مجلس هم جز فوتبال نمی‌بیند

«رسیدگی به امور قهرمانان ورزشی و حل دغدغه‌های آنان باید یکی از برنامه‌های اصلی وزارت ورزش باشد و به‌طور قطع نمایندگان مجلس شورای اسلامی نیز حامی ورزشکاران قهرمان و رشته‌های مدال‌آور  هستند»؛ این را احمد راستینه، سخنگو و عضو کمیسیون فرهنگی مجلس در دیدار با جواد نصیری، نماینده فدراسیون بین‌المللی موی‌تای عنوان کرده است.
حرف زدن بسیار راحت است، تا جایی هم که یادمان می‌آید امثال راستینه از این دست حرف‌ها زیاد زده‌اند، ولی وقتی پای کار به میان آید و تحقق وعده‌ها، آن وقت همین آقایان دچار یک فراموشی مقطعی می‌شوند و چیزی یادشان نمی‌آید. اصولاً هم نباید از چنین آدم‌هایی توقع داشت پای حرف‌شان بایستند، چراکه تمام این‌ها فقط برای فوتبال غش و ضعف می‌روند. به هر حال فوتبال است و حال و هوای خاص خودش را دارد. این فوتبال است که باعث می‌شود شما همیشه جلوی چشم باشی و با کوچک‌ترین اظهارنظر در مورد آن چهره شوی.
بهارستان‌نشینان در این چند سال خیلی خوب راه اسم و رسم‌دار شدن را آموخته‌اند و یاد هم گرفته‌اند که در کنار آن گهگاهی هم به بقیه رشته‌های ورزشی نیم‌نگاهی داشته باشند. این حرف‌ها و اقدامات نیز از جمله این برنامه‌های نمایشی است که دست‌آخر هم به جایی نمی‌رسد که اگر می‌رسید امروز شاهد فریاد‌های اعتراض ورزشکاران مطرح و مدال‌آوران ایران در مسابقات المپیک، جهانی و آسیایی نبودیم. موی‌تای کجای کار است؟!
بیان حرف‌های قشنگ و قول مساعد برای حل و فصل معضلات و دغدغه‌های ورزشکاران چیز تازه‌ای نیست، ولی همه ورزشکاران و مسئولان رشته‌های ورزشی باید توجه داشته باشند که این وعده‌ها به‌خصوص در سال جدید که یک ماه از آن را هم پشت سر گذاشته‌ایم با توجه به در پیش بودن انتخابات مجلس شورای اسلامی پر‌رنگ‌تر از همیشه هم خواهد شد و البته مثل همیشه به جایی نخواهد رسید. باز هم توجه داشته باشد که فوتبال جایگاه خودش را دارد و نمایندگان مردم وقتی پای فوتبال وسط باشد، حتی از بیت‌المال و جیب مردم هم خرج می‌کنند تا نکند خدای ناکرده فشاری به فوتبالی جماعت بیاید.
سال‌هاست ورزشکاران رشته‌های مختلف به کمبود امکانات اعتراض دارند، اما هیچگاه صدایشان شنیده نشده است. همین حالا بسیاری از چهره‌های مدال‌آور بابت نداشتن شغل و عدم اجرایی شدن قانون استخدام قهرمانان گلایه‌مند هستند، اما هیچ‌کدام از بهارستان‌نشینان این صدا‌ها را نمی‌شنوند و اصلاً بهایی به آن‌ها نمی‌دهند. پس چگونه می‌توان به وعده‌های آن‌ها دلخوش کرد. این چه نوع حمایتی است که تنها شامل حال یک رشته خاص می‌شود و بقیه را اصلاً نمی‌بیند. با تأسف تمام باید عنوان کرد که این قبیل دیدار‌ها و این نوع حرف‌ها با هدفی خاص صورت می‌گیرد و بیان می‌شود، والا تا فوتبال هست نمایندگان مجلس و وزارت‌نشینان ورزش هیچگونه اهمیتی به سایر رشته‌های ورزشی نمی‌دهند و اصلاً اهمیتی ندارد که بقیه ورزشکاران چگونه روزگار می‌گذرانند. وظیفه بقیه رشته‌های ورزشی این است که با کمترین امکانات بهترین نتیجه را بگیرند تا همین آقایان نماینده و وزارت‌نشینان بروند کنارشان عکس یادگاری بگیرند. این‌ها ثابت کرده‌اند که تنها و تنها حامیان فوتبال و مدیران بیت‌المال‌خورش هستند و بقیه ورزش برایشان هیچ انگاشته می‌شود.