حساب و کتاب نه، بازخواست کنید

با وجود تمام وعده‌های داده شده، انتظارات برآورده نشد. این را با نگاهی کوتاه به نتیجه پایانی دو رقابت آسیایی جاکارتا و هانگژو به خوبی می‌توان دریافت. صدالبته که نمی‌توان منکر تلاش ورزشکاران و موفقیت‌های آن‌ها شد، اما نتیجه کار آن چیزی نبود که انتظارش می‌رفت، به همین دلیل هم درست بعد از بازگشت کاروان ایران، تمام نگاه‌ها به مسئولان عالی‌رتبه ورزش بود که آیا برخوردی با فدراسیون‌های ناکام خواهند کرد؟
با وجود انتقاد‌های بسیار، مطالبه‌گری در ورزش ایران معنایی ندارد، به همین دلیل هم هیچ مقام، مسئول و مدیری تا به امروز پاسخگوی ناکامی‌های رقم خورده نبوده است، حتی اگر مقصر اول و آخر باشد. با وجود این برای نخستین بار، رئیس کمیته ملی المپیک عزم تابوشکنی دارد، به‌طوری‌که از تشویق و تنبیه هم زمان خبر می‌دهد. در اصل هم باید همین باشد، یعنی همانطور که به وقت موفقیت تقدیر و تشویق می‌شود، به وقت ناکامی نیز باید مسئولان مطالبه‌گری کنند و در پی برخورد باشند. در آن صورت همانطور که فدراسیون‌های موفق انتظار تقدیر و تشویق دارند، فدراسیون‌های ناموفق هم خود را آماده پاسخگویی می‌کنند. مطالبه گری که می‌تواند بر تعداد فدراسیون‌های موفق بیفزاید و مدیران و رؤسای فدراسیون‌ها را بر آن دارد که به جای شعار دادن کار کنند.
در همین راستا خسروی‌وفا تأکید می‌کند فدراسیونی که موفق بود تشویق می‌شود و بودجه بیشتری می‌گیرد و فدراسیونی که شعار داده از نظر مالی تنبیه می‌شود. هرچند از صحبت‌های مطرح شده می‌توان اینطور برداشت کرد که میزان پرداختی کمیته به فدراسیون‌ها دلیل اصلی چنین تصمیمی است، چراکه براساس صحبت‌های رئیس کمیته ملی المپیک، پرداختی به فدراسیون‌های ورزشی صددرصد رشد داشته و این مسئله در ۴۰ سال اخیر بی‌سابقه بوده است، اما با هر قصد و نیتی که باشد، برخورد با فدراسیون‌های ناکام اقدامی پسنده است که برای نخستین بار شاهد آن هستیم. اما سؤال اینجاست که چرا برخورد با فدراسیون‌های ناکام باید به واسطه کاهش بودجه باشد؟!
بی‌تردید رؤسای فدراسیون‌هایی که به جای کار کردن شعار دادند و در هانگژو باری از دوش کاروان ایران برنداشتند باید پاسخگوی اهمال‌کاری‌های خود باشند، اما نه باکاهش بودجه، چراکه دود این تصمیم به‌طور مستقیم به چشم ورزشکاران می‌رود و کوچک‌ترین مشکلی برای رئیس فدراسیون ایجاد نمی‌کند.


بر کسی پوشیده نیست که بسیاری از فدراسیون‌ها طی سال‌های اخیر اعزام‌های زیادی را به بهانه مشکلات مالی لغو کردند و از فراهم کردن شرایط تمرینی هم سرباز زدند، به‌طوری‌که بسیاری از ورزشکاران برای رسیدن به آمادگی ایده‌آل ناچار به هزینه کردن از جیب شدند. حال اگر قرار باشد به دلیل ناکامی در هانگژو نیز بودجه برخی فدراسیون‌ها کم شود، تنها شاهد بغرنج شدن شرایط ورزشکاران خواهیم بود؛ چه در اعزام و چه به لحاظ تأمین امکانات جهت برپایی اردو‌های تمرینی!
خسروی‌وفا اولین گام را برداشته، اما از او که سال‌هاست در ورزش حضور دارد انتظار می‌رود به جای حساب و کتابی که به زیان ورزشکاران است، اقدام به بازخواست کند. بازخواست از مدیرانی که ترجیح دادند به جای کار کردن شعار بدهند و به همین دلیل هم نتوانستند در بازی‌های آسیایی سودی برای کاروان ایران داشته باشند و حالا باید زیان این کم‌کاری خود را بدهند. اما بی‌تردید تاوان مدیران را نباید ورزشکاران پس بدهند، هرچند که با تصمیم کاهش بودجه، نه رئیس فدراسیون که ورزشکاران ضرر می‌کنند.