط به سود دشمنان و مخالفان ملت و میهن‌مان است؛ بنابراین باید هرچه زودتر همه فعالیت‌های فرهنگی و هنری با استفاده از تمام ظرفیت‌های موجود از سر گرفته شوند و این مهم جز با اقدامات مسئولانه و حمایتی مدیران فرهنگی و هنری و همچنین میدان‌داری هنرمندانه هنرمندان و مردم محقق نمی‌شود.