روزنامه جوان
1402/02/11
زیان‌دیده بازار نمایندگی شدید
جلسه استیضاح وزیر صمت را دیدیم. با نگاه آسانگیرانه هم چنگی به دل نمی‌زد. مهم‌ترین پرسش ما این نیست که «با چه کسی» می‌خواهید همه آن مطالباتی را که از وزیر برکنارشده داشتید، به دست آورید. این پرسشی اساساً غلط در همه دوران‌ها و دیدگاه‌هاست. پرسش مهم این است: «با چه ساختاری» می‌خواهید به آن نتایج برسید؟!شما برای این تغییر ساختار کار مهمی نکرده‌اید. بردن و آوردن یک وزیر ثمری و تغییری ایجاد نمی‌کند. آدم‌ها مهم هستند، اما نه به اندازه ساختار‌ها و سازوکارها.
نقد دلسوزانه دیگری نیز فارغ از بحث استیضاح و نتیجه آن به نمایندگان مجلس دارم. بسیاری در میان نطق‌های آتشین خود پیوسته می‌گفتند «(با این گرانی خودرو) چگونه در چشم موکلان خود در حوزه انتخابیه بنگریم؟!» و این نکته‌ای داشت که یک نماینده موافق استیضاح آن را شفاف‌تر و ساده‌تر خطاب به نمایندگان مخالف به زبان آورد: «اگر استیضاح رأی نیاورد، خود شما هم [در انتخابات اسفند]رأی نمی‌آورید»! گمان می‌کنم مجلس جای بسیار خطرناکی برای آزمون‌های دینداری است. بسا کسان که از این آزمون‌ها سربلند بیرون نیامدند. همه مناصب دولتی و حکومتی چنین است. در آموزه‌های دینی می‌خوانیم حتی اگر بر یک شخص ریاست کنید، نامه سنگینی در سرای آخرت دارید. گوهر حفظ اخلاق و باور‌های دینی را به قرصی نان ندهیم. مناصب دولت و مجلس در این دنیا همان قرص نان است. به قول مولانا «هر که او ارزان خرد، ارزان دهد/گوهری طفلی به قرص نان دهد»؛ و مردمانی که به شما رأی می‌دهند و امید کار کارشناسی‌شده و دقیق و منصفانه دارند، سزاوار بی‌رحمی نمایندگان خود نیستند. از حکیم سنایی غزنوی بیاموزیم: «تو‌ای بازاری مغبون که طفلی را ز بی رحمی/دهی دین تا یکی حبه‌ش ز روی حیله بستانی/تو مانی و بد و نیکت، چو زین عالم برون رفتی/نیاید با تو در خاکت، نه فغفوری نه خاقانی»
