روزنامه خراسان
1402/04/05
اجحاف به طلای ناهید، استوری فلسفی بیرو و معمای عفو پوتین
واکنش یوسف کرمی به اجحاف پاداشی بین فوتبال و دیگر رشته‌ها
طلای ناهید 5 میلیون؛ برنز بسکتبال چند؟
شاداب/ یوسف کرمی دارنده برنز المپیک آتن و سرمربی کنونی تیم ملی تکواندوی پاکستان روز گذشته در صفحه اینستاگرامش عکسی از ناهید کیانی دختر تاریخ‌ساز تکواندوی ایران و نیز تیم ملی بسکتبال با ویلچر ایران منتشر و در کنار این عکس، جدول خودروهای لوکس وارداتی فوتبالیست‌ها را هم منتشر کرد که نشان می‌داد علی قلی‌زاده، پیام نیازمند و احمد نوراللهی، پورش ماکان 2023 وارد کرده‌اند، مهدی ترابی مازراتی گریکاله 2023 و سردار آزمون رنج‌روور ولار 2023. کرمی در واکنش به پاداش لاکچری فوتبالیست‌ها در قبال پاداش 5 میلیونی استانداری تهران به ناهید کیانی به خاطر کسب نخستین طلای تاریخ تکواندوی زنان ایران و عبور آسان مسئولان از برنز تاریخی بسکتبال با ویلچر ایران در جهان، چنین نوشت: «خبر آمد خودروهای لوکس اعضای تیم ملی فوتبال ایران به گمرک بوشهر رسیده است. مبارک‌شان باشد. من معتقد نیستم که پاداش‌های این چنینی حق ورزشکاران و قهرمانان ملی یک کشور نیست. در این اقدامات چیزی که جامعه ورزش را متاثر می‌کند، روح اجحاف و خوی بی‌عدالتی است. اجحافی که به شکل سیستماتیک نه‌تنها عدالت ورزشی را به عدالت زنانه و مردانه تقسیم کرده که در سطوح زیرین خود میان رشته‌های مختلف ورزشی جاری است. چندی قبل دختر تکواندوی ایران اولین نشان زرین جهانی را به گردن آویخت؛ نشانی که از نگاه استانداری تهران، 5 میلیون تومان می‌ارزید! تیم بسکتبال با ویلچر ایران به مقام سوم جهان دست یافت. این مقام چقدر می‌ارزد؟! این نشان‌دهنده یک تبعیض یا جرم مضاعف است! بسیاری از پیش کسوتان ورزش ایران، نان در آب می‌زنند و صورت‌شان با سیلی روزگار قرمز است؛ نه بیمه درمانی دارند و نه حقوقی در خور. در این شرایط است که رانت واردات مازراتی و پورشه به مردان فوتبالیست، یک سوال مهم را در ذهن من تکرار می‌کند: دقیقا به‌خاطر کدام دستاورد؟ به خاطر کدام گل رنگین بر فرق کدام سر؟»
محوری
اما واگرهای استوری فلسفی « بیرو »
دروازه‌بان تیم‌ملی کشورمان بعد از مصدومیت در یک استوری پربازدید نوشته که مشکلات او را قوی‌تر می‌کند؛ آیا چنین چیزی، واقعا شدنی است؟ چطور؟
دکتر مهدی سودآوری| روان شناس و مدرس دانشگاه
مشکلات و رنج، بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی است، اما اگر بتوان از همین مشکلات برای قوی‌تر شدن بهره برد، هم انگیزه انسان را برای جنگیدن بالا می‌برد و هم، دیگر تسلیم‌شدن جایی پیدا نمی‌کند. «علیرضا بیرانوند» دروازه‌بان ملی‌پوش باشگاه پرسپولیس روز‌های سختی را سپری می‌کند. او در جدال با ازبکستان در دیدار فینال کافا، پس از برخورد با بازیکنان خودی، دچار شکستگی فک شد و مجبور است چند هفته‌ای را دور از میادین سپری کند. او با گذاشتن یک استوری جدید که رنگ و بوی فلسفی دارد، نوشته: «تمام سختی‌هایی که در زندگی داشته‌ام، همه مشکلات و موانع، مرا قوی‌تر کرده است». اما آیا واقعا چالش‌های زندگی ما را قوی‌تر می‌کند و چه کار کنیم که مشکلات زندگی ما به قوی‌تر شدن مان ختم شود؟
توقع داشتن زندگی بدون رنج غیرمنطقی است
این که انتظار داشته باشیم زندگی بدون رنج باشد، غیرمنطقی است. حتی گاهی همین رنج به زندگی معنا می‌دهد و لذت را هم تعریف می‌کند. بدون سیاهی، سفیدی معنا ندارد. بدون رنج هم شادی معنا ندارد، اما بر خلاف گفته روان شناسی زرد که رنج کشیدن را عامل موفقیت و برتری می‌داند و باعث پختگی میشود، هیچ برتری در رنج‌کشیدن نیست. بدون تعارف باید بگوییم که ای کاش این مشکلات و دردها در زندگی رخ نمی‌داد.
پیدا کردن راه‌حل مشکلات باعث رشد میشود
اما نحوه حل مشکل یا نحوه خروج از رنج، عامل برتری و فضیلت است چون می‌تواند باعث رشد شود. اگر شما در مواجهه با چالش‌های زندگی بتوانید راه‌حلی برای مشکلات پیدا کنید، اگر بتوانید با وجود رنج و مشکلات پیش بروید و ناامید نشوید، آن گاه ارزشمند است. میلیون‌ها نفر در جهان از فقر رنج می‌برند اما معدود کسانی که توانستند راهی برای خروج از فقر بیابند، شناخته شده هستند و مورد توجه مردم قرار گرفتند.
اهمیت نحوه برخورد ما با مشکلات
مهم‌ترین چیز در این مسئله، نحوه برخورد ما با مشکلات است. اگر مشکلات و رنج را یک چالش بدانیم که باید از آن خارج شویم، قطعا باعث رشد و قوی‌تر شدن ما خواهد شد چون یاد گرفته‌ایم که چگونه مشکلی را حل کنیم اما اگر انتظار داریم صرفا به‌دلیل وجود مشکلات یا درد و رنج، قوی‌تر و بالغ‌تر شویم، خیر. فقط پوست کلفت‌تر شده‌ایم. آن قدر کتک خورده‌ایم که دیگر پوست درد را حس نمی‌کند! این قوی شدن نیست، این آسیب‌دیدن است. بی‌حس شدن، بی‌احساس شدن، بی‌تفاوت شدن و ... قوی‌تر شدن نیست، فقط پوست کلفت‌شدن است. این که رنج بکشید، عمیقا درد را احساس کنید اما باز هم راهی برای برون رفت بیابید، ارزشمند است. این یادگیری باعث میشود که آدم قوی‌تری شوید. پس این که از حوادث و سختی‌ها استقبال کنیم و وظیفه خود بدانیم که این رنج را تاب بیاوریم، چون قوی هستیم یا باید قوی‌تر شویم، درست نیست، اما اگر زندگی مشکل و رنجی پیش پای ما گذاشت، باید بتوانیم راهی بیابیم برای کاهش درد و رنج، این کاهش درد و رنج است که آموزنده و ارزشمند است و باعث رشد ما خواهد شد.
پذیرش مشکل به معنای تسلیم شدن نیست
یک نکته هم درباره پذیرش مشکلات این است که به معنای تسلیم شدن نیست. به این معناست که شرایط را باید به صورت معقول، نه خیلی بدبینانه و نه خیلی خوشبینانه، بررسی کرد و راهکارهایی برای کاهش اثرات منفی آن‌ها پیشنهاد کرد. بنابراین پس از غصه خوردن برای مشکل پیش آمده، نوبت بررسی راهکارهای موجود است. بیکار نشستن و به خود و دیگران ایراد گرفتن هیچ مشکلی را حل نمی‌کند. در این مرحله باید از پرسیدن سوال خطرناک «چرا من؟» به شدت اجتناب کرد. وقتی به دنبال یافتن دلیل برای مشکلات خود هستید، انرژی روانی خود را هدر می‌دهید. پس چون شما انسان خوبی هستید قرار نیست هیچ مشکلی برای شما پیش نیاید. با این فکر که این مشکل فقط برای من پیش آمده است، انگیزه‌های خود را خاموش نکنید. همان‌گونه که از کلمه اتفاق پیداست، چیزی است که به صورت تصادفی بروز کرده است.
موفقیت اجباری
یک انگیزه بسیار قوی برای موفقیت، اجبار است! اگر یک خرس شما را تعقیب کند با سرعتی خواهید دوید که حتی تصور هم نمی‌کنید! چون تفاوت بین موفقیت و شکست، مرگ و زندگی است! اگر بتوانیم رسیدن یا نرسیدن به هدف را به‌گونه‌ای به شرایط مرگ و زندگی تشبیه کنیم، تفاوت بین همه یا هیچ، این اجبار باعث میشود که مغز تمام قوای خود را برای انجام آن کار به خدمت بگیرد اما دیدگاه شد شد، نشد هم نشد، معمولا به جایی ختم نمی‌شود.
معمای عفو پوتین!
کرملین:پرونده جنایی فرمانده واگنر مختومه شد ، او با ضمانت پوتین، به بلاروس می‌رود.اعضای گروه واگنر نیزتحت پیگرد قانونی قرار نخواهند گرفت
بزرگ‌ترین چالش ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه در بیش از دو دهه قدرت، طی مدت کوتاهی به پایان رسید و یوگنی پریگوژین، فرمانده شورشی گروه واگنر که به سربازانش دستور لشکرکشی به مسکو را داده بود، به بلاروس رفت؛ کشور متحد پوتین که از حمله روسیه به اوکراین حمایت کرده است. بر اساس این توافق، اتهام‌های پریگوژین مبنی بر ایجاد شورش مسلحانه از بین می‌رود. دولت مسکو هم اعلام کرده که جنگجویان واگنر تحت پیگرد قانونی قرار نخواهند گرفت. در همین حال، پریگوژین به سربازانش دستور داد که به اردوگاه‌های صحرایی خود در اوکراین بازگردند و در کنار سربازان ارتش روسیه به جنگ ادامه دهند. اپتی آلودینوف از فرماندهان نیروهای ویژه ارتش نیز اعلام کرد:سربازان این یگان که برای سرکوب شورش مسلحانه به روستوف –نادونا و منطقه روستوف منتقل شده بودند، در حال بازگشت به منطقه عملیات در مصاف با اوکراین هستند.این توافق‌ها در حالی به دست آمد که پوتین پیشتر متعهد شده بود تمام کسانی را که پشت قیام مسلحانه به رهبری یکی از دستیاران سابق خود بودند، به‌سختی مجازات کند. اما رفتن رهبر واگنر به بلاروس چه معنایی دارد؟ آیا او از سوی پوتین عفو شد و ماموریت حملات جدید در اوکراین را گرفته است؟ ژنرال ریچارد دانات، رئیس سابق ستاد کل بریتانیا هشدار داده است که اگر مزدوران گروه واگنر به دنبال رهبر خود یوگنی پریگوژین وارد بلاروس شوند، آن گاه ممکن است یک حمله دیگر به کی‌یف این‌بار از بلاروس انجام شود. او روز یک شنبه به خبرگزاری اسکای گفت: «پریگوژین ظاهراً صحنه را ترک کرده تا به بلاروس برود. اما آیا واقعا این پایان کار او و گروه واگنر است؟ این واقعیت که پریگوژین به بلاروس رفته به نظر من یک موضوع نگران کننده است.»هرچند رئیس شبکه تلویزیونی دولتی راشا تودی گفت: شورش گروه واگنر علیه کرملین، اقدامی سازمان دهی شده توسط سرویس‌های جاسوسی انگلیس، آمریکا و احتمالا یک کشور در غرب آسیا بوده است.
سایر اخبار این روزنامه
آسیب‌شناسی کیفیت خودروهای داخلی
گام عملیاتی «اصلاحات» برای انتخابات1402
ادبیات فارسی در افغانستان دوشادوش مقاومت و صلح‌طلبی
عقب‌نشینی وزیر از یک بخشنامه پرحاشیه!
ماجرای دستبرد میلیاردی به جواهر سازی!
فرصت سوزی در روایت حماسه ها
ایست قضایی به پتروشیمی میانکاله
شهدا قهرمانان کشورند ؛ اهالی هنر برای نسل جوان الگوسا زی کنند
اجحاف به طلای ناهید، استوری فلسفی بیرو و معمای عفو پوتین
سالروز شهادت امام محمدباقر(ع) را تسلیت می‌گوییم
شهریه مدارس غیر دولتی 20 تا 40 درصد گران‌تر شد
16 مهارتی که کاش در مدرسه به ما می‌آموختند
چالش جهانی رستوران‌های تاریک
