فرار به جلو امانوئل ماکرون

هرچند که موضع‌گیری‌های دو سه روز اخیر امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، چیز جدیدی نیست و او هر از چندگاهی با بیان اظهارنظر‌های خاص سعی می‌کند خود را سیاستمداری پیشتاز دست‌کم در اروپا نشان دهد، اما اظهارنظر‌های این دو سه روز را می‌توان به نوعی فرار به جلو او تفسیر کرد. او به این صورت تلاش می‌کند ضعف دولتش را برای تأمین نیاز‌های اساسی مردم فرانسه به ویژه در خصوص تأمین انرژی توجیه کرده باشد و از سوی دیگر، نشان بدهد که برای حل مشکل اروپا تلاش خود را می‌کند، اما کسی به حرف‌های او گوش نمی‌دهد و بیش از این کار دیگری از دستش برنمی‌آید.
اظهارنظر اول او روز شنبه بود که امریکا را متهم به گران‌فروشی برای عرضه گاز طبیعی به اروپا کرد. او در نشست خبری پس از اجلاس سران اتحادیه اروپا در بروکسل بلژیک گفت: «گاز امریکا در بازار داخلی سه تا چهار برابر ارزان‌تر از قیمتی است که آن‌ها به اروپایی‌ها عرضه می‌کنند. این‌ها معیار‌های دوگانه هستند.» او از قصد خود برای در میان گذاشتن این موضوع با جو بایدن، رئیس‌جمهور امریکا، در سفر ماه دسامبرش به امریکا گفت، اما خوب می‌داند که نه بایدن توجهی به این موضوع دارد و نه اینکه می‌تواند از خرید گاز طبیعی امریکا حتی با این میزان افزایش قیمت چشم‌پوشی کند. در واقع، این حرف او به نوعی بهانه‌جویی برای کمبود انرژی است تا با انداختن تقصیر به گردن امریکا، سیاست‌های خود را توجیه کرده باشد. از سوی دیگر، باید به اعتصابات بیش از دو هفته‌ای پالایشگاه‌های نفت فرانسه توجه کرده که به گفته لوموند، امکان گسترش آن به دیگر بخش‌ها هست و به نظر می‌رسد که ماکرون با توجه به این موضوع است که سعی می‌کند امریکا را به عنوان مشکل اصلی انرژی در فرانسه معرفی کند و آن را عامل گسترش اعتصابات نشان دهد.
اظهارنظر دوم او یک روز بعد و در جریان کنفرانسی در رم بیان شد که گفت: «احتمال صلح در اوکراین وجود دارد و در آینده یک قرارداد صلح می‌تواند با طرف دیگر (روسیه) منعقد شود.» او در ادامه به نوعی پاسخ منتقدان خود را داد و گفت که پایان جنگ به معنای آن نیست که هرکس پیروز شود، قدرتمند است. با این حال، او در این مورد هم به خوبی می‌داند که با توجه به هدف امریکا برای شکست مطلق روسیه در جنگ اوکراین، حرف از مذاکره و صلح چندان خریداری ندارد. در واقع، ماکرون با طرح این موضوع و پاسخ به منتقدان سعی می‌کند خود را هم‌صدا با معترضان در جامعه فرانسه و حتی کل اروپا نشان دهد که معتقدند این نوع حمایت امریکا و اروپا از اوکراین و اصرار به ادامه جنگ منجر به ویرانی اوکراین و وخامت اوضاع اقتصادی اروپا می‌شد و تنها برنده آن امریکا است که به هر جهت از ویرانی اروپا سود می‌برد. اگر ماکرون صادقانه به دنبال صلح بود باید این موضوع را در نشست‌های نمایندگان فرانسه در جلسات اروپایی دنبال کند نه اینکه در کنفرانس مطبوعاتی و تنها برای بهره‌برداری تبلیغاتی از آن بیان کند، اما اقدامات دولت او طی این هشت ماه از جنگ اوکراین نشان داده که هیچ گامی به سمت مذاکره و صلح برنداشته و همگام با متحدان اروپایی و امریکا در جهت تحریم روسیه، حمایت تسلیحاتی دولت اوکراین و تداوم جنگ حرکت کرده است. به این جهت است که باید گفت ماکرون با فرصت‌طلبی تمام از احساسات عمومی علیه وضعیت موجود بهره‌برداری می‌کند تا خود را فردی صلح‌طلب نشان دهد، اما کارنامه او در مورد جنگ اوکراین تفاوت چندانی با کارنامه سران بریتانیا، آلمان و امریکا نداشته است. او در این موضوع نیز مثل تأمین انرژی و گرانی قیمت گاز فقط به دنبال رفع مسئولیت از خود و دولتش است، در حالی که نمی‌توان او را در خصوص وضعیت فعلی از دیگر سیاستمداران امریکایی و اروپایی مستثنی کرد.